Μια πρόσφατη δημοσκόπηση στη Γερμανία (25-25 Οκτωβρίου) παρουσιάζει το 58% των Γερμανών να θέλουν την αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ -την γνωστή Ατλαντική συμμαχία που ιδρύθηκε το 1949 στη Ουάσινγκτον με 12 μέλη και σήμερα απαριθμεί 29- λόγω της επιδρομικής της πολιτικής στη Συρία. Μόνο 18% υποστηρίζουν την παραμονή της στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον 61% υποστηρίζουν την επιβολή οικονομικών κυρώσεων, ενώ 69% θέλουν ολοκληρωτικό εμπάργκο στις πωλήσεις γερμανικών όπλων στην Άγκυρα.
Ως γνωστό το Βερολίνο αλλά και άλλες Νατοϊκές και Ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιβάλει μερικό εμπάργκο όπλων στη Τουρκία λόγω της συμπεριφοράς της στη Συρία. Η Ιταλία απέσυρε ήδη ένα αντιαεροπορικό σύστημα που ανέπτυξε στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας. Το ίδιο έπραξε και η Γερμανία προ καιρού με μια συστοιχία Πάτριοτ, ενώ για απόσυρση της δίκης της συστοιχίας Πάτριοτ προβληματίζεται και η Ισπανία. Οι τρεις αυτές χώρες ανέπτυξαν τα συστήματά τους στο πλαίσιο της Νατοϊκής αλληλεγγύης, όταν άρχισε ο πόλεμος στη Συρία που γειτονεύει με τη Νατοϊκή Τουρκία. Η ανάπτυξη ήταν προληπτικό μέτρο μην τυχόν και από τον πόλεμο απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα μιας Νατοϊκής χώρας. Το ζήτησε η Άγκυρα.
Η σημερινή θέση πολιτικών δυνάμεων σε Νατοϊκες χώρες είναι πως η Τουρκία δεν αμύνεται αλλά αντίθετα διεξάγει επιδρομικό πολέμο και έτσι ακυρώνει τη ρήτρα αλληλεγγύης του ΝΑΤΟ. Επιπλέον υποστηρίζεται πως η Τουρκία συμπεριφέρεται έτσι εσκεμμένα ώστε να εκμαιεύει Νατοϊκή νομιμοποίηση για τη επιδρομική της συμπεριφορά, ακόμη και για να παρασύρει το ΝΑΤΟ σε μη αμυντικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή έξω από τις όποιες δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ.
Η παραπάνω δεν είναι η επίσημη Νατοϊκή θέση. Αντίθετα πρόσφατη τοποθέτηση του ΝΑΤΟ πλέκει το εγκώμιο της Τουρκίας ως «γέφυρας» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και ως καθοριστικού ανατολικού αμυντικού πυλώνα του ΝΑΤΟ. Και όλοι γνωρίζουμε πόσο τουρκόπληκτος είναι ο σημερινός Νορβηγός ΓΓ του ΝΑΤΟ. Πάντως τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν στις 3-4 Δεκεμβρίου όπου θα έχουμε στο Λονδίνο την ετήσια Νατοϊκή μάζωξη των 29 αρχηγών των Νατοϊκών κρατών που φέτος συμπίπτει και με τα 70 χρόνια της ίδρυσής του. Εκεί θα δούμε αν θα υπάρξουν αστερίσκοι στα διάφορα Νατοϊκά ανακοινωθέντα και στην τελική διακήρυξη.
Ανεξάρτητα και στις δυο πλευρές του ατλαντικού έχει ανοίξει μια έντονη συζήτηση ως προς τον Νατοϊκό ρόλο της Τουρκίας. Ειδικά στην Αμερική πληθαίνουν τα κείμενα, οι τοποθετήσεις ειδικών αλλά και μελών του Κογκρέσου πως η σημερινή Τουρκία δεν πληροί πλέον τα κριτήρια παραμονής στο ΝΑΤΟ και θα πρέπει συνεπώς να αποπεμφθεί. Οι αφορμές και τα αίτια είναι πολλά, αρχίζοντας από τον αμφιλεγόμενο ισλαμιστή της ηγέτη Ερντογάν, αλλά καταλήγοντας πως η Τουρκία έχει λάβει σημαντικές και μη ανατρέψιμες αποφάσεις που αλλάζουν τις κρατικές της δομές και που την καθιστούν δυνητικό εχθρό και όχι σύμμαχο της Ατλαντικής Δύσης.
Η αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά της Άγκυρας στο ζήτημα του προσφυγικού/μεταναστευτικού, ο αυταρχισμός/δεσποτισμός την ηγετών της, ο αντιαμερικανισμός/αντισημιτισμός, η αρωγή προς τους αποκεφαλιστές/ εξτρεμιστές του Ισλαμικού κράτους, η αγορά των Ρωσικών πυραύλων S-400 και οι επιδρομικές και αναθεωριτικές τουρκικές πολιτικές στην περιοχή, δεν θεωρούνται πλέον ως μεμονωμένες αντιδράσεις. Ερμηνεύονται ως απτά δείγματα γραφής μιας νέας στρατηγικής που εχθρεύεται τον Δυτικό κόσμο και τον πολιτισμό της και που προτάσσει μια άλλη κοσμοθεωρία- ένα πάντρεμα ισλαμισμού και τουρκισμού- έναντι της Δυτικής.
Τα πράγματα όμως έχουν ως εξής. Η Τουρκία α) δεν μπορεί να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ και β) η Τουρκία δεν θέλει να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ.
Στη Βρετανία σήμερα γίνεται ο κακός χαμός διότι το Λονδίνο, με την απύθμενη ιμπεριαλιστική σοφία που το χαρακτηρίζει, αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επικαλέσθηκε επί τούτου τη σχετική ρήτρα αποχώρησης και άρχισε το μεγάλο ταξίδι επιστροφής στις ρίζες. Αντίθετα στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει ρήτρα αποχώρησης. Ίσως το σκεπτικό τότε, το 1949, να ήταν πως ο πόλεμος κατά του κομμουνισμού θα ήταν αέναος και πως κανείς δεν θα ήθελε να αποχωριστεί από μια τέτοια αντικομμουνιστική συμμαχία. Ίσως.
Αν όμως σήμερα μια Νατοϊκή χώρα πεμτοφαλαγγίσει, τι γίνεται; Αν αρχίσει να υποσκάπτει το στρατηγικό δόγμα; Αν ξενοκοιμάται;
Λύσεις υπάρχουν. Ακόμη και εκδίωξη, παρά τα προαναφερθέντα. Αν στην περίπτωση της Τουρκίας, για παράδειγμα, οι 28 αποφασίσουν πως τα πράγματα δεν πάνε άλλο, τότε μπορεί να αρχίσουν μια πολύπλοκη διαδικασία αποπομπής που α) θα χρειαστεί ομοφωνία και από τους 28 και β) θα χρειαστεί επικύρωση της απόφασης τους από τα 28 κοινοβούλια. Είναι δύσκολη διαδικασία αλλά εφικτή. Και αφού έτσι αποφασιστεί, η Τουρκία θα μαζέψει τα μπαζάκια της διότι δεν θα έχει πρόσβαση σε κανένα μέλος του ΝΑΤΟ και σε κανένα θεσμό. Κατά αρχή θα της γίνει έξωση από το Αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ως παράνομος ένοικος.
Ποιο σημαντικό όμως είναι πως η Τουρκία δεν θέλει να φύγει από το ΝΑΤΟ. Και εδώ βρίσκεται η ουσία.
Στην επιστολή του ημερ. 25 Οκτωβρίου 2019 στα μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, στη απέλπιδα προσπάθειά του να αποτρέψει ψήφισμα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ο Τούρκος πρέσβης στην Ουάσιγκτον επικαλέσθηκε τη Νατοική συμμαχία. Έγραψε: «Does the United States Congress really want to take sides in a century old historical discussion against a NATO ally; particularly in this period, when closer relations between Turkey and the United States are imperative to global and regional stability and peace?» Σε ελεύθερη μετάφραση: «Επιδιώκει πραγματικά το Κογκρέσο να πάρει θέση σε μια ιστορική συζήτηση ενατίον ενός Νατοϊκού της συμμάχου; Ειδικά την περίοδο αυτή όταν στενές σχέσεις επιβάλλονται για την παγκόσμια και περιφερειακή ειρήνη;».
Εξανέστη ο έντιμος κύριος πρέσβης. Είναι ποτέ δυνατόν μια τέτοια συμπεριφορά σε ένα Νατοϊκό κράτος που παράγει – μαζί με τις Νατοϊκές ΗΠΑ- το παγκόσμιο και περιφερειακό αγαθό της ειρήνης; Είναι;
Και μετά έχουμε και τον Τούρκο υπουργό Άμυνας να σχίζει τα ιμάτια του διαψεύδοντας πως η χώρα του μπήκε σε διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα για την αγορά 35 πολεμικών αεροπλάνων SU-35. Είμαστε συνέταιροι για τα F-35, δήλωσε και τα θέλουμε. Υπάρχουν και πολλά άλλα καθημερινά παραδείγματα και συμπεριφορές που καταδεικνύουν αυτό που υποστηρίζω.
Η χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά
Το ΝΑΤΟ και η Δύση είναι για την Τουρκία η χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά. Χίλια χρόνια τούρκικα και να περάσουν η Τουρκία δεν φεύγει από το ΝΑΤΟ και τη Δύση. Οι δυο την έφτιαξαν. Ποιος θα πληρώνει τους λογαριασμούς της όταν η Τουρκία φύγει από το ΝΑΤΟ; Πώς θα έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Με το Κοράνι και τις ευλογίες του (σουνίτη) Αλλάχ;
Φιλελεύθερος
http://infognomonpolitics.blogspot.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.