Φαίνεται ότι στο Υπουργείο Παιδείας έχουν επινοήσει το κουρασιόμετρο, ένα μηχάνημα, δηλαδή, με το οποίο ο Υπουργός μπορεί κάθε στιγμή να μετρήσει την κούραση των μαθητών του Δημοτικού σχολείου. Με το κουρασιόμετρο αυτό ο Υπουργός διαπίστωσε πως τα παιδιά των δημόσιων δημοτικών σχολείων μετά την 6η περίοδο των μαθημάτων εμφανίζουν σημάδια μεγάλης κόπωσης, «είναι ζαλισμένα σαν κοτόπουλα», σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Γι’ αυτό και αποφάσισε να μειώσει το ωράριο μαθημάτων από 35 σε 30 ώρες τη βδομάδα, ώστε τα παιδιά στη 1.15 μμ. να επιστρέφουν στα σπίτια τους ξεκούραστα. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι ονόμασε το πρόγραμμα «Πρόγραμμα Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού 2016». Ένα ολοήμερο σχολείο, που λειτουργεί όμως μόνο μέχρι το μεσημέρι!...
Ξέρουμε βέβαια ότι στις μεγάλες πόλεις, όπου λειτουργούν ιδιωτικά σχολεία, η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών των δημόσιων σχολείων προέρχεται από τις ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές ομάδες, ενώ στα ιδιωτικά σχολεία φοιτούν μαθητές των ευπορότερων κοινωνικών ομάδων. Οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων σε αντίθεση με των δημόσιων φαίνεται πως είναι ανθεκτικοί και δεν κουράζονται εύκολα, αφού αυτοί θα εξακολουθούν να παρακολουθούν μαθήματα 37-8 ώρες την εβδομάδα. Επειδή μάλιστα οι μαθητές αυτοί μεταφέρονται στα σχολεία τους με σχολικά λεωφορεία, ξεκινούν από τα σπίτια τους μια ώρα νωρίτερα, για να είναι στην ώρα τους στο σχολείο, ενώ επιστρέφουν το απόγεμα στο σπίτι τους μετά τις 4 μμ. Η λογική αυτή του Υπουργού είναι ακατανόητη, αφού βρίσκεται στον αντίποδα μιας ‘αριστερής’ λογικής. Αντί να αναβαθμίσει στον ύψιστο βαθμό το δημόσιο σχολείο, ώστε αυτό να ξεπεράσει και το καλύτερο ιδιωτικό, αυτός, μειώνοντας το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα, διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο και ενισχύει έμμεσα τα ιδιωτικά σχολεία, τα οποία θα διαφημίζονται ότι παρέχουν πιο ολοκληρωμένη παιδεία και απασχολούν περισσότερες ώρες τους μαθητές.
Μια από τις συνέπειες της ακατανόητης αυτής ταξικής λογικής είναι να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους οι γονείς των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων, αφού μέχρι να επιστρέψουν από τη δουλειά τους, τα παιδιά τους θα βρίσκονται σε ασφαλές και δημιουργικό περιβάλλον. Αντίθετα οι γονείς των μαθητών των δημόσιων σχολείων θα ζουν καθημερινά με την αγωνία να υποχρεώνονται σε κάποιον, για να φροντίζει τα παιδιά τους, μέχρι να επιστρέψουν από τη δουλειά τους στο σπίτι. Δε θα τους φτάνει η καθημερινή αγωνία για το κυνήγι του μεροκάματου, θα φορτωθούν τώρα και την αγωνία της μεσημεριανής φροντίδας των παιδιών, που το πιθανότερο είναι να μένουν μόνα τους στο σπίτι χωρίς εποπτεία.
Αξιοπερίεργη επίσης είναι και η "λογική", με βάση την οποία αφαιρέθηκαν οι πέντε ώρες από το ωρολόγιο πρόγραμμα. Συγκεκριμένα, αφαιρέθηκε μια ώρα σε κάθε τάξη από τα ακόλουθα μαθήματα.
Τάξη
Α Γλώσσα, Μουσική, Φυσική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις.
Β Γλώσσα, Μουσική, Φυσική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις.
Γ Μελέτη περιβάλλοντος, Φυσική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις,
Τ.Π.Ε.
Δ Μελέτη περιβάλλοντος, Φυσική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις,
Τ.Π.Ε.
Ε Θρησκευτικά, Θεατρική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις, Τ.Π.Ε.
ΣΤ Θρησκευτικά, Θεατρική Αγωγή, Αγγλικά, Βιωματικές Δράσεις, Τ.Π.Ε.
Παρατηρώντας λοιπόν τα μαθήματα, τα οποία «κουράζουν υπερβολικά» τους μαθητές και γι’ αυτό μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας τους, διαπιστώνουμε ότι είναι τα ακόλουθα.
1. Αγγλικά. Αφαιρέθηκε μια ώρα σε κάθε τάξη.
2. Φυσική Αγωγή. Μια ώρα στις τάξεις Α, Β, Γ, Δ.
3. Βιωματικές Δράσεις. Μια ώρα σε κάθε τάξη.
4. Τ.Π.Ε. Μια ώρα στις τάξεις Γ,Δ,Ε,ΣΤ.
5. Μελέτη Περιβάλλοντος. Μια ώρα στις τάξεις Γ, Δ.
6. Γλώσσα. Μια ώρα στις τάξεις Α, Β.
7. Μουσική. Μια ώρα στις τάξεις Α, Β.
8. Θεατρική Αγωγή. Μια ώρα στις τάξεις Ε, ΣΤ. Δε διδάσκεται πια το μάθημα στις τάξεις αυτές.
9. Θρησκευτικά. Μια ώρα στις τάξεις Ε, ΣΤ.
Από τα παραπάνω βλέπουμε ότι ένα παιδί που αρχίζει το δημοτικό σήμερα μέχρι να το τελειώσει θα διδαχτεί σε σύγκριση με το παιδί που παρακολούθησε το πρόγραμμα ΕΑΕΠ και το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται το 2011, λιγότερες:
6 ώρες Αγγλικά
6 ώρες Βιωματικές Δράσεις
4 ώρες Φυσική Αγωγή
4 ώρες Τ.Π.Ε
2 ώρες Μελέτη Περιβάλλοντος, Γλώσσα, Μουσική, Θεατρική Αγωγή, Θρησκευτικά.
Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να διαπιστώσουμε ότι, αν εξαιρέσουμε τα Αγγλικά και ίσως τα Θρησκευτικά, όλα τα άλλα μαθήματα, των οποίων μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας, όχι μόνο δεν «κουράζουν» τους μαθητές, αλλά συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Είναι τα μαθήματα, στα οποία οι μαθητές δείχνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί σ’ αυτά δημιουργούν, συνεργάζονται, κοινωνικοποιούνται, μυούνται στα πολιτιστικά δρώμενα. Είναι αυτά που δίνουν το πολιτιστικό στίγμα ενός σχολείου. Αλλά ποιος έχασε την κουλτούρα, για να τη βρει ο σημερινός υπουργός και οι αγράμματοι παρατρεχάμενοί του. Φαίνεται ότι στη σκέψη του Υπουργείου κυριαρχεί η αντίληψη ότι μουσική και θεατρική παιδεία, άθληση και εκμάθηση της παγκόσμιας κοινής γλώσσας, τα Αγγλικά, αφορούν όχι τα παιδιά των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, που στέλνουν τα παιδιά τους στο δημόσιο σχολείο, αλλά των ευπορότερων, που στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία ή στα φροντιστήρια και στα γυμναστήρια.
Γιάννης Μπασλής
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.