Ηλίας Κεφάλας: "Η λεύκα"

Η λεύκα γέρνει κάτω να πεθάνει

μες στις αόρατες σπαθιές του ανέμου

που κατεβαίνει απ’ τις πλαγιές του Αίμου

μέσα στο σύννεφο με το μελάνι

που βάφει μαύρη τ’ ουρανού την άκρη

κι αρχίζει η θύελλα να με ραπίζει

εμένα και τη λεύκα που θροΐζει

κι οι δυο ραγίζουμε στο ίδιο δάκρυ

Ξέρουμε όλα θα πεθάνουν κάπου

σ’ ένα φθινόπωρο αποσταμένο

μα εμένα η άνοιξη μ’ έχει πνιγμένο

μέσα στα φύλλα που θρηνούν του κάκου

και πέφτουν ασταμάτητα κομμένα

στο ρείθρο που καλεί κλεφτά κι εμένα

(από τη συλλογή "Λόγος για την αβεβαιότητα", εκδ. Αρμός, 1997)

ΠΗΓΗ:https://greekpoetics.blogspot.gr/2018/02/h-k-h.html

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com