«Για Το Σχέδιο Μεταναστευτικού Εποικισμού της ΕΕ.»

Μία ανάλυση για την μεταναστευτική πλημμυρίδα που απειλεί την ύπαρξη της χώρας μας, χρήσιμη για τα στοιχεία που παραθέτει αλλά και το αποφορτισμένο συναισθηματικά-«ανθρωπιστικά» πνεύμα της. Επειδή όμως είναι «αριστερή», διέπεται και υπάγεται στην «μαρξιστική» -«αντικαπιταλιστική»-αντικεφαλαιοκρατική» θεώρηση, αγνοεί πραγματικά δεδομένα. Όπως: 1) η εισβολή στην Συρία επιχειρήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από αραβικές σουνιτικές χώρες (Σ. Αραβία και Κατάρ) ώστε να διέλθει το φυσικό αέριό τους και το πετρέλαιό τους κατευθείαν στην Τουρκία, 2) η Τουρκία προωθώντας τον ηγεμονισμό της γι’ αυτό αναμίχθηκε ενεργά, 3) οι ΗΠΑ επιχειρούν τον περιορισμό της ενεργειακής εξάρτησης της Δ. Ευρώπης από την Ρωσία, οπότε συμπαρατάσσονται, το αυτό προφανώς και οι Γερμανοί-Γάλλοι, 4)επιχειρείται η απομόνωση του σιιτικού Ιράν και, 5) η στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας με πληθυσμούς ισλαμικούς, εξουθενωμένους και καθυστερημένους, προερχόμενους από καθεστώτα διεφθαρμένα και φεουδαλικά που «εξάγουν» ισλαμική επανάσταση για να μην υποστούν κοινωνική ανατροπή.

Πρέπει βέβαια να συνεκτιμούμε πως η λεγόμενη αραβική άνοιξη εκδηλώθηκε μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 που διέλυσε το νεοφιλελεύθερο δόγμα και τις τράπεζες που έκτοτε δεν έχουν συνέλθει. Αλλά ούτε και οι δυτικές οικονομίες που έχασαν το εργαλείο της «χρηματοπιστωτικής επέκτασης», καταφεύγοντας έκτοτε στην ανοιχτή ληστρική επιδρομή κατά χωρών με ενεργειακό πλούτο όπως είναι οι πλείστες αραβικές και αποβλέποντας σε μια αναμέτρηση με τις παραγωγικές οικονομίες-χώρες που είναι εξεχόντως οι BRICS.

Τελικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η βασική έμφυτη ιδιότητα του καπιταλισμού -όπως ανάγλυφα διαπιστώνεται καθημερινά στις αγορές- είναι η τυφλή αναρχία.

Στις μέρες μας συμβαίνει κάτι παρόμοιο αλλά πολύ μεγαλύτερο και πολυπλοκότερο όπως έγινε με τους Ταλιμπάν που εξόπλιζαν οι ΗΠΑ κατά των Σοβιετικών… (Νίκος Καραβαζάκης)

(δείτε και: Υπάρχει στρατηγική σκόπευση με όπλο τον ισλαμικό φανατισμό; Υπάρχει στρατηγικό πρόβλημα εξ αυτού για την Ελλάδα; )

Του Γρ. Σουλτάνη

Το μεταναστευτικό, εκτός από μια αρκετά προσοδοφόρα και πολλά υποσχόμενη αγορά, είναι η πρώτη ύλη για την ευρωπαϊκή βιομηχανία.

Οι μεταναστευτικές ροές καθοδηγούνται με βάση ένα σχέδιο εποικισμού της ΕΕ, από σκλάβους που υπόσχονται την εκμηδένιση σχεδόν του εργασιακού κόστους.

Βέβαια, το ευρωπαϊκό «κεκτημένο», δεν επιτρέπει τη χρήση σκλάβων και συνεπώς, ούτε την αιχμαλωσία ιθαγενών· αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει ιδιαίτερη σχέση με τη διαστροφή της γλώσσας: αλλάζοντας το όνομα σε ένα φαινόμενο, μεταβάλλει και τη φύση του.

Έτσι, ο δούλος, στις μέρες μας είναι αυτός που εξαναγκάζεται σε μετανάστευση ή προσφυγιά, αφού η πατρίδα του διαλύεται, ή από «μετριοπαθείς ισλαμιστές» και έξυπνες βόμβες, ή απλά βυθίζεται στη φτώχεια από την επέλαση των πολυεθνικών που πάνε χέρι-χέρι με τη «δημοκρατία».

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μετανάστες ή πρόσφυγες όσοι κατακλύζουν τα νησιά του Αιγαίου με προορισμό τη δυτική Ευρώπη: είναι στη κυριολεξία σκλάβοι· παρά το γεγονός ότι δεν σέρνονται αλλυσοδεμένοι.

Τα τουρκικά παράλια δεν διαφέρουν από την «ακτή των σκλάβων» του κόλπου της Γουινέας, της σημερινής Γκάνας, από όπου γινόταν η μεταφορά εκατομμύρια αφρικανών στα λιμάνια της Αμερικής, όπως ακριβώς στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Μετανάστες-Πρόσφυγες και Προπαγάνδα

Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η FRONTEX όσο και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, αναφορικά με το προφίλ και τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για ένα προσφυγικό, αλλά κυρίως για ένα μεταναστευτικό κύμα που είναι συνέπεια της παγκοσμιοποίησης και λιγότερο της συριακής κρίσης. Από το σύνολο των μεταναστών που μπήκαν στην ΕΕ, το ποσοστό των προσφύγων από τη Συρία αγγίζει μόνο το 20%, με ηλικίες κάτω των 35, ενώ από αυτούς, το 87% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που σημαίνει ότι στη πλειοψηφία τους, πρόκειται για ανθρώπους της μεσαίας τάξης που δύσκολα θα εντάσσονταν στη κατηγορία του πρόσφυγα.

Αντίθετα, υπάρχει μεγάλο ζήτημα με τα 10.000 ασυνόδευτα παιδιά που χάθηκαν αφού έφτασαν στην ΕΕ, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχουν δίκτυα εκμετάλλευσης που χρησιμοποιούν παιδιά για να καλυφτούν κάτω από το μανδύα του «πρόσφυγα».

Να σημειώσουμε, ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο κύκλος εργασιών σε σχέση με το μεταναστευτικό ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια δολάρια, χρήματα που δεν καρπώνονται μόνο οι δουλέμποροι αλλά και πολλοί κρατικοί αξιωματούχοι.

Επιπλέον, το πέρασμα ενός μετανάστη στην ΕΕ απαιτεί μια πραγματική επένδυση για τα δεδομένα των χωρών του τρίτου κόσμου, γεγονός ως προς το οποίο δύσκολα μπορεί να ανταπεξέλθει ένας πραγματικός πρόσφυγας.

Δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι τα ΜΜΕ, αλλά και οι κρατικές και ευρωπαϊκές υπηρεσίες κάνουν λόγο, συλλήβδην, για «πρόσφυγες από τη Συρία», παρά το γεγονός ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, δεδομένου, επιπλέον, ότι το εμπόριο «συριακών» διαβατηρίων είναι επίσης μια προσοδοφόρα μπίζνα.

Είναι αναμενόμενο ότι μια τέτοια μετακίνηση πληθυσμού δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς τη δέουσα τεχνολογία επηρεασμού του πλήθους και στρέβλωσης της πραγματικότητας. Άλλωστε, ινστιτούτα όπως το Brookings, έχουν επεξεργαστεί ειδικά προγράμματα που σχετίζονται με τις κατευθυνόμενες μεταναστευτικές ροές («Project on Internal Displacement»).

Αναμφισβήτητα, υφίσταται ένα σχέδιο εποικισμού της ΕΕ, υπό κεντρικό σχεδιασμό, το οποίο οι ιθύνοντες επιχειρούν να αποκρύψουν με την επίκληση της προσφυγικής συριακής κρίσης.

Ταυτόχρονα, αυτόνομα οικονομικά κέντρα εξουσίας, σε αγαστή συνεργασία με ΜΚΟ, εργοδοτικές οργανώσεις και ιδεολογικές ομάδες της διεθνιστικής, όσο και της ευρωπαϊκής αριστεράς, χρηματοδότησαν και υποστήριξαν αντίστοιχα, ένα εκτεταμένο δίκτυο προπαγάνδας-ιστότοπους (Χαρακτηριστικό παράδειγμα το site που δίνει οδηγίες για την Ελλάδα: Welcome to Greece, ,Welcome2Lesvos), φυλλάδια, πολύγλωσσα λεξικά, ταξιδιωτικές οδηγίες κτλ.-που προτρέπει τους πληθυσμούς χωρών που έχουν υποστεί σχεδόν πλήρη καταστροφή από τη νεοφιλελεύθερη ευρωατλαντική πολεμική μηχανή, στον εποικισμό των ευρωπαϊκών χωρών, στο όνομα των δικαιωμάτων και της δημιουργίας ενός κόσμου χωρίς σύνορα· τη στιγμή που τα συμβατικά σύνορα αντικαθίστανται από τα ψηφιακά και η διατλαντική φιλελεύθερη τάξη οραματίζεται μια δυτική κοινοπολιτεία των πολυεθνικών.

Η Αλληλεγγύη ως εργαλείο δουλείας

Η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή με την οποία δεν διαφωνεί κανείς!

Κυρίαρχο σύνθημα της επιχείρησης “welcome to Europe” είναι το «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες»· ένα σύνθημα, με το οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να διαφωνήσει κανείς-αφού αναφέρεται στη συριακή κρίση- και που έχει αποδειχθεί ως το πιο κατάλληλο για τη χειραγώγηση των εθνικών ακροατηρίων της ΕΕ.

Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι οι μετανάστες δεν είναι πρόσφυγες!

Τίθεται το ζήτημα, τι είδους αλληλεγγύη είναι αυτή που εκδηλώνεται αφού έχει ήδη καταστραφεί η Συρία και αφού έχει δολοφονηθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της; Επιπλέον, πως όλο αυτό το κίνημα των αλληλέγγυων δεν αναζητά τους υπαίτιους, ώστε να τους καταδικάσει; Δηλαδή, το ΝΑΤΟ, ΕΕ και τις ΗΠΑ, που συνεχίζουν, σε συνεργασία με το Daesh να προκαλούν τη καταστροφή και άρα νέα προσφυγικά κύματα;

Δεν υπάρχει απάντηση στα ερωτήματα αυτά, γιατί πρόκειται για μια πλαστή αλληλεγγύη που κύριος στόχος της είναι η νομιμοποίηση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, η οποία εξισώνεται με μια φυσική καταστροφή.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, έχει παιχτεί ένα χοντρό παιχνίδι ενάντια στη νοημοσύνη του ανυποψίαστου μέσου ευρωπαίου πολίτη: ξεκινώντας από τη μονταρισμένη φωτογραφία του άτυχου μικρού Αιλάν- που υποτίθεται ότι ξεβράστηκε από τη θάλασσα στις ακτές του Bodrum-, ως τις σκηνοθετημένες ανατροπές των φουσκωτών με μετανάστες, μπροστά στη κάμερα ή και σκηνοθετημένους πνιγμούς, η δυτική κοινή γνώμη έχει υποστεί μια συντριπτική χειραγώγηση με επίκεντρο τον συναισθηματικό εκβιασμό, ώστε να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το σχέδιο της υπερεθνικής καπιταλιστικής τάξης.

Η αλληλεγγύη των «αλληλέγγυων» είναι ένας ακόμη μηχανισμός υποδούλωσης των συνειδήσεων και βεβαίως των μεταναστών.

Παγκοσμιοποίηση του Καπιταλισμού και Μεταμοντέρνοι Σκλάβοι

Το δουλεμπόριο δεν είναι μια από τις σκοτεινές όψεις του δυτικού πολιτισμού: είναι η κυρίαρχη όψη του. Δεν μπορεί να υπάρξει Κεφάλαιο χωρίς κάποιο είδος δουλείας.

Στο παρελθόν, η δουλεία,-είτε με την κυριολεκτική είτε με την μισθωτή της μορφή-, ήταν συνυφασμένη με το φιλελεύθερο καθεστώς, ενώ στις μέρες μας, η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση, την επαναφέρει με μια επεξεργασμένη μορφή: είναι η ορθολογική και εργαλειακή διαχείριση του πληθυσμού στην υπηρεσία της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης.

Στα πλαίσια μιας διευρυμένης οικονομίας της αγοράς που φιλοδοξεί να συμπεριλάβει το σύνολο του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι-στρατιωτικοί ή οικονομικοί-που γίνονται για τη λεηλασία των χωρών, υπηρετούν πολλούς στόχους ταυτόχρονα.

Το παράδειγμα της Συρίας είναι το πλέον χαρακτηριστικό, αναφορικά με το σχεδιασμό της δυτικής επέμβασης: ο στρατηγικός στόχος του γεωπολιτικού ελέγχου της Μέσης Ανατολής, συνοδεύτηκε εξαρχής από το στόχο του ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά και από τη δημιουργία ενός στρατού ξεκληρισμένων Σύριων, πρόθυμων να δουλέψουν στις ευρωπαϊκές φάμπρικες, χωρίς δικαιώματα και πραγματικές αμοιβές, ενώ ταυτόχρονα, θα αποτελούσε το εργαλείο της πλήρους διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και του κράτους πρόνοιας για την ευρωπαϊκή εργατική τάξη.

Έχει προβλεφτεί επιπλέον, ότι το νέο «εργασιακό υποκείμενο»- οι μετανάστες, με τα περιορισμένα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα-, αναπόφευκτα, θα έλθει σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή εργατική τάξη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κοινωνικών αναταραχών, γεγονός που θα επιτρέψει στην ευρωπαϊκή ελίτ την περαιτέρω αποδυνάμωση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, με την επιβολή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης ή και χούντας, στο όνομα της ασφάλειας.

Η τακτική είναι απλή: νομιμοποίηση της επέμβασης με πρόσχημα την «Δημοκρατία», δημιουργία μιας «συριακής αντιπολίτευσης» με «μετριοπαθείς ισλαμιστές» και δημιουργία του Daesh, ως αυτόνομης δύναμης, με αξιώσεις δημιουργίας Ισλαμικού Χαλιφάτου και ταυτόχρονα, απροκάλυπτος εξοπλισμός του με στόχο την εξαφάνιση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και την γενοκτονία του σιτικού και χριστιανικού πληθυσμού.

Η τακτική αυτή συνοδεύτηκε από τη συνεχή προτροπή πολιτικοοικονομικών παραγόντων της Δύσης για μετανάστευση στην Ευρώπη, όπου, υποτίθεται ότι θα υπήρχε ανιδιοτελής προσφορά στέγης και εργασίας-αδιάφορο αν αυτό που περιμένει τους μετανάστες είναι η ηλεκτρονική φυλακή των «έξυπνων συνόρων»..

Μπροστά στο δίλημμα της ένταξης στο συριακό στρατό ή της μετανάστευσης στη Γερμανία-με την εξαίρεση γυναικών και παιδιών-, πολλοί Σύριοι επέλεξαν το δρόμο της μετανάστευσης, με επιπλέον αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του κυβερνητικού στρατού και τον αποπληθυσμό της χώρας.

Όμως, η όλη αυτή επιχείρηση συνδυάστηκε με ένα κάλεσμα των όπου της γης μεταναστών να εγκατασταθούν στην ΕΕ, μέσω της Τουρκίας κυρίως που γνωρίζει να ικανοποιεί τα αφεντικά της, αρκεί να εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά της σχέδια.

Γιατί χαίρεται η εργοδοσία

Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ «The Refugee Surge in Europe:Economic Challenges», μπορεί να παράσχει αρκετά αντικειμενική πληροφόρηση, αναφορικά με τους επιμέρους στόχους από τη παρουσία του μεταναστευτικού κύματος στην ΕΕ.

Σε γενικές γραμμές, το ΔΝΤ προβλέπει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών.

Φυσικά δεν είναι η μόνη μελέτη που έχει δει τη δημοσιότητα. Στο ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει η προηγηθεί η μελέτη “Migration: A Neglected Challenge for Saving The EuropeanWelfare State” από το Ινστιτούτο Delors, όπου έχει υποστηριχθεί ότι τα προβλήματα που θέτει η υπογεννητικότητα στην Ευρώπη, σε σχέση με το κράτος πρόνοιας, θα μπορούσαν να επιλυθούν μέσα από τη σωστή διαχείριση της μετανάστευσης προς όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, σε συμφωνία με χώρες του τρίτου κόσμου.

Για το ΔΝΤ, το μεταναστευτικό κύμα αποτελεί μια ευκαιρία, δεδομένου ότι η αρνητική επίπτωσή του στο ΑΕΠ των χωρών προορισμού, σύντομα θα αναστραφεί, επιφέροντας κατά περίπτωση μια άνοδο της τάξης του 0,5%, αρκεί να υπάρξει άμεση ενσωμάτωση των μεταναστών στην αγορά εργασίας. Αυτό απαιτεί την περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και ξεπέρασμα των αγκυλώσεων πρόνοιας και του φορολογικού συστήματος.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι εργοδοτικές οργανώσεις που μέσω του προέδρου των γερμανών βιομηχάνων, θεωρούν ότι οι μετανάστες είναι ευλογία, αλλά και ευκαιρία για την εξάσκηση της Χριστιανικής αγάπης!!

Σύμφωνα μάλιστα με την γερμανίδα καγκελάριο-σε ένα κρεσέντο προτεσταντικής ηθικής- ο Χριστιανισμός δεν αντίκειται στο καπιταλισμό. Αντίθετα, η εμβάθυνση στη χριστιανική πίστη προωθεί τον καπιταλισμό, στο βαθμό που επιτρέπει την ανάπτυξη μιας εσωτερικής ψυχικής γενναιοδωρίας που δέχεται τον άλλο, τον υποστηρίζει και τον συντρέχει, με αποτέλεσμα η θεία πρόνοια, να ανταποδίδει τη φιλανθρωπία με πλούτο.

Έτσι, οι γερμανοί βιομήχανοι προσβλέπουν σε ένα δεύτερο «γερμανικό θαύμα», σαν εκείνο της δεκαετίας του ’50.

Το σημαντικότερο-όπως επισημαίνει το ΔΝΤ-είναι ότι αν δεν εξισωθούν οι μισθοί της εγχώριας εργατικής τάξης με αυτούς των μεταναστών, αλλά και αν δεν καταργηθούν οι δυσκαμψίες της αγοράς εργασίας, τις οποίες αποκαλεί «παγίδες πρόνοιας» και οι οποίες δημιουργήθηκαν από την «αλληλεπίδραση των κοινωνικών παροχών και του φορολογικού συστήματος»-δηλαδή το κράτος πρόνοιας-δεν υπάρχει ελπίδα για γρήγορη ανάπτυξη.

Σύντομα, η ευρωπαϊκή πολιτικοοικονομική ελίτ, θα επιτεθεί συνολικά στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη, στο όνομα της «αλληλεγγύης» ως προς τους μετανάστες, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα που επέβαλλε στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας έτσι τον πειραματικό χαρακτήρα του.

Ανάρτηση από:http://vathikokkino.gr/archives/102230

 geromorias.blogspot.com