Η ανάρτηση του Θεόδωρου Τερζόπουλου
Μια φράση που ακούγεται σε αυτό το σοβιετικό ντοκιμαντέρ, το οποίο γυρίστηκε το 1963, με αφορμή την επίσκεψη του Μανόλη Γλέζου στην ΕΣΣΔ και την παραλαβή του Βραβείου Λένιν για την ειρήνη μεταξύ των λαών. Αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα - και ελάχιστα γνωστή στην Ελλάδα - ταινία γυρίστηκε από τον Πάβελ Ρουσάκοφ, σε σενάριο του Πέτρου Ανταίου και του σοβιετικού δημοσιογράφου, Βίκτορ Γκορόχοφ.
Ο Ρουσάκοφ είχε γυρίσει και μια άλλη αξιόλογη ταινία με ελληνικό θέμα, σχετικά με την πρόσληψη της ελληνικής ιστορίας στον ρωσικό και σοβιετικό κόσμο. Στην παρούσα ταινία, συνεργάστηκε με τον πολύ καλό οπερατέρ, Ντμίτρι Ριμάρεφ, και χρησιμοποίησε σπάνιο αρχειακό υλικό.
Η ταινία αποτελεί ένα πολύτιμο τεκμήριο. Με αφετηρία τον Γλέζο, παρακολουθούμε τις περιπέτειες της ΕΑΜικής Αντίστασης, τον εμφύλιο και το δράμα των πολιτικών προσφύγων. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα πλάνα από την ίδια την περιοδεία του Γλέζου στην ΕΣΣΔ το 1963. Μεταξύ άλλων, ο Γλέζος συναντιέται με τον πεντάχρονο Μανόλη Σέντοφ: Οι γονείς του αποφάσισαν να του δώσουν το όνομα του μεγάλου αγωνιστή, όταν εκείνος δικαζόταν από το καθεστώς της Αθήνας, το 1959. Κατά τη γνώμη μου, μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ταινίας είναι όταν ο πολιτικός πρόσφυγας, Αντώνης Γιαννίδης, θρυλική μορφή του ελληνικού θεάτρου και του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος που πέθανε στη Μόσχα το 1968, μιλάει για τον αγαπημένο φίλο και σύντροφό του, Μανόλη Γλέζο (από το 28:14).
Στο τέλος της ταινίας, ο Μανόλης Γλέζος απευθύνει χαιρετισμό στα ελληνικά από το μαρτυρικό Στάλινγκραντ (Βόλγκογκραντ), μιλώντας για τις θυσίες της Αντίστασης.
"Манолис Глезос - сын Эллады". "Μανόλης Γλέζος - γιός της Ελλάδας". Δείτε το, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνετε τα ρωσικά.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.