Τραγούδι της ξενιτειάς,από τα παλιά καί δημοφιλή στα ελληνόφωνα χωριά του Σαλέντο.
Ώρια μου ροντινέττα
ά πούτε στέ τσέ στάτζει
πλέα τάλασσα σ' αγκουάδδει
Άσπρο βαστά τό πέτο
μαύρε βαστά τές άλλε
ο σταυρί κολόρ ντί μάρε
μέ τή κούνια λιό νοιτή
Αρώτησα τή μάνα μου
τήν πλέον αγαπημένη
έχει τόσο κα μέ μένει
πούρου νάχει νά μέ δεί
Αρώτησα τόν τσούρη μου
τσέ σ'ολή τή γκετονία
τσέ άν είχεν ομιλία
πόσα είχε νά μού πεί
Καίτζ'αμπρό στή τάλασσα
πάντα σένα κανονώ
λίον γκέρνει,λίον καλέει
λίον εγκίτζει τό νερό.
Ανάρτηση από:
geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.