Γερομοριάς: Οι Πομάκοι είπαν «Όχι» στον εκτουρκισμό τους από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

Οι Πομάκοι είπαν «Όχι» στον εκτουρκισμό τους από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Την ημέρα της Ελληνικής Εθνικής Εορτής, την ημέρα που η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο της «Όχι» στον φασισμό και την έναρξη μιας πολύχρονης σειράς αγώνων για την αξιοπρέπεια, για την ιστορία, για τις αξίες και τα ιδανικά ενός Λαού που βρέθηκε μόνος αλλά δεν δίστασε να ανασηκώσει το ανάστημά του σε εκείνους που τον απείλησαν και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον υποδουλώσουν και να τον κατακτήσουν.

Αυτή την ημέρα της Εθνικής Εορτής επέλεξαν οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης για να στείλουν το δικό τους μήνυμα σε όλους εκείνους που προσπαθούν με πολιτικές αποφάσεις να επιβάλλουν τον εκτουρκισμό τους. Αυτό το μήνυμα του «όχι» στις τακτικές της αριστεροδέξιάς κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στάλθηκε από το κεφαλοχώρι του Εχίνου. Από ένα χωριό που πριν από αρκετά χρόνια επισκέφθηκε ο ίδιος ο Ερντογάν, για να το τιμήσει για την επιλογή του συνόλου σχεδόν των κατοίκων του να ακολουθήσουν την «μητέρα πατρίδα» Τουρκία… Και στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το «ουδείς αχαριστότερος εκ του ευεργετηθέντος». Δυστυχώς για την Τουρκία, τους ανθυποπράκτορες και τους λοιπούς διάσπαρτους έμμισθους χαφιέδες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, οι Πομάκοι (τουλάχιστον της ορεινής Ξάνθης) άρχισαν να διαπιστώνουν πως η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται γι αυτούς και πως οι ίδιοι έχουν μεταβληθεί σε άβουλα όργανα ικανοποίησης των μεγαλεπήβολων σχεδιασμών της Άγκυρας, οι τοπικοί εκπρόσωποι της οποίας δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να διατηρήσουν την «τουρκική ισχύ» εις βάρος των προσωπικών συμφερόντων των Πομάκων.

Τι συνέβη στον Εχίνο;

Ήταν πρωί του Σαββάτου 28 Οκτωβρίου 2017. Το πρόγραμμα της ημέρας εξελισσόταν όπως κάθε φορά. Μετά την πρωϊνή Θεία Λειτουργία, θα ακολουθούσε κατάθεση στεφάνων και απόδοση τιμών στους πεσόντες κατά του Ιταλικού και Γερμανικού φασισμού. Η μαθητική παρέλαση που είχε προγραμματιστεί για αμέσως μετά, είχε ακυρωθεί λόγω των καιρικών συνθηκών.

Ένας μουσουλμάνος δάσκαλος εμφανίστηκε στο προαύλιο της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (Εχίνος) και μετέφερε ένα αίτημα των μαθητών του. Μαθητών Γυμνασίου, οι οποίοι, ήθελαν να μπούνε στον Ιερό Ναό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και να την παρακολουθήσουν. Το αίτημά τους έγινε δεκτό από τις τοπικές αρχές κι έτσι 25 μαθητές εισήλθαν και παρακολούθησαν τα τελευταία 20 λεπτά της Θείας Λειτουργίας…!

Το γεγονός αυτό καθεαυτό θεωρείται απίθανο... Και όμως συνέβη! Σιωπηλά, κατανυκτικά και χωρίς να υπάρξει οχλαγωγία ή διαμαρτυρίες από «τυχαίους περαστικούς». Αν, μάλιστα, συγκρίνουμε τι συνέβαινε τα παλαιότερα χρόνια, με καταγεγραμμένους βανδαλισμούς (μπογιές, πέτρες, σπασμένα τζάμια κ.α.) του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου την προηγούμενη ημέρα της Εθνικής Επετείου, τα όσα συνέβησαν την προηγούμενη Κυριακή ήταν έξω από κάθε πρόβλεψη.

Και αυτή η εξέλιξη, του εκκλησιασμού των νεαρών Πομάκων μουσουλμάνων είναι ένα μήνυμα που στέλνεται προς όλους τους… «ενδιαφερομένους» και προς διάφορες πλευρές εντός και εκτός συνόρων. Είναι ένα θαρραλέο μήνυμα άρνησης σε όσους επιχειρούν να αλλάξουν την ζωή, να διαγράψουν την γλώσσα, να παραχαράξουν την ιστορία και να υλοποιήσουν μεθοδεύσεις εις βάρος των κατοίκων και υπέρ ξένων συμφερόντων.

Απογοητευμένοι από την Τουρκία

Δεν χρειάζεται πολύ μεγάλη εμπειρία για να δει κανείς στα μάτια αυτών των ανθρώπων, των Πομάκων, πως νιώθουν απογοητευμένοι. Πως νιώθουν εγκαταλειμμένοι από την Ελλάδα και προδομένοι από όλους εκείνους που επί δεκαετίες εργάστηκαν (ακόμη και μέσα στα τζαμιά) για να τους εκτουρκίσουν, για να διαγράψουν τη γλώσσα τους, αλλά και από τη μνήμη τους την ιστορία των προγόνων τους. Συζητώντας με φανατικούς τουρκόφρονες Πομάκους της περιοχής εύκολα εξάγεται η διαπίστωση της απογοήτευσης που τους διακατέχει.

Ένας εξ αυτών, συγκεκριμένα, είπε: «Η Τουρκία δεν μας υπολογίζει. Δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς. Μας έχει πεταμένους. Θέλει να κάνει τη δουλειά της και δεν δίνει σημασία στο πως εμείς ζούμε και αν μπορούμε να ζούμε». Συνεχίζοντας, ο ίδιος πρόσθεσε: «Τα ίδια και με την ελληνική κυβέρνηση. Έρχονται εδώ και μας βλέπουν σαν να είμαστε αξιοθέατα. Έρχονται για να βγούνε φωτογραφίες, να πούνε ψέματα και να φύγουν. Δεν τους νοιάζει πως ζούμε. Δεν ενδιαφέρονται για το τι προβλήματα έχουμε. Δεν τους ενδιαφέρει αν μπορούμε να ζούμε και να τα βγάζουμε πέρα με όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα».

Ξεχασμένοι από Ελλάδα και Τουρκία

Τα λόγια αυτού του ανθρώπου ήταν απολύτως αληθινά. Σαν να γίνεται ένας διαγωνισμός μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας για το ποιος θα πει τα περισσότερα ψέματα, ποιος θα εξαπατήσει και θα επηρεάσει περισσότερους. Όμως, οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης βιώνουν την ανέχεια ολοένα και πιο έντονα. Αυτή τη στιγμή ένα ποσοστό της τάξης του 80%, ανδρών με ηλικίες 25 έως 50 χρόνων, έχει φύγει εκτός Ελλάδας για να εργαστεί. Αποτέλεσμα, στα πομακικά χωριά του ορεινού όγκου της Ξάνθης να υπάρχουν κυρίως γυναίκες, μεσήλικες, γέροι και παιδιά. Αν προσθέσουμε και εκείνο το καταγεγραμμένο στατιστικό στοιχείο που θέλει ένα σημαντικό ποσοστό των ικανών προς εργασία –και ήδη μεταναστών σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο- διαπιστώνοντας τις τεράστιες δυσκολίες διαχωρισμού τους από την οικογένειά τους (με σειρά συνεπειών μέσα στην ίδια την οικογένεια) αποφασίζουν να πάρουν τις οικογένειές τους στο εξωτερικό, όπου θα έχουν καλύτερη παροχή υπηρεσιών (υγείας, παιδείας κ.α.). Αποτέλεσμα, μια καταγραφή πρώιμων σταδίων ερήμωσης των πομακικών χωριών.

Τα στοιχεία αυτά είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και έχουν ήδη διοχετευθεί στους αρμοδίους πολιτικούς προϊσταμένους. Το τι πρόκειται να συμβεί δεν είναι δυνατόν να καταγραφεί αυτή τη στιγμή, αφού τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Αλέξης Τσίπρας είναι αρκετά απασχολημένοι σε άλλα «μέτωπα», αν και στην Ελλάδα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνει φιλότιμες προσπάθειες και δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμόχλευσης των εθνικών θεμάτων (τα οποία ενδεχομένως αποτελούν για την Αθήνα «σανίδα σωτηρίας» έναντι των νόμων που πρέπει να ψηφισθούν μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου).

Το μήνυμα που στάλθηκε από τους Πομάκους του Εχίνου είχε πολλούς αποδέκτες. Ας ελπίσουμε ότι το έλαβαν αυτοί που πρέπει και θα κινηθούν εγκαίρως προς τη σωστή κατεύθυνση. Το "παράθυρο" που έχει ανοίξει είναι μοναδικό, για όσους λένε ότι αγαπούν αυτή την πατρίδα και θέλουν να εργαστούν για το καλό της...