Από Νίκος Σταθόπουλος
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΙΑΣΑΡΙΚΕΣ "ιδεολογίες του δρόμου-ταξιδιού", έχουν στόχο και εχθρό τα θρυλικά "πεζούλια" μας
...επιδιώκουν να κάνουν τον άνθρωπο νομάδα, τουρίστα, πλανόδιο, να κάψουν τις ρίζες, να κάνουν το χώμα "πίστα" για παιχνίδια
...και με αυτή την απόσπαση από το "έδαφος", να φτιάξουν έναν μετέωρο ανθρωπότυπο που θα θεωρεί εντελώς "φυσική" και "αυτονόητη" την εξουσία του τραπεζιτικού χρήματος και των εμπορευμάτων...
...ο "Οδυσσέας" δεν είναι ένας "ονειροπόλος ταξιδιάρης", αλλά ένας αεί ρομαντικός του πόθου για μια πατρίδα που θα αγαπηθεί πια μέσα από έναν πλούτο κατακτημένων οριζόντων και βιωμένων εμπειριών...
...κι αυτός ο "Οδυσσέας" καμιά σχέση δεν έχει με τα κούφια νευρόσπαστα του "όλα είναι δρόμος"..ο "Οδυσσέας" επιστρέφει για να "καταπιεί" τους μνηστήρες, δηλαδή για να αποκαταστήσει το βασίλειο της θεμελιώδους καρδιάς του...
...τα "πεζούλια" είναι η λογοτεχνική παράσταση των σταθερών του ανθρώπου με ταυτότητα, είναι η εικόνα τού "τόπου" όπου ο άνθρωπος μεγαλώνει σαν αυτόνομη προσωπικότητα σε μια κοινότητα αδελφών και συντρόφων
...τα "πεζούλια" δεν είναι το παρακμιακό "κόλλημα" στα "πατροπαράδοτα", αλλά το σταθερό πάτημα του ολοκληρωμένου ανθρώπου που χωρίς αυτή την αφετηρία είναι φτερό στον άνεμο
...αυτά τα "πεζούλια" πρέπει να κατανοήσουμε και να εκσυγχρονίσουμε σήμερα
..να ξεκολλήσουμε από ανώριμες ανασφάλειες και να τα δούμε σαν προδιαγραφές μιας συλλογικής ύπαρξης που ξέρει και μπορεί να ανανεώνει τη μοίρα της...
..η ορίζουσα "ντιρεκτίβα" της εποχής είναι:
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.