Του Νίκου Τσούλια
      Πολλά επιχειρήματα κατεγράφησαν για την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να καταργήσει τη διάταξη περί ορισμού των σημαιοφόρων στο Δημοτικό Σχολείο με βάση τη βαθμολογία, που ισχύει από συστάσεως ελληνικού κράτους, αλλά θεωρώ ότι δεν σημειώθηκαν τα κυριότερα. Και να ποια θεωρώ ότι είναι αυτά.
      α) Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – και από τότε που ήταν «Συνασπισμός» – είχε πάντα ένα κόμπλεξ αριστεροσύνης, ένα πολιτικό και ιδεολογικό κόμπλεξ κυρίως απέναντι στο Κ.Κ.Ε. στο κατά πόσο ήταν αριστερό κόμμα. Στους κοινωνικούς χώρους δε για να εδραιώσει αυτή την πολιτική του αντίληψη ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνεργαζόταν με πέραν του Κ.Κ.Ε. αριστερά κόμματα ακόμα και σε κοινά ψηφοδέλτια! Όσοι έχουμε μια σχετική εμπειρία στους κοινωνικούς χώρους και στο συνδικαλισμό έχουμε βιώσει αυτή τη σταθερή αντίληψη και πρακτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
      β) Αυτό το κόμπλεξ έγινε ένας εφιάλτης στη σημερινή εποχή, αφού ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εφαρμόζει άκρως νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και υλοποιεί δύο δικά του Μνημόνια ως «απόρροια» του σφοδρού αντιμνημονιακού αγώνα του, της βίας και της κοινοβουλευτικής μούντζας αφενός και της ευθείας προσβολής στο αποτέλεσμα του δικού τους δημοψηφίσματος αφετέρου! Τώρα πρέπει να δώσει ένα κάποιο στίγμα ότι διαφέρει από τη συντηρητική πολιτική. Και αφού απέτυχε παταγωδώς σε μια σειρά άλλων εκπαιδευτικών ζητημάτων που έχουν ένα μη συντηρητικό χρώμα (κατάργηση σχολικών παρελάσεων και πρωινής προσευχής, μη υποχρεωτικότητα στη διδασκαλία των Θρησκευτικών…), επιχειρεί τώρα να εμφανιστεί ως αριστερό κόμμα! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επιχείρησαν να σηκώσουν το όλο ζήτημα παίρνοντας θέση και ο κ. Τσίπρας – φαντάζομαι και ως ιδεολογικός καθοδηγητής του κόμματός του!

      γ) Τα κόμματα, που προσπαθούν να εμφανιστούν αριστερά και δεν μπορούν να εφαρμόσουν αριστερή πολιτική, επιδίδονται στο διάχυτο λαϊκισμό και σε μια μορφή προπαγάνδας σταλινικού τύπου, αν και η προπαγάνδα αυτή έχει και παλιότερα στοιχεία στημένης ωραιοπλασίας εμπνευσμένη από την περίφημη ιστορία των χωριών Ποτέμκιν. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ως κατ’ εξοχήν λαϊκίστικο κόμμα, έχει αποδομήσει ακόμα και το γλωσσικό μας κώδικα – αρκεί να σκεφτούμε ότι έκανε και την αντικατάσταση των όρων που ήταν αρνητικά φορτισμένοι από την πριν από τη δική του μνημονιακή εποχή: τρόικα – θεσμοί, μνημόνιο – συμφωνία κλπ Σ’ αυτό το παιχνίδι της γλωσσικής αλλοίωσης – που είναι χαρακτηριστικό των αυταρχικών καθεστώτων, ας μην ξεχνάμε τον έρωτα που έχουν με τον Μαδούρο – έρχεται τώρα να προσθέσει ένα αντιπαιδαγωγικό μέτρο, για να δείξει σημάδια αριστεροσύνης!
      δ) Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο ανταποκρίνεται στο κλασικό σύνθημα της αριστερής ιδεολογίας, της ισότητας, γιατί με την κλήρωση δεν κάνει διάκριση μεταξύ των μαθητών και έτσι έχουν ίση αντιμετώπιση! Αλλά ισότητα δεν σημαίνει ισοπέδωση ούτε ίσες δυνατότητες των ανθρώπων. Προφανώς είναι μια ερμηνεία – καρικατούρα, ένα ιδεολόγημα – φληνάφημα, που απευθύνεται στους κομματικούς του υπηκόους, για να έχουν αριστερό ιδεολογικό όπλο και να αντιμετωπίζουν την κριτική για τη γενική και καθολική συντηρητική πολιτική, για την απόλυτη αποτυχία της κυβερνητικής τους πολιτικής.
      Είναι χαρακτηριστική η διατύπωση του κ. Γαβρόγλου που δηλώνει με περισσή αλαζονεία και με στόμφο έπαρσης ότι «δηλώσεις που συνδέουν την αριστεία με την σημαία είναι κάτι βαθιά αντιδημοκρατικό». Είναι πράγματι φοβερό! Επί δεκαετίες και δεκαετίες ελληνική πολιτεία και κοινωνία, κοινωνικά κινήματα και κυρίως οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΟΙΛΕ δεν είχαν καν αντιληφθεί – και γι’ αυτό ποτέ δεν το είχαν ως αίτημα – ότι υλοποιούσαν ένα βαθιά αντιδημοκρατικό μέτρο και ήλθε ο κ. Γαβρόγλου ως διαφωτιστής και ως απελευθερωτής να μας το φανερώσει και να μας απαλλάξει απ’ αυτό! Είναι προφανές ότι οι κυβερνώντες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ιδιαίτερα ο Υπουργός Παιδείας βρίσκονται σε παραλήρημα ωμής αλλά και πολύ φτηνής προπαγάνδας και μάλλον ζουν σε παράλληλο σύμπαν. Και αυτό γίνεται, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνική αντιστοίχησή τους συρρικνώνεται επικίνδυνα…
      Η επιβράβευση των άριστων μαθητών και μαθητριών δεν είναι διάκριση εις βάρος κανενός. Είναι ένας σημαντικός συμβολισμός για την προσπάθεια που κάνουν οι μαθητές και οι μαθήτριές μας και για το αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν, και αποτελεί στοιχείο ηθικής και ομορφιάς για το ίδιο το νόημα της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί γενεών και γενεών διαπαιδαγωγούν και μορφώνουν έχοντας ως έναν σηματωρό της σχολικής πράξης κι αυτό το συμβολισμό. Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο βαθιά αντιπαιδαγωγικό μέτρο της λοταρίας δεν μπορεί και δεν πρόκειται να σταθεί και να μακροημερεύσει. Δεν είναι προφανές όμως ότι οι …αριστεροί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κάποτε θα ντρέπονται για τις ανοησίες τους με τις οποίες απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.