Για φαντάσου; Imagine!!!

Το Imagine του αφελούς life style χίππυ Τζόν Λέννον!!! To πιο εφιαλτικό σενάριο για το γλυκερό άσμα (και τότε που το άκουγα εκστασιασμένος, γλυκερό μου φαινόταν) και τους «ευαίσθητους ανθρωπιστές» είναι ότι τον κόσμο αυτόν, που ευαγγελίζεται, δεν θα τον πραγματοποιήσει μια ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική  επανάσταση της ανθρώπινης κοινότητας και της ελεύθερης βούλησης, αλλά ήδη τον δρομολογεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα… Αποτελεί, εντέλει, την ουσία του ίδιου του καπιταλισμικού ανθρώπου (όπως τον έχω ονομάσει: από τον πολιτισμό και τον καπιταλισμό). Άνθρακες ο θησαυρός;;; το σκουλήκι ήταν ήδη μέσα στο μήλο;!

Tο σίγουρο, τώρα πια, είναι ότι αν μεταφράσεις και αναλύσεις  τους στίχους, βλέπεις μπροστά σου, τον υπερμοντέρνο άνθρωπο της ομογενοποιημένης παγκόσμιας κυριαρχίας ( πολιτικής και οικονομικής), η χίπστερ κουλτούρα σε ανάλαφρο ονειροπόλο περιτύλιγμα, όπως μια ντιζαινάτη βιτρίνα με προϊόντα που όλοι μπορούν να κατέχουν. Ο κόσμος του χυλού και του νομαδικού ανθρώπου χωρίς ταυτότητα, ρίζα και ιδιότητες, αλλά με μοιρασμένα υπάρχοντα που φέρνουν υπερκέρδη στο κεφάλαιο και ψευδοεπαναστάσεις σε «ευαίσθητες», αγαπουλίστικες ψυχές, ενός αντικαταναλωτικού καταναλωτισμού.

Ο ευφυής στοχαστής Τζέρεμι Ρίφκιν, μίλησε για την νέα εποχή της πρόσβασης, όπου τα υπάρχοντα, η «ιδιοκτησία» των αποκτημάτων, δεν θα υπάρχει ….imagine no possesion, βρεεεε! Επειδή θα επεκταθεί η πρόσβαση σε υπηρεσίες και σε airbnb δραστηριότητες.  Εφιστώντας την προσοχή μας, επειδή αυτό θα αλλοτρίωνε ακόμα και τις τέχνες και τις μη εμπορευματικές πλευρές του ανθρώπου: φιλία, έρωτας, ανιδιοτελής προσφορά, κ.α. Μετά, βέβαια, έγινε σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της …Μέρκελ.

Άνετα, πια, θα μπορούσε να είναι ο ύμνος, του εφήμερου πολιτισμού, του «εδώ και τώρα», ενάντια στην ιστορία και τη συνέχεια. Ο ύμνος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του ΟΟΣΑ, του «ουδέτερου» Ο.Η.Ε, της παγκόσμιας «Δημοκρατίας» και άλλων επαναστατικών ζαρζαβατικών δυνάμεων:

Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος
είναι εύκολο εάν εσύ προσπαθήσεις.
Καμία κόλαση κάτω από εμάς
πάνω από εμάς μόνο ουρανός.
Φ

αντάσου όλους τους ανθρώπους
να ζουν για το σήμερα.

Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες
δεν είναι δύσκολο να το κάνεις.
Τίποτα για να σκοτώσεις ή για να πεθάνεις
και καμία θρησκεία επίσης.
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να ζουν με ειρήνη.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος
αλλά δεν είμαι μόνο ένας.
Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις
και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Φαντάσου όχι υπάρχοντα
απορώ αν εσύ μπορείς.
Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα.
Μία αδελφοσύνη.
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να μοιράζονται όλο το κόσμο.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος
αλλά δεν είμαι μόνο ένας.
Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις
και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Διαβάστε λοιπόν,τη νέα εποχή της κυριαρχίας με ανθρώπινο πρόσωπο. Ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος! Το  άρθρο είναι μιας πολιτικού από τη Δανία, από την ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οικονομικού φόρουμ:

«Καλώς ήλθατε στο 2030. Δεν κατέχω τίποτα, δεν έχω ιδιωτικότητα και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη»

(…) Στην πόλη μας δεν πληρώνουμε κανένα ενοίκιο, επειδή κάποιος άλλος χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χώρο μας όποτε δεν το χρειαζόμαστε. Το σαλόνι μου χρησιμοποιείται για επαγγελματικές συναντήσεις όταν δεν είμαι εκεί.

Μόλις ξαφνικά, θα επιλέξω να μαγειρεύω για τον εαυτό μου. Είναι εύκολο – ο απαραίτητος εξοπλισμός κουζίνας παραδίδεται στην πόρτα μου μέσα σε λίγα λεπτά. Δεδομένου ότι η μεταφορά έγινε δωρεάν, σταματήσαμε να έχουμε όλα αυτά τα πράγματα γεμιστά στο σπίτι μας. Γιατί να κρατήσετε ένα παρασκευαστή ζυμαρικών και ένα σκεύος κρέπας γεμάτο στα ντουλάπια μας; Μπορούμε μόνο να τα παραγγείλουμε όταν τα χρειαζόμαστε.

(…)Ψώνια? Δεν μπορώ πραγματικά να θυμηθώ τι είναι αυτό. Για τους περισσότερους από εμάς, έχει μετατραπεί σε επιλογές για να χρησιμοποιήσετε. Μερικές φορές βρίσκω αυτή τη διασκέδαση και μερικές φορές θέλω απλώς τον αλγόριθμο να το κάνει για μένα. Ξέρει το γούστο μου καλύτερα από μένα μέχρι τώρα.

Όταν o AI και τα ρομπότ ανέλαβαν τόσο μεγάλο μέρος της δουλειάς μας, ξαφνικά είχαμε χρόνο να φάμε καλά, να κοιμηθούμε καλά και να περνάμε χρόνο με άλλους ανθρώπους. Η έννοια της ώρας αιχμής δεν έχει πλέον νόημα, αφού η δουλειά που κάνουμε μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Δεν ξέρω πραγματικά αν θα το αποκαλούσα πια δουλειά. Είναι περισσότερο σαν σκέψη-χρόνος, δημιουργία-χρόνος και χρόνος ανάπτυξης.

Εντωμεταξύ, τα πάντα μετατράπηκαν σε ψυχαγωγία και οι άνθρωποι δεν ήθελαν να ασχοληθούν με δύσκολα ζητήματα. Ήταν μόνο την τελευταία στιγμή που βρήκαμε πώς να χρησιμοποιήσουμε όλες αυτές τις νέες τεχνολογίες για καλύτερο σκοπό, από το να σκοτώνουμε μόνο το χρόνο.

https://www.weforum.org/agenda/2016/11/shopping-i-can-t-really-remember-what-that-is/?fbclid=IwAR1TMDzR-QTAtWivQ-IFg5XD2BGOrNBLB3lkjp2EmbfKLp4jEXcumJ8USwE

Δημήτρης Ναπ.Γ

ΠΗΓΗ: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com