Το 1996, έκανα μια έρευνα στον Έβρο, για την εκπομπή Κόκκινη Γραμμή του Mega. Βρέθηκα στην περιοχή Μελία. Ήταν εγκαταλειμμένη από τους Έλληνες και το χωριό είχε νοικιαστεί εξ’ ολοκλήρου, για μια δεκαετία σε μια Γερμανική εταιρεία, ψυχικής αποκατάστασης Γερμανών εφήβων. Αναπαλαίωσε η εταιρεία, τα σπίτια του χωριού και εγκαταστάθηκαν πάνω από τριάντα άτομα στη συγκεκριμένη περιοχή. Έστησαν ακόμη και κινητές μονάδες τηλεπικοινωνιών σε κοντέϊνερ, δήθεν για να επικοινωνούν με το διπλανό χωριό Κοίλα. Στο χωριό Κοίλα, διατηρούσαν ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο (στρατηγείο), στο οποίο είχαν εγκαταστήσει ηλεκτρονικό εξοπλισμό και το είχαν ασφαλίσει εκείνη την περίοδο με κάγκελα παντού.
Με λίγα λόγια, διαπιστώθηκε μετά το ρεπορτάζ και από έρευνα της ΕΥΠ, έστω και καθυστερημένα, πως ήταν πράκτορες που εργάζονταν για λογαριασμό της Γερμανίας και της Τουρκίας και για το λόγο αυτό, απελάθηκαν. Φυσικά με έσυρε η εταιρεία στα δικαστήρια για καιρό, μέχρι που στο τέλος απαλλάχθηκα.
Το σημείο που βρίσκεται το χωριό, είναι στην καρδιά των Ελληνικών προκεχωρημένων στρατιωτικών δυνάμεων, τεθωρακισμένων μονάδων και πυροβολικού. Σε πολλά σημεία πέριξ του χωριού, υπάρχουν ταμπέλες όπου απαγορεύουν την κυκλοφορία οχημάτων, γιατί είναι ευαίσθητοι στρατιωτικοί χώροι και χώροι διέλευσης αρμάτων μάχης.
Από το λόφο που βρίσκεται το χωριό, δια γυμνού οφθαλμού, βλέπεις όλες τις κινήσεις των στρατιωτικών μονάδων της περιοχής κι έχεις οπτική επαφή και με τις Φέρες.
Αυτό το χωριό κάηκε την Τρίτη το βράδυ στον Έβρο, την ίδια ώρα που καιγόταν το ΚΥΤ της Σάμου.
ΠΗΓΗ:Krikor Tsakitzian
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.