Η Σκύλλα και η Χάρυβδη

ph christian coigny

Της Άννας Στάικου

Σε ένα πολυπληθές συλλαλητήριο, όπου μαζευόμαστε όλοι δηλαδή, να βροντοφωνάξουμε το αυτονόητο, με μια φωνή:

"είμαστε έλληνες ρε παιδιά, ακούστε, είμαστε πρόσωπα
με τρέμουλο στα χείλη θαλάσσιο,
να υψώσουμε φωνή οργισμένη,"είμαστε έλληνες ρε παιδιά,δεν είμαστε γραμμάτια , μήτε τιμολόγια , ούτε ισολογισμοί"

τότε το κράτος -αυτό με τους πελάτες και τους ντήλερ και τους κάθε λογής μανατζαραίους, ξεκαρφώνεται και γίνεται κάτι σαν Σκύλλα. Απειλείται βλέπεις των ζούμπερων ο μισθός και επομένως κινδυνεύει η υπόστασή του...

....εσύ εκεί, επιμένεις "είμαστε έλληνες ρε παιδιά, τα κάψατε τα σπαρτά, ρίξατε και φαρμάκι, εμείς κοιτάμε την ρημαγμένη γης και γινόμαστε μοιρολογίστρες"

----Ολη η ΓΗ, είναι φτιαγμένη από αγώνες σπιθαμή προς σπιθαμή-----

"εμείς την κλαίμε, κι εμείς σαν μάνες την βυζαίνουμε απ την αρχή ν αναστηθεί"

Μες τον κοπετό, η Σκύλλα σε δίνει στην Χάρυβδη.  

Το παρακράτος.  Να σε λειάνει, να σου κόψει τις γωνίες, να σου γυαλοχαρτάρει το κρανίο, να σου ρίξει φορμόλη στη μνήμη, να κάνει χαρακιές με σπασμένο σουγιά στα μάτια. Να σε κάνει κάτι άλλο.

Κάτι που εσύ άδειος και τσίγκινος θα πείς  ---κάνε με ότι εσύ θες ω..! εφέντ ...!.η γη μου είναι δική σου...----

Σήμερα ήταν η αρχή.  

Ακολουθεί η σαρωτική συνειδητή βροχή. Τούτο το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω......................

ΠΗΓΗ:Anna Staikou
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com