Ο εφοπλισμός ως κλάδος και οι εφοπλιστές ως κοινωνική ομάδα είναι αντιπαθείς στους Έλληνες Πολίτες – παρά το ότι μαζί με τον τουρισμό και την ποιοτική (λόγω κλιματικών συνθηκών) γεωργία, αποτελεί μία από τις τρεις κύριες αιχμές του δόρατος της ελληνικής οικονομίας. Η αιτία είναι το ότι, θεωρείται πως οι εφοπλιστές δεν προσφέρουν στη χώρα αυτά που θα μπορούσαν, όπως φορολογικά έσοδα και θέσεις εργασίας, αν και αποτελούν την πρώτη δύναμη παγκοσμίως – παρά το ότι το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που εισρέει στην Ελλάδα είναι στη δεύτερη θέση μετά τον τουρισμό.
Φυσικά έχει μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν λόγω των ελέγχων κεφαλαίων που μας επιβλήθηκαν (γράφημα), αλλά παραμένει αρκετά υψηλό – ενώ μπορεί μεν να μην πληρώνουν φόρους οι εφοπλιστές, εκμεταλλευόμενοι τα φορολογικά πλεονεκτήματα που τους προσφέρονται διεθνώς (κάτι για το οποίο δεν πρέπει να τους παρεξηγεί κανείς, αφού διαφορετικά δεν θα ήταν ανταγωνίσιμοι, επειδή το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλους τους ανταγωνιστές τους), αλλά δεν παύουν να επενδύουν στην Ελλάδα αγοράζοντας ακίνητα και επιχειρήσεις, καθώς επίσης να καταναλώνουν.
Αυτό που όμως οφείλει να μας ενδιαφέρει, αφού δεν έχει νόημα ο φθόνος απέναντι στους εκάστοτε επιτυχημένους, ενώ γνωρίζουμε καλά τις αιτίες, για τις οποίες οι Έλληνες εφοπλιστές επιλέγουν τη Βρετανία ως έδρα τους (πολιτική σταθερότητα, διεθνής παρουσία, χρηματοπιστωτικό κέντρο, σεβασμός της ιδιοκτησίας κοκ.), είναι η «συνταγή» της επιτυχίας τους – έτσι ώστε να διδαχθούμε από το δικό τους παράδειγμα, όσον αφορά την έξοδο της χώρας μας από την κρίση, καθώς επίσης την ευημερία της.
Στα πλαίσια αυτά, ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο παραμένουν στην κορυφή του πλανήτη (γράφημα, 2016) παρά το ότι προέρχονται από μία μικρή χώρα των 11 εκ. δεν είναι άλλος, από τη συνεργασία μεταξύ τους – όπου, όταν αγοράζουν καράβια κάτω από δύσκολες συγκυρίες, το επιχειρούν πολλοί μαζί, έτσι ώστε να επιμερίζουν το ρίσκο (χωρίς αυτό να εμποδίζει την άμιλλα μεταξύ τους).
.
Πρόκειται δε για τους μοναδικούς Έλληνες που δεν ανέχονται να χάσουν την πρώτη θέση παγκοσμίως από κάποια άλλη χώρα – όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της Ιαπωνίας, η οποία κατέλαβε την κορυφή στα πλοία υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), γεγονός που οδήγησε στη συνεργασία διαφόρων Ελλήνων εφοπλιστών με στόχο την ανακατάληψη της πρώτης αυτής θέσης (κάτι που είμαστε σίγουροι πως θα το πετύχουν πολύ σύντομα).
Το μυστικό λοιπόν της επιτυχίας τους είναι η συνεργασία, η έλλειψη της οποίας αποτελεί ταυτόχρονα τη βασική αιτία της αποτυχίας επιχειρήσεων και κρατών – όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Πολίτες και τα πολιτικά κόμματα της οποίας αρνούνται να κατανοήσουν ότι, η χώρα μας χρεοκόπησε και μετατράπηκε σε αποικία των δανειστών της, ακριβώς επειδή επικρατεί ο ατομικισμός και δεν συνεργάζεται κανείς με κανέναν, ούτε στην άκρη του γκρεμού. Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής από προηγούμενο κείμενο μας (πηγή):
«Κατά την άποψη μου, η σιωπή των «αμνών», πριν από τη σφαγή τους, δεν έχει να κάνει απλά με την κατάθλιψη και τις συνέπειές της. Πρωτίστως οφείλεται σε έναν βαθιά ριζωμένο ατομικισμό, τον οποίο το σύστημα καλλιέργησε (με επιτυχία προφανώς), επί σειρά δεκαετιών.
Ακόμα και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, ο «νομοταγής Έλληνας πολίτης» δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν μπορεί να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό. Όμως, η ένωση και η συλλογικότητα προϋποθέτουν, έστω σε ένα βαθμό, το συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου, ως άξιου σεβασμού – δεδομένο που προσκρούει δυστυχώς στην κλασική ελληνική έκφραση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Ο ατομικισμός είναι επίσης αλληλένδετος με μία πρωτοφανή έλλειψη παιδείας, καθώς επίσης με μία συλλογική αυταπάτη/ουτοπία. Και σε αυτό το κομμάτι έκανε πολύ καλή δουλειά το σύστημα, μέσω του ατελέστατου εκπαιδευτικού συστήματος – όπως επίσης μέσω των «συστημικών» ΜΜΕ, τα οποία επί δεκαετίες έτρεφαν τους θεατές, τους ακροατές και τους αναγνώστες με σκουπίδια (τώρα τελευταία και με τούρκικες σαπουνόπερες από κάποια κανάλια, τα οποία φαίνεται πως θαυμάζουν τον αθάνατο οθωμανικό πολιτισμό). Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν στρατιές «λοβοτομημένων» οι οποίοι, μετά από μία τελική πλύση εγκεφάλου, απλά αναπαράγουν άθλια στερεότυπα και σαθρά πρότυπα – ενώ είναι ανίκανοι για συνδυαστική σκέψη και για απλή λογική.
Τέλος, άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό – όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το «ηρωικό Ελληνικό έθνος» προτιμά έναν αρχηγό, ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά (επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του)».
ΠΗΓΗ:http://www.analyst.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.