Τα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου κυκλοφορούν για πρώτη φορά Ο χαρισματικός στιχουργός και περφόρμερ ήταν ένας εξίσου ταλαντούχος συγγραφέας.

• «Διανοούμενοι φτάσανε/ από την Πέρα Χώρα/ μ' ανακωχής μηνύματα/ και με θανάτου δώρα/ Η λύση που μας πρόσφεραν/ τρύπια και μπαλωμένη/ έμοιαζε μ' άρρωστη γριά/ που λειώνει ξεχασμένη...» (από τους «Διανοούμενους της Πέρα Χώρας») Πηγή: www.lifo.gr

Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε να δει ζωντανά στη σκηνή τον επιλεγόμενο «πρίγκιπα» της ελληνικής ροκ, την έξοχη αυτή φυσιογνωμία της εγχώριας αντικουλτούρας που ο Λεωνίδας Χρηστάκης ευλαβικά καταχώρισε μετά θάνατον στους «αγίους των Εξαρχείων»: στο Σπόρτινγκ, στη συναυλία ΑΚΟΕ/Αμφί/Κράξιμο το '83 πρώτη φορά –πάντα προθυμοποιούνταν να στηρίξει κάποιον σκοπό‒, στο An club στα τελευταία. 

 Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και σπάνιας ποιότητας άνθρωπος, ταυτόχρονα όμως υπερευαίσθητος, ευάλωτος. Που η ζωή, οι στίχοι, τα τραγούδια και μαζί ο πρόωρος θάνατός του από overdose τον Δεκέμβριο του '90, στα 43 του μόλις χρόνια, τον ανήγαγαν στη σφαίρα ενός διαχρονικού, πλέον, μύθου. 

Ταλαντούχος, ιδιοφυής, αγαπητός, γοητευτικός, από μεγάλο σόι («δισεγγόνι» του Αλέξη Ζορμπά), θα μπορούσε άνετα να την έχει «ψωνίσει», να επιδίωκε έστω μια τρανή καριέρα. Τον θυμούνται, αντίθετα, για τη σεμνότητα, το ήθος, τον αντάρτη νου και τις ανυπόκριτες, βαθιές του ευαισθησίες. 

Υπήρξε ένας αυθεντικός «Rock Anti-Star», όπως υπέγραφε κάποιες φορές, οραματιστής, ασυμβίβαστος που «ενώ ήταν περπατημένος στους δρόμους, έμενε μέχρι τέλους ένα αγνό, αγαθό, ρομαντικό παιδί, γι' αυτό σημάδεψε τη ζωή μας», όπως γράφει ο Δημήτρης Πουλικάκος που ο Παύλος αποκαλούσε χαϊδευτικά «θείο» ‒ μάλιστα, του είχε αφιερώσει και ποίημα, όπως επίσης στον Νίκο Παπάζογλου (σαρκάζοντας, σε αντιδιαστολή, τους Μάνο-Μίκη) και στον Ιγκόρ Στραβίνσκι. Λίγοι, εξάλλου, γνωρίζουν ότι το εμβληματικό τρακ «Το '69 με κάποιο φίλο» ήταν αφιερωμένο στον Τζέιμς Μπράουν! Δεν ήταν αυτό που λέμε «αλητεία», παρότι ζωηρός από παιδί. 

Δεν τον θυμάμαι καν να βρίζει, όσο τσατισμένος κι αν ήταν. Ούτε πολυέβγαινε – προτιμούσε να ξενυχτά παίζοντας μουσική, σε σπίτια φίλων μουσικών ή σε στούντιο. Δίπλα όμως στον στιχουργό, μουσικό, περφόρμερ και κατά περίσταση ηθοποιό Παύλο, για τον οποίο τόσα έχουν ειπωθεί –Δάμων και Φιντίας, Μπουρμπούλια, Σπυριδούλα, Απροσάρμοστοι, Εταιρεία Καλλιτεχνών, συνεργασία με Γιάννη Μαρκόπουλο, «Αλδεβαράν», «Ασυμβίβαστος» κ.λπ.‒, υπήρχε κι ένας άλλος, άγνωστος μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό, αλλά εξίσου ελκυστικός: ο συγγραφέας Παύλος, μια ιδιότητα που και ο ίδιος προτιμούσε, καθώς αντιμετώπιζε τη μουσική καταρχάς ως μέσο για να εκφράσει, να μοιραστεί σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα. 

 Φεύγοντας, άφησε πίσω όχι μόνο τραγούδια που κυκλοφόρησαν αργότερα αλλά επίσης πολλά σκόρπια χειρόγραφα με αδημοσίευτα ποιήματα και πεζά, δείγματα μιας σπουδαίας, πολλά υποσχόμενης γραφής. Μόλις πριν από λίγα χρόνια η μικρότερη αδελφή του Μελίνα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός πλέον, βρήκε την άνεση, καθώς και το κουράγιο να τα επιμεληθεί. 

Η Μελίνα Σιδηροπούλου με τον σύζυγό της Ηλία Καραλιά και την παιδική της φίλη, συγγραφέα και νομικό Άννα Στάικου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO Πηγή: www.lifo.gr

Για να διαβάσετε το υπόλοιπο αφιέρωμα ΕΔΩ

Πηγή: www.lifo.gr

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com