Στο εσωτερικό της χώρας, οι αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις προετοιμάζονται για μία μεγάλη σύγκρουση μεταξύ τους – χωρίς να δίνουν καμία σημασία στο ότι το πεδίο της μάχης, η Ελλάδα, δεν είναι πλέον εθνικά κυρίαρχη, ενώ βαδίζει ταχύτατα προς μία πρωτόγνωρη στην ιστορία της καταστροφή.
Όπλο αιχμής τους τα διάφορα ΜΜΕ, τηλεοπτικά, έντυπα, ραδιοφωνικά και ηλεκτρονικά, τα οποία παίρνουν τη θέση του ενός ή του άλλου κόμματος, βαφτίζοντας τα ιδιοτελή τους συμφέροντα πολιτική ιδεολογία – χωρίς καν να διατηρούν τα προσχήματα της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, παρά το ότι αποτελεί βασική τους υποχρέωση και ηθικό τους καθήκον.
Έτσι δημιουργούνται «ομάδες κρούσης», αποτελούμενες από όλες τις μορφές ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδα, ιστοσελίδα, ραδιόφωνο), με στόχο να μην τους ξεφεύγει κανένας Πολίτης – κάτι πολύ πιο εύκολο στη σημερινή εποχή, όπου οι ανάγκες επιβίωσης έχουν εκτοπίσει εντελώς την ηθική και τα όποια ιδανικά των ανθρώπων.
Φυσικά η αντικειμενική ενημέρωση στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει καμία θέση, έχοντας παραγκωνισθεί από τη χειραγώγηση – οπότε η αναζήτηση εκείνων των μέσων, από τα οποία να μπορεί κανείς να ενημερωθεί σωστά, είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη.
Περαιτέρω, ενώ ο εμφύλιος κομματικός πόλεμος κλιμακώνεται, οι Πολίτες συνεχίζουν να σιωπούν – θυμίζοντας μας ένα παλαιότερο κείμενο του κ. Γιανναρά, σύμφωνα με το οποίο τα εξής:
“Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Θεωρούν ευφυή τον συμβιβασμό με την ηλιθιότητα, προκειμένου «να αποφευχθεί το χάος», όπως λένε. Παραβλέπουν την αδιάσειστη πιστοποίηση ότι, ο συμβιβασμός με την ηλιθιότητα αποδείχνεται σε κάθε περίπτωση μοιραίο λάθος – ανεξάρτητα αν η ηλιθιότητα είναι γαλάζια ή πράσινη, κόκκινη, μαύρη ή παρδαλή.Ένα χάος που θα προέλθει από την άρνηση των μη ηλίθιων ανθρώπων να συμβιβαστούν με την ηλιθιότητα, ίσως να είναι και γόνιμο. Το χάος από τη μείξη ηλιθιοτήτων είναι δοκιμασμένο ελιξίριο βασανιστικού θανάτου. Σίγουρα ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό“.
Εκτός της Ελλάδας τώρα διαπιστώνεται πως ένας ακόμη πρωθυπουργός επιλέγει την πολιτική της διεθνούς ελεημοσύνης, των υποκλίσεων και της υποτέλειας – ζητιανεύοντας τη βοήθεια της Γαλλίας ή όποιου άλλου φαίνεται πρόθυμος να συζητήσει μαζί του.
Αν και το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί παρά να ντρέπεται κανείς ως Έλληνας για το κατάντημα της πολιτικής του ηγεσίας – πολύ περισσότερο όταν μαθαίνει πως η καγκελάριος δεν δέχτηκε καν τον πρωθυπουργό, αφού δεν έχει πλέον τίποτα να της προσφέρει.
Μετάφραση φωτογραφίας: Πρώτα ο Σουλτς, μετά ο Γιούνκερ και τώρα ο Ολλάντ – Μόνο το δικό μου κρεβάτι μένει ξανά κρύο (Μέρκελ) / Απομόνωση
Ατυχώς φαίνεται πως ούτε αυτός κατανοεί ότι, τα προβλήματα μίας χώρας δεν λύνονται επαιτώντας στο εξωτερικό, αλλά κυβερνώντας ορθολογικά, με σχέδιο και με πυξίδα στο εσωτερικό της – ενώ κανένα χρέος δεν εξυπηρετείται ποτέ, συνάπτοντας νέα χρέη.
Όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς επίσης τα υπόλοιπα κόμματα του «Μένουμε Ευρώπη», τα οποία ισχυρίζονται πως η ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους είναι ουτοπική (οπότε ο δρόμος για το μέλλον είναι η επιμήκυνση της εξυπηρέτησης των δανείων μας με χαμηλά επιτόκια, άρα μνημόνια και εθνική υποταγή στο διηνεκές!), πολύ φοβόμαστε πως είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Δυστυχώς δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι, μία χώρα με δημόσιο χρέος που πλησιάζει το 200% του ΑΕΠ της, με ιδιωτικό στα 330 δις €, με μη εξυπηρετούμενα χρέη στις τράπεζες 115 δις €, με συσσωρευμένα χρέη στο δημόσιο 100 δις € κοκ. δεν έχει καμία άλλη λύση, από την επίσημη αποδοχή της χρεοκοπίας της – έτσι ώστε να προστατευτεί από τους δανειστές της (άρθρο).
Διαφορετικά θα χάσει ότι έχει και δεν έχει από αυτούς, ενώ παράλληλα τα χρέη της θα συνεχίσουν να αυξάνονται – με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας, έχοντας τη μοίρα των Ινδιάνων της Αμερικής.
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.