ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Να μην μας διαφεύγουν...

Του Λευτέρη Ριζά

   ...Ουσιαστικές «λεπτομέρειες». Έχουμε επιμείνει στην αρθρογραφία μας για το κυπριακό πως η παραμικρή απομάκρυνση από την ουσία του προβλήματος, οδηγεί και σε λάθος προτάσεις για την λύση του. Αυτή η απομάκρυνση, διαστρέβλωση του, έγινε ήδη πριν από 48 χρόνια. Όταν για τους γνωστούς λόγους η τότε κυβέρνηση της ΕΡΕ (Κωνσταντίνου Καραμανλή πρωθυπουργού και Ευάγγελου Αβέρωφ υπ. Εξωτερικού) αποδέχτηκε την πρόταση / παγίδα της Αγγλικής κυβέρνησης για λύση του Κυπριακού σε συνεργασία με την Τουρκία. 

       Το πρόβλημα από αγώνα ενάντια στην Αγγλική κυριαρχία, από αποτίναξη της Βρετανικής αποικιοκρατικής κυριαρχίας, από αντίθεση δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της Κύπρου που ήταν Έλληνες, παρουσιάστηκε σαν πρόβλημα συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων!! Έγινε δηλαδή πρόβλημα δικοινοτικό!! Στην βάση αυτή που διαστρέβλωνε πλήρως την φύση του αγώνα των Κυπρίων (ΕΟΚΑ κλπ) οδηγηθήκαμε στην προδοσία του αγώνα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και στην κολοβή ανεξαρτησία του νησιού, στον αποκλεισμό της Αυτοδιάθεσης-Ένωσης, το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων (όπου οι 2 από τις τρείς ήτανε αυτές ενάντια στις οποίες αγωνίστηκε ο κυπριακός ελληνισμός) και σε ό,τι ακλούθησε μέχρι σήμερα. 

       Έτσι η «προστασία» της τουρκοκυπριακής μειοψηφίας που υπήρξε το μακρύ χέρι της Οθωμανικής κυριαρχίας στην Κύπρο για αιώνες, αναγορεύτηκε στο υπ. αριθμό ζητούμενο της λύσης του προβλήματος. Η Τουρκία εν τω μεταξύ απαλλαγμένη από τον Σουλτάνο και «δημοκρατική» τώρα πια, είχε παραιτηθεί κάθε αξίωσης στην παλιά «κτήση» της με τη Συνθήκη της Λοζάνης. 

       Ο Λένιν μάλιστα είχε ενθουσιαστεί με τον «επαναστάτη» Κεμάλ Αττατούρκ που σε τηλεγράφημα του έγραφε:

«Στον πρόεδρο της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης  

της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ

       7 του Γενάρη

       Μετά χαράς πήραμε την ανακοίνωση Σας σχετικά με την ανακήρυξη της αυτονομίας των Ορεινών. Από την ανακοίνωση Σας η Σοβιετική κυβέρνηση πείστηκε / ότι η πολιτική της Σοβιετικής Ρωσίας σχετικά  με τα έθνη, που ανήκουν στην Ρωσική Ομοσπονδία, απολαμβάνει  της συμπάθειας Σας. Η Σοβιετική Ρωσία παραχωρεί αυτονομία σε όλους τους λαούς που ζουν στο έδαφος της και υποστηρίζει την ίδρυση απ‘ αυτούς τοπικών Δημοκρατιών, σύμφωνα με την αρχή του δικαιώματος κάθε λαού για αυτοδιάθεση. Μόνο αυτή η αρχή επιτρέπει να καθιερωθούν αδελφικές σχέσεις, που στηρίζονται στην αλληλοκατανόηση και αμοιβαία εμπιστοσύνη, οι οποίες υπάρχουν ανάμεσα σε όλα τα έθνη, που περιλαμβάνονται στη Σοβιετική Ρωσία. Μόνο η πολιτική αυτή συνενώνει και δυναμώνει όλα τα έθνη της Ρωσίας σε μια μεγάλη ισχυρή οικογένεια, ικανή να αγωνιστεί ενάντια στους αναρίθμητους εχθρούς που μας περιβάλλουν. Συγκροτώντας ένα μεγάλο σύνολο, όχι μόνο αποκρούουμε τις άμεσες επιθέσεις των εχθρών μας, αλλά, εκτός απ‘ αυτό, γινόμαστε άτρωτοι από κάθε είδους ραδιουργίες, στις οποίες καταφεύγουν οι κοινοί μας αντίπαλοι. Με χαρά διαπιστώνω ότι τα μέτρα που εμείς παίρνουμε σχετικά με τα μικρά έθνη, ερμηνεύονται σωστά από Σας και συναντούν από την πλευρά σας τέτοια υποδοχή, που ασφαλώς μπορεί να ευνοεί την επικράτηση καλής αλληλοκατανόησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

       Επιτρέψτε μου να Σας εκφράσω  ακόμη μια φορά  τις ευχαριστίες μου για την ανακοίνωση Σας, όπως και τις πιο ειλικρινείς μας στον τουρκικό λαό και την κυβέρνηση του, που αγωνίζονται με ακαταμάχητη ενέργεια για την ανεξαρτησία και άνθηση της χώρας τους. 

Λένιν

Γράφτηκε   7 Γενάρη 1921»  [1]

       

       Η «νέα» Τουρκία ποτέ δεν σεβάστηκε τα δικαιώματα των «μικρών εθνών» που υπήρχανε υπόδουλα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και που αντιμετωπίστηκαν με γενοκτονίες και διωγμούς. Δεν ήτανε λοιπόν δυνατόν να επιτρέψουν στους πρώην υπόδουλους τους Έλληνες της Κύπρου να εκπληρώσουν τον αιώνιο πόθο τους να ενωθούν με τους ομοεθνείς τους. Την στιγμή μάλιστα που η δόλια γηραιά Αλβιών τους έκανε τέτοιο δώρο, τέτοια απρόσμενη «πάσα», δεν έχασαν την ευκαιρία. Η δειλία, η εξάρτηση, η υποτέλεια της ελληνικής άρχουσας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής τάξης επέτρεψε την επιτυχία του σατανικού αυτού ελιγμού της Αγγλίας σε βάρος  του Κυπριακού ελληνισμού, των δικαίων του Ελληνικού Έθνους – τα οποία καμώνονται σήμερα ότι θέλουν να υπερασπιστούν πολιτικοί που προέρχονται από την ίδια εθελόδουλη παράταξη. 

       Ο υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Ν. Κοτζιάς παρά τον θετικό ρόλο που έχει παίξει με την πρόταση του για μια Κύπρο – Διζωνική Δικοινοτική βέβαια  - αλλά χωρίς στρατεύματα κατοχής και εγγυήτριες δυνάμεις, πράγμα που η Τουρκία αρνείται, έχει υψώσει ένα προστατευτικό τοίχο στην πλήρη υποδούλωση της Κύπρου στην Τουρκία, δεν έχει απαλλαγεί από τις λαθεμένες απόψεις για την τουρκοκυπριακή μειοψηφία της Κύπρου. 

       Έτσι σε πρόσφατη συνέντευξη του στο ειδησεογραφικό Πρακτορείο DPA (21-1-17) δήλωσε ότι:

«Επεξεργαζόμαστε μία συνθήκη για μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και οι δύο εθνοτικές ομάδες θα έχουν ίσα δικαιώματα. Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν το δικό τους ομόσπονδο κρατίδιο ή καντόνι ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Εκεί θα είναι μόνοι τους και θα μπορούν να διαχειρίζονται τη δική τους ασφάλεια, καθώς θα έχουν τη δική τους αστυνομία. Για το σκοπό αυτό θα δημιουργηθεί ομοσπονδιακή αστυνομία, η οποία θα αποτελείται κατά 50 τοις εκατό από Τουρκοκύπριους και κατά 50 τοις εκατό από Ελληνοκύπριους. Πέρα από την ομοσπονδιακή αστυνομία θα υπάρχει μια διεθνής αστυνομική δύναμη που θα παρεμβαίνει σε περίπτωση που οι δυνάμεις της ομοσπονδιακής αστυνομίας δεν επαρκούν.»

       Η Κύπρος δεν κατοικείται από δύο εθνοτικές ομάδες που έχουν ίσα δικαιώματα. Κατοικείται από μια συντριπτική πλειοψηφία ελληνική [82%] και μια τουρκοκυπριακή μειοψηφία – σχηματισμένη κι αυτή ύστερα από βίαιους εξισλαμισμούς και τουρκοποίηση – που όπως παντού πρέπει να τύχει όλων των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων. Σε αυτά δεν ανήκουν η συγκρότηση δικών τους ιδιαίτερων κρατικών θεσμών, ούτε η ομοσπονδιοποίηση της χώρας που ανήκουν. Τα ίσα πολιτικά τους δικαιώματα δεν προκύπτουν από την εθνική τους ιδιαιτερότητα από αυτήν των πολιτών του κράτους που ανήκουν. 

       Όσο σωστό είναι αυτό που λέει στην συνέχεια δεν είναι αρκετό, αν δεν γίνει όσο το δυνατόν πιο καθαρό, ότι η τ/κ αποτελεί μειοψηφία / μειονότητα στην Κύπρο, όπως συμβαίνει στην Δ. Θράκη κλπ. Είναι σωστό πως :

       «Αν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, τότε θα πρέπει καταργήσουμε τις αιτίες του. Σε διαφορετική περίπτωση, για ποιό πράγμα συζητάμε; Το πρόβλημα είναι η παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Η Τουρκία, ελπίζω, θα καταλάβει ότι είναι επίσης προς το συμφέρον της να επιλυθεί το Κυπριακό. Διότι, μέχρι στιγμής, η Τουρκία συνδυάζει την επιθυμία να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους με τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της στην περιοχή. Θέλουμε όμως να λύσουμε το Κυπριακό και όχι να ασχοληθούμε με τη γεωπολιτική στρατηγική της Τουρκίας. Αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο της διαπραγμάτευσης», αλλά όχι αυτό που στην συνέχεια λέει :

«: Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν πλήρη πολιτική ισότητα. Σε όλα τα σημαντικά ζητήματα θα διαθέτουν δικαίωμα αρνησικυρίας. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποτελείται από τέσσερις δικαστές από κάθε εθνοτική ομάδα. Πρόκειται για μια ισότητα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι στα συνήθη ομοσπονδιακά κράτη». Αυτό σημαίνει ουσιαστικά διχοτόμηση ή τουλάχιστον αρχή για διχοτόμηση, βήμα για μελλοντικές «δικοινοτικές» προστριβές και συγκρούσεις. 

       Δεν πρόκειται ποτέ να αποκτηθεί κοινή «εθνική» συνείδηση Κυπριλλιδων, που φανταζότανε παλιότερα ο κ. Ν. Κοτζιάς.[2]. Πάντως είναι θετικό και πρέπει να επιμείνει κι αυτός και η κυβέρνηση στο «Θέλουμε να επιτύχουμε την οριστική λύση του Κυπριακού και όχι να δημιουργήσουμε ένα ακόμα πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η κατοχή της Κύπρου. Δεν θέλουμε εγγυήτριες δυνάμεις και δεν θέλουμε, επίσης, να είμαστε εγγυήτρια δύναμη. Το δικαίωμα επέμβασης μίας τρίτης χώρας παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών».

       Το περίεργο και ανησυχητικό είναι πως στην ομοσπονδιακή λύση, στη βάση αναγνώρισης εθνοτικών ομάδων ή μικρο-ομάδων, τελευταίως έχουν προσχωρήσει και δημοσιογράφοι στην Κύπρο που δεν το περιμέναμε. Να π.χ. τι γράφει ο γνωστός Κ. Βενιζέλος στον «Φιλελεύθερο» (21/1/17): «Η συμβίωση Ε/Κ, Τ/κ. Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων έχει νόημα μόνο με όρους μιας πραγματικής ομοσπονδίας, χωρίς εσωτερικούς φραγμούς και παρεμβατικά δικαιώματα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να πεισθούν οι Τ/Κ, να εγκαταλείψουν την Τουρκία και να επιλέξουν μέσω Κύπρου την ένταξη τους στην Ε.Ε. τους στην Ε.Ε. στους στην Ε.Ε». 

       Η συμβίωση διαφορετικών εθνικών ομάδων δεν απαιτεί πάντοτε ομοσπονδιακή συγκρότηση ενός κράτους. Πάντα ισχύει  ο δημοκρατικός κανόνας της πλειοψηφίας. Διαφορετικά θάχουμε ένα μωσαϊκό. Όσον αφορά να περιμένει κάποιος να πεισθούν οι Τ/κ να εγκαταλείψουν την Τουρκία για να ενταχθούν στην ΕΕ, αυτό πάει ασορτί με τις ονειροπολήματα του «ΠΟΛΙΤΗ» ή και κάποιων άλλων ονειροπαρμένων στην «ΧΑΡΑΥΓΗ». 

       Η αντεθνική και αντικυπριακή πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας – από Ελ. Βενιζέλο το 1931, τον Τσαλδάρη, Γ. Παπανδρέου, Κωνσταντίνο Καραμανλή, την Χούντα βεβαίως – πολλές φορές μάλιστα με την πραγματική στήριξη της κυπριακής «αριστεράς», έχει οδηγήσει την Κύπρο σε πολύ δύσκολη θέση, στα όρια μιας οριστικής  απώλειας και την Ελλάδα και τον λαό της στον υπαρκτό κίνδυνο απώλειας εδαφών από την επιθετικότητα του τουρκικού νεοσοβινισμού.  

 [1] Άπαντα Λένιν τ. 52 , τελευταία έκδοση ΚΚΕ, σελ 301-2

 [2] βλ σχετικά Λευτέρη Ριζά «Οι δηλώσεις του  John Koenig και τα εγκώμια του Προέδρου της Δημοκρατίας» - http://www.istrilatis.blogspot.gr/#!http://istrilatis.blogspot.com/2015/05/john-koenig.html

ΠΗΓΗ: https://istrilatis.blogspot.gr, http://blogvirona.blogspot.gr/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com