- Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Διαστάσεις ευρείας πολιτικής κρίσης έλαβε η εκλογή του Τόμας Κέμεριχ στο αξίωμα του πρωθυπουργού της Θουριγγίας με τις ψήφους του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD).
Τα γεγονότα της Θουριγγίας προκάλεσαν ένα χάος. Στην “γη” της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, το τοπικό Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα αποφάσισε να αμφισβητήσει τη σιωπηρή απαγόρευση των συμμαχιών με την άκρα δεξιά κάνοντας άνοιγμα στο ακροδεξιό «AfD». Η απόφαση αυτή Θεωρήθηκε “ασυγχώρητη” από τη Μέρκελ. Ο πρόεδρος του CDU, Annegret Kramp-Karrenbauer (συχνά αποκαλούμενη μόνο με το ακρωνύμιο AKK), συνετρίβη μεταξύ της ανικανότητάς της να διαχειριστεί την υπόθεση με το σωστό παλμό και του ακόμα μεγάλου πολιτικού βάρους της Μέρκελ.
Η παραίτηση της Kramp-Karrenbauer, η οποία θα έπρεπε να διαδεχθεί τη Μέρκελ όχι μόνο στο κόμμα αλλά και στον αγώνα για την καγκελαρία (στη Γερμανία θα ψηφίσουν το 2021) ήταν αναπόφευκτη. Ένας απρόβλεπτος πολιτικός σεισμός που μπορεί πρώτα να κατακλύσει το γερμανικό συντηρητικό κόμμα και στη συνέχεια να «αποσταθεροποιήσει» και άλλα κόμματα.
Για «σημείο καμπής στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία» της Γερμανίας έκανε λόγο σε σχόλιό της η Handelsblatt και προβλέπει ότι το τίμημα που θα πληρώσουν CDU (Χριστιανοδημοκράτες) και FDP (Φιλελεύθεροι) θα είναι τελικά πολύ υψηλό.
Την 1η Ιουλίου του τρέχοντος έτους, η Γερμανία θα αναλάβει την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακριβώς εν μέσω μιας προσπάθειας πολιτικής, θεσμικής και οικονομικής ανανέωσης της ΕΕ στην οποία η Μέρκελ θέλει να αποτελέσει τον πρωταγωνιστή. Για την καγκελάριο (και για τη Γερμανία) το 2020 έπρεπε να είναι μια σχετικά ήσυχη περίοδος: το τελευταίο έτος στο αξίωμά της, λόγω της επικείμενης πολιτικής σύνταξης. Αντ΄ αυτού, προέκυψε πολιτική κρίση.
Το Δεκέμβριο του 2018, οι Χριστιανοδημοκράτες (CD) διοργάνωσαν ένα Συνέδριο που εξέλεξε την κ. Kramp-Karrenbauer νέο πρόεδρό τους. Παρά το γεγονός ότι παραιτήθηκε από το ρόλο του προέδρου της CDU, η Angela Merkel δεν παραιτήθηκε από την θέση της καγκελαρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (θέση που θα παραμείνει μέχρι τις επόμενες πολιτικές εκλογές το 2021).
Εν τω μεταξύ, το γερμανικό πολιτικό σύστημα μετασχηματίζεται. Πρώτον, οι δύο δυνάμεις των «άκρων», δηλαδή η «Linke», στα αριστερά, και η «Afd», στα δεξιά, μεγαλώνουν, ιδιαίτερα στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Σε γενικές γραμμές, σε ολόκληρη τη χώρα, τα δύο βασικά κόμματα – οι Χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες- έχουν χάσει τα ποσοστά που είχαν κατά το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, εξασφαλίζοντας διπολική εναλλαγή στη χώρα.
Έτσι, για μερικά χρόνια αναγκάστηκαν να κάνουν συγκυβέρνηση. Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, υποφέρει όλο και περισσότερο από τη συμμαχία με τους χριστιανοδημοκράτες. Ταυτόχρονα, όμως, δεν έχει πλέον εκείνο το ποσοστό που στο παρελθόν του επέτρεψαν να αποτελέσει την εναλλακτική λύση για το μετριοπαθές Κέντρο. Μια δύσκολη φάση ανοίγει: τόσο στις Περιφέρειες (Κρατίδια) όσο και σε εθνικό επίπεδο, θα μπορούσε να ανοίξει μια νέα εποχή συνασπισμού. Το βέτο κατά της ακροδεξιάς έχει μέχρι στιγμής λειτουργήσει σε περιφερειακό επίπεδο, αλλά τι θα συμβεί στο μέλλον; Πόσο καιρό θα αντισταθεί το ταμπού της συμμαχίας με τους «εθνικιστές»/ακροδεξιούς; Μέχρι σήμερα, η μόνη βεβαιότητα παραμένει η προοδευτική μείωση της δύναμης των δύο παραδοσιακών μαζικών κομμάτων: του SPD και του CDU.
Αλλά το CDU δεν είναι μόνο το κόμμα που έχει κυβερνήσει τη Γερμανία για πενήντα από τα τελευταία 70 χρόνια. Έχει διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην Ευρώπη. Ας θυμηθούμε τον Konrad Adenuauer, τον Χέλμουτ Κολ, και τέλος, την Μέρκελ.
Να λοιπόν γιατί όσα συμβαίνουν στη Γερμανία, επηρεάζουν και τις άλλες χώρες, στην ήδη προβληματική Ε.Ε.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.