Οι προεδρικές εκλογές στην Αμερική (και η κατάσταση στην Ανατολή (*)

ΜΙΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ. 

Πρόκειται για το άρθρο των Εκδοτών του Montlhy Review που δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2016. Το μετέφρασαν και ανάρτησαν οι φίλοι και συναγωνιστές του «Νέου Αγωνιστή» ανάρτησαν στο site της κίνησης τους. 

Για την εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ έχει δημιουργηθεί μεγάλος «πανικός» στα διεθνή έντυπα, στον πολιτικό κόσμο της Γηραιάς Ευρώπης, τους κύκλους της ΕΕ και όλους τους αναλυτές και διανοούμενους που πίνουν νερό στο όνομα της Δημοκρατίας. του Διαφωτισμού, τις αξίες του Φιλελευθερισμού αλλά και της Σοσιαλδημοκρατίας. Φτάσανε στο σημείο να φοβούνται ή και να προβλέπουν το πισωγύρισμα της «παγκοσμιοποίησης», την επιστροφή από  τον παγκόσμιο στον εθνικό καπιταλισμό και άλλες τέτοιες ανοησίες. 

Οι εκδότες του Monthly Review νομίζουμε ότι βάζουν κάπως τα πράγματα στην θέση τους

Στην αμερικάνικη έκδοση το πρώτο άρθρο ανήκει συνήθως στην σύνταξη του περιοδικού και αναφέρεται έτσι by The Editors. Οι συναγωνιστές του «Νέου Αγωνιστή» προτίμησαν να βάλουν τίτλο στο άρθρο. Και πολύ καλά έκαναν. Την μετάφραση οφείλουμε στον Γιάννη Χατζηαντωνίου.

ΟΙΣΤΡΟΣ  

Οι προεδρικές εκλογές στην Αμερική (και η κατάσταση στην Ανατολή) 

των Εκδοτών

Οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, αν μη τι άλλο, έχουν ρίξει πολύ φως στην ιδεολογία και τις επιταγές του συστήματος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε σχέση με τον ιμπεριαλισμό, όπου βλέπει κανείς τα σημάδια μιας παρακμάζουσας και όλο και πιο απελπισμένης αυτοκρατορίας των ΗΠΑ. 

Η Χίλαρι Κλίντον έχει ζητήσει τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία (η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τα ρωσικά αεροπλάνα!), Απειλώντας έτσι μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε δει από την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Επίσης, έχει προτείνει την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Ο Πούτιν είναι, σύμφωνα με τα λόγια της, ένας «νταής» και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος. Είναι καταγεγραμμένο, ότι έχει πρόγραμμα να «εξαφανίσει» το Ιράν αν απειλήσει το Ισραήλ. Όσον αφορά το Ιράκ, λέει ότι τα στρατεύματα των ΗΠΑ δεν πρέπει "ποτέ ξανά" να σταλούν εκεί για να πολεμήσουν στο έδαφος. Ο Τράμπ, από την πλευρά του, ενώ εμφανίζεται να προτείνει ένα είδος ύφεσης με τη Ρωσία, είναι έτοιμος να παρέμβει άμεσα και μαζικά στο Ιράκ κατά του ισλαμικού κράτους (ISIS, ISIL, Daesh), συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χερσαίων δυνάμεων. Ο ίδιος υποστηρίζει την επέκταση των βασανιστηρίων και τη σφαγή ολόκληρων οικογενειών των υπόπτων για τρομοκρατία. Ισχυρίζεται ότι θα αναβαθμίσει το Ισραήλ από το να είναι μια δύναμη δεύτερης σειράς...

Εν ολίγοις, οι προεδρικές υποψηφιότητες και  στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν ποιος είναι ο πιο επιθετικός και πολεμοχαρής υποστηρικτής του μιλιταρισμού των ΗΠΑ και του ιμπεριαλισμού, και με τρόπους που απειλούν περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή και περισσότερη αντίθεση με τη Ρωσία. Από τους δύο υποψηφίους, η υποψήφια των Δημοκρατικών έχει πολύ πιο ενισχυμένη την τάση να προτείνει στρατιωτική κλιμάκωση ενάντια στην άλλη υπερδύναμη. Ωστόσο, οι προτάσεις του Ρεπουμπλικανού  υποψήφιου, εκτός από αυτό το συγκεκριμένο - οπωσδήποτε σημαντικό - θέμα, δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν λιγότερο πολεμοχαρείς.

 Πίσω από τις πολεμοχαρείς θέσεις των δύο προεδρικών υποψηφίων υπάρχουν διαφωνίες για τον καλύτερο τρόπο για να διεξάγουν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, και κατά πόσον αυτό θα πρέπει να συμπίπτει με ένα νέο "ψυχρό" Πόλεμο με τη Ρωσία, καθώς η κατάσταση στη Μέση Ανατολή ξεφεύγει γρήγορα από τον έλεγχο . Η αποτυχία έχει να κάνει με την πλήρη αδυναμία της Ουάσιγκτον να εμποδίσει την επέκταση της "αυτοκρατορίας του χάους», (όπως ο  Σαμίρ Αμίν την αποκάλεσε πρώτος στο βιβλίο του «Αυτοκρατορία του Χάους» (Monthly Review Press, 1992) –στην  Συρία, όπως είχε προγραμματιστεί. Τον Αύγουστο του 2012, η ​​ Υπηρεσία Πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ (DIA) έφτιαξε  μια εθνική έκθεση ασφαλείας, που αποχαρακτηρίστηκε το Μάιο του περασμένου έτους, στην οποία δήλωνε: «ΟΙ ΣΑΛΑΦΙΣΤΕΣ, Η ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ Η   AQI [ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ ΣΤΟ ΙΡΑΚ] ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΗΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ» (κεφαλαία στο πρωτότυπο). Συνέχισε: "ΕΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ εξελιχθεί υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας ενός δηλωμένα ή αδήλωτα ΠΡΙΓΚΙΠΑΤΟΥ ΣΑΛΑΦΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΥΡΙΑ (HASAKA και Der ZOR), και ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ,  ΠΟΥ ΤΟ  ΘΕΛΟΥΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ  ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΣΙΙΤΙΚΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ (Ιράκ και το Ιράν). "Οι δυνάμεις που παρέχουν υποστήριξη στην αντιπολίτευση », όπως αναφέρεται στο έγγραφο, αποτελείται από " τις δυτικές χώρες, τα κράτη του Κόλπου και την Τουρκία »(αποχαρακτηρισμένα Υπόμνημα DIA από το 2012, το ​​οποίο διατίθεται σε http://judicialwatch.org? Pepe Escobar, "Ο οδικός χάρτης των ΗΠΑ να βαλκανοποιήσουν την Συρία," RT, 22 Σεπ 2016, http://rt.com).

Το έγγραφο της DIA, το οποίο κυκλοφόρησε σε βασικούς κύκλους της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, επιβεβαιώνει ότι η πολιτική των ΗΠΑ έχει ως στόχο τον διαμελισμό και την βαλκανοποίηση της Συρίας, για τα οποία πρότυπο είναι το Ιράκ. Η έκθεση DIA εξετάζει επίσης το ενδεχόμενο της ανάπτυξης αυτού που αργότερα έγινε το ISIS, που όπως  αναφέρει θα μπορούσε να καταλήξει να διεκδικεί ένα μεγάλο κομμάτι από τη διαμελισμένη Συρία. Ο Αντιστράτηγος Michael Flynn, πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών και σύμβουλος του Τράμπ, υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον ανέμενε και «ηθελημένα αποφάσισε» να επιτρέψει την ανάδυση του ισλαμικού κράτους ( "Ένας πρώην επικεφαλής πληροφοριών  για την ανάδυση του  ISIS: ήταν «μια εσκεμμένη απόφαση της Ουάσιγκτον," RT, 10 Αυγούστου, 2015).

Το Σεπτέμβριο 2015 η Ρωσία άλλαξε τα δεδομένα παρεμβαίνοντας στρατιωτικά στη Συρία, σε ενίσχυση του καθεστώτος Άσαντ, ανατρέποντας τη στρατηγική της αυτοκρατορίας-του-χάους των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων υποστηρικτών των σαλαφιστών (φονταμενταλιστών ισλαμιστών). Μια διαπραγμάτευση  για κατάπαυση του πυρός στο Συριακό πόλεμο, με το δεδηλωμένο στόχο να επιτρέψει στις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ να κατευθύνουν τις επιθέσεις τους στο ισλαμικό κράτος, κατέρρευσε μετά από βομβαρδισμούς του συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ  στις 17 Σεπτεμβρίου εναντίον των συριακών στρατευμάτων στην ανατολική επαρχία της Συρίας του Ντέιρ αλ-Ζορ. Η Ουάσινγκτον διακήρυξε ότι η επίθεση – βομβαρδισμός έγινε "κατά λάθος", μια εξήγηση που η Μόσχα απέρριψε.  Έγινε στο Deir Ezzor, που αναφέρεται στην έκθεση DIA ως "DER ZOR," και θεωρήθηκε ως μια κρίσιμη βάση για τη δημιουργία ενός «σαλαφιστικού Πριγκιπάτου."

Ο Τράμπ έχει εκμεταλλευτεί αυτή την  κατάσταση αποσύνθεσης για να κατηγορήσει την κυβέρνηση Ομπάμα για κακή διαχείριση του πολέμου ενάντια στο ισλαμικό κράτος, ενώ η Κλίντον την έχει αντιμετωπίσει υποσχόμενη να εδραιώσει τη θέση των ΗΠΑ στην περιοχή, να αντιμετωπίσει τη Ρωσία , να επιβάλει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, και να "διώξει" το ισλαμικό κράτος. Η Κλίντον έχει δηλώσει δημοσίως ότι η στρατηγική του Ομπάμα στη Μέση Ανατολή ήταν πολύ αδύναμη, κάτι που υπόσχεται να διορθώσει (Jeffrey Goldberg, «Χίλαρι Κλίντον: Η «αποτυχία» να βοηθήσουμε τους αντάρτες της Συρίας οδήγησε στην άνοδο του ISIS,« Ο Ατλαντικός, 10 Αυγούστου , 2014).

Όπως ο  Σαμίρ Αμίν γράφει στο νέο του βιβλίο «Η αφύπνιση του αραβικού κόσμου» (Monthly Review Press, 2016, σ. 14): «Η στρατηγική του σύγχρονου ιμπεριαλισμού για την περιοχή (η« μεγάλη Μέση Ανατολή») δεν στοχεύει καθόλου στη δημιουργία κάποιας μορφής δημοκρατίας. Στοχεύει στην καταστροφή των χωρών και των κοινωνιών, μέσω της υποστήριξης των λεγόμενων ισλαμικών καθεστώτων που εγγυώνται τη συνέχιση της «λούμπεν ανάπτυξης.» Αλλά αυτό έχει κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ υποστηρικτές του πολιτικού Ισλάμ, που αντιπροσωπεύει μερικά από τα πιο οπισθοδρομικά κινήματα στην περιοχή. Στόχος της Ουάσιγκτον στο Ιράκ, γράφει ο Αμίν, υπήρξε ένας : η υποκίνηση "μόνιμου εμφύλιου πόλεμου μεταξύ σιιτών και σουνιτών, Αράβων και Κούρδων." Αυτό εξηγεί γιατί ο στρατός των ΗΠΑ προστάτεψε αυτούς που αργότερα συγκρότησαν το Ισλαμικό κράτος , μεταξύ των οποίων και τον ίδιο τον αρχηγό του! » ( Amin, Reawakening, σελ. 79) - αναφέρεται στον Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, γνωστό ως το χαλίφη του ισλαμικού κράτους, τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες τον κρατούσαν στο Ιράκ από το 2004 και τον άφησαν ελεύθερο).

Στις 8 Σεπτεμβρίου 2016, η Washington Post ανέφερε ότι κατά το πρώτο σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν βόμβες ή πυραύλους σε έξι διαφορετικές, κυρίως ισλαμικές, χώρες: στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Σομαλία, τη Συρία, και την Υεμένη. Το 2015 οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν επίσημα πάνω από 22.000 βόμβες, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών με drones,  μονάχα στο Ιράκ και τη Συρία ( "υπενθύμιση των Μονίμων Πολέμων," Washington Post, 8η Σεπτεμβρίου, 2016,  Micah Zenko, "Πόσες Βόμβες άραγε έχουν ρίξει οι Ηνωμένες Πολιτείες το 2015 ; στο «Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, 7 Ιανουαρίου, 2016 http://blogs.cfr.org  ,  Tom Engelhardt," Θα αστειεύεστε: Η εξοργιστική, ατέλειωτη εξάπλωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας », στο These times, 23 Σεπτεμβρίου 2016).

Για να κατανοήσουμε τον ρόλο της Ρωσίας σε αυτή την αναπτυσσόμενη σύγκρουση, είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε την πρώτη διατύπωση της νέας αυτοκρατορικής μεγάλης στρατηγικής από τον υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Πώλ  Γούλφοβιτς, μετά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο Γούλφοβιτς είπε στον στρατηγό Γουέσλι Κλάρκ : "Μάθαμε ότι μπορούμε να παρέμβουμε στρατιωτικά στην περιοχή [της Μέσης Ανατολής] ατιμώρητα και ότι οι Σοβιετικοί δεν θα κάνουν τίποτα για να μας σταματήσουν ….έχουμε καιρό περίπου πέντε έως δέκα χρόνια για να σαρώσουμε αυτά τα παλιά Σοβιετικά 'υποκατάστατα' καθεστώτα- στο Ιράκ, τη Συρία, και το υπόλοιπο, πριν έρθει να μας αμφισβητήσει στην περιοχή η επόμενη υπερδύναμη "(Στρατηγός Wesley K. Clark, Μην περιμένετε τον επόμενο πόλεμο [Νέα Υόρκη, εκδ. Public Affairs, 2014], σελ.37-40). Όπως εξήγησε ο εκδότης του ΜR Τζών Μπέλλαμυ Φόστερ στο βιβλίο του «Γυμνός ιμπεριαλισμός» (Monthly Review Press, 2006), ήταν η εξαφάνιση της Σοβιετικής Ένωσης από την παγκόσμια σκηνή που δημιούργησε το γεωπολιτικό κενό εξουσίας στη Μέση Ανατολή, καθώς και στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία , το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αμέσως προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν, ενώ, επίσης, προσπαθούν να αποδυναμώσουν περαιτέρω τη Ρωσία. Οι φονταμενταλιστικές, αντιδραστικές πολιτικές-ισλαμικές δυνάμεις που προέκυψαν στο Αφγανιστάν είναι οι ίδιοι πελάτες των Ηνωμένων Πολιτειών στον δια πληρεξουσίου πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν, που συνέβαλαν στην αποσταθεροποίηση και διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό έφτιαξε πρόσφορο έδαφος για την τρομοκρατία και την οδήγησε στις επιθέσεις της 9/11. Παρ’ όλα αυτά, η μεγάλη στρατηγική των Η.Π.Α.  φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις ακροδεξιές, φονταμενταλιστικές και τρομοκρατικές δυνάμεις, σαν μπάλες κατεδάφισης, μια πολιτική που έχει οδηγήσει άμεσα στην άνοδο του ισλαμικού κράτους.

Η στρατηγική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να διαχωριστεί από το μείζονα στόχο της μόνιμης αποδυνάμωσης της Ρωσίας, η οποία, ακόμη και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αντιμετωπίζεται ως απειλή για την παγκόσμια τάξη όπου κυριαρχούν οι Η.Π.Α., ιδιαίτερα στο πλαίσιο μιας πιθανής Ευρασιατικής συμμαχίας της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν. Αυτό επίσης έχει επισημανθεί από τον Σαμίρ Αμίν, ο οποίος γράφει στο νέο του βιβλίο «Η Ρωσία και η Μεγάλη μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό» (Monthly Review Press, 2016): 

«Ίσως ο Πούτιν έχει πλέον κατανοήσει ότι ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων σύμμαχών τους είναι να καταστρέψουν τη Ρωσία και όχι να τη βοηθήσουν να ανανεωθεί ... .Η Ρωσία ψάχνει για μια θέση στο παγκόσμιο σύστημα του σήμερα και του αύριο. Είναι πλέον περικυκλωμένη από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ... Ως απάντηση  στην επεκτατική στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας στην Ευρώπη, ο Πούτιν φαίνεται να έχει υιοθετήσει την ιδέα της οικοδόμησης μιας ευρείας συμμαχίας των λαών από την πρώην ΕΣΣΔ που  είναι τώρα γνωστή ως "Ευρω-ασιατική συμμαχία." ... Η μάχη της Μόσχας κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στην Ουκρανία και αλλού, θα είναι νικηφόρα μόνο αν οι εμπλεκόμενοι λαοί την υποστηρίξουν αποφασιστικά. Η υποστήριξη αυτή, με τη σειρά της, θα είναι δυνατή μόνο εάν η ίδια η Ρωσία ελευθερωθεί από τον νεοφιλελευθερισμό, την ρίζα της κοινωνικής καταστροφής, στη Ρωσία, όπως και οπουδήποτε αλλού ( σελ.104, 127-28).»

ΠΗΓΗ:  http://istrilatis.blogspot.gr, http://blogvirona.blogspot.gr/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com