Λίβας

Λίβας

Της Άννας Στάικου

" Συνωμοτικά αποφασίσαμε τον πλου διαγωνίως του αιγαιακού
γεωγραφικού μήκους και πλάτους
Επαναστάτες άνθρωποι, παλιάς κοπής.
Το ΄βλεπες από την κοψιά μας
Μιλούσαμε αγναντεύοντας τα βάθη και τις ακτογραμμές
βυθισμένοι στων θεωρητικών τα τεφτέρια

Όταν ερευνάς το βάθος των
γραφών, τότε κοιτάς απέναντι σε ορίζοντα άπιαστο με μάτι απλανές και αφηρημένο. Τον διπλανό σου δεν τον βλέπεις λες και είναι σε μακρινή ήπειρο άγνωστος

Από την πρώτη στιγμή -σε 2 ώρες δηλαδή- αντιληφθήκαμε οτι κοινή βάση δεν είχαμε πλην των αναγνώσεων μας
Η λέξη "κοινή" υπονοεί ένα δεσμό και μια πίστη αναμεταξύ μας
Τίποτε. Αδυνατον να βρούμε τι μας ενώνει

Ο καιρός σε λίγο το γύρισε σε λίβα
Τσουρουφλιζόμστε, Εμείς. Οι επαναστάτες της παλιάς κοπής.
Δεν φτάνει το καύμα που τσουρούφλιζε το έρμο κρανίο, οι μηχανές χαλάσανε.
""που είναι ο καπετάνιος''' αναφώνησε κάποιος, κάπως νηφάλιος
''''τον ξεχάσαμε στο λιμάνι''''απάντησε ο Φώτης 

Κοιταχτήκαμε. Τον είχαμε ξεχάσει......!!


Αρμενίζαμε άφωνοι και εντρομοι.
Κάποιο πλοίο θα φανεί......
Μέχρι τα βάθη τίποτε....
Λες και το Αιγαίο βρισκόταν αλλού
Ο λίβας αγρίεψε και όργωσε τα μαγουλά μας
Εκείνη την θολή και τρομερή στιγμή ----που παιζόταν το μέλλον της επαναστατικής γνώσης στα ζάρια-----

μια εν δυνάμει ναυαγός γυναίκα (γύρω στα 45 χρόνια)
μπήγει έναν λυγμό, κοπετό, αναφιλητό γεμίζοντας τα μάτια με ποτάμια
"σώπα, θα σωθούμε" της ψιθυρίζει ο Φώτης
και εκείνη μες στο ασταμάτητο κλάμα, απαντά
''είμαι ερωτικά καταργημένη, ποιός σώζεται από αυτό το θανατικό;;;"

Δεν θα το πιστέψετε. Το τρεχαντήρι σπάραξε
Όλοι μας καταργημένοι και ανίατα ερωτευμένοι με κάτι που κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτό το κάτι.
Ναυαγοί 25ο Μεσημβρινό. Λίβας ξυράφι.
Εάν σκέφτηκαν ή δεν σκέφτηκαν ποιος ξέρει
Εάν έφτασαν κάπου, πάλι κανείς δεν ξέρει
Πληροφορίες στο διαδίκτυο για την τύχη τους, δεν βρέθηκαν"

ΑΣτάικου

σε ιστολόγιο

ΠΗΓΗ:Anna Staikou

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com