Η Ελλάδα σώζει τους δανειστές της

Οι δανειστές εισπράττουν, δεν πληρώνουν. Και η Ελλάδα χρεώνεται, υποθηκεύοντας την ίδια της την ύπαρξη, χωρίς να εισπράττει παρά τα ψίχουλα που αφήνουν να πέσουν κάτω οι δανειστές!

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 10% ΤΩΝ ΥΠΕΡΟΓΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

«Λιγότερο από το 10% των (μνημονιακών) δανείων δόθηκαν στην ελληνική οικονομία»! Ποιος το λέει αυτό; Όχι κάποιος Έλληνας «λαϊκιστής», αλλά η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν». Σε άρθρο της, στις 30 Ιουνίου, όπου κάνει το λογαριασμό για το πού πήγαν τα χρήματα του υπέρογκου ελληνικού δανεισμού, η εφημερίδα γράφει: «Μόνο ένα μικρό κλάσμα των 240 δις ευρώ, του συνόλου των χρημάτων διάσωσης, που έλαβε η Ελλάδα το 2010 και το 2012, βρήκε το δρόμο για τα ταμεία της κυβέρνησης, για να αμβλύνει τις συνέπειες της κρίσης του 2008 και για προγράμματα οικονομικής μεταρρύθμισης.». Και συνεχίζει λέγοντας αυτό που δεν είναι βέβαια άγνωστο, αλλά που οι θιασώτες της συμμόρφωσής μας με τις μνημονιακές απαιτήσεις θέλουν να αγνοούν: «Τα περισσότερα από τα χρήματα πήγαν στις τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα πριν την κρίση.» Το πράγμα έχει συνέχεια, σύμφωνα πάντα με την έρευνα της βρετανικής εφημερίδας: «Σε αντίθεση με τις περισσότερες από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, που χρησιμοποίσαν τα μεγάλα (!) ελλείμματα του προϋπολογισμού τους για την προστασία των συνταξιούχων και των δικαιούχων κοινωνικής πρόνοιας, η Αθήνα (λόγω Μνημονίου) αναγκάστηκε να μειώσει δραστικά το έλλειμμά της με τη συμπίεση των συντάξεων και τη μείωση του κατώτατου μισθού.»!

Μήπως η εφημερίδα προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ; Καθόλου. Απλά κάνει αυτό που οι εδώ έντυποι και τηλεοπτικοί παπαγάλοι του Μνημονίου έχουν από καιρό ξεχάσει: ρεπορτάζ. Και ιδού τι προκύπτει: Από την επιχείρηση κουρέματος του χρέους το 2012, «κουρεύτηκαν περίπου 100 δις, αλλά τα 34 δις από αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να πληρωθούν διάφορα «δωράκια», ώστε να γίνει δεκτή η συμφωνία». Αλήθεια σε ποιούς; Δεν το μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε όμως ότι, παρά το κούρεμα, «αυτά τα 34 δις (τα «δωράκια» δηλ.) προστέθηκαν στο ελληνικό χρέος»! Επίσης από το κούρεμα τα «ελληνικά συνταξιοδοτικά ταμεία, που ήταν σημαντικοί ιδιώτες δανειστές, υπέστησαν τρομερές απώλειες.» Διπλό το κακό άρα. Ο συντάκτης Phillip Inman συνεχίζει τον δανειακό λογαριασμό ως εξής: 48,2 δις χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, 140 δις δόθηκαν εξ αρχής για τους τόκους και «λιγότερο από το 10% των χρημάτων διάσωσης έμεινε να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας και την προστασία των ασθενέστερων μελών της κοινωνίας.» Πώς είπατε;

Όσον αφορά το πρόσφατο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις, σύμφωνα με τα ενημερωτικά έγγραφα που δόθηκαν στους Γερμανούς βουλευτές, ώστε να υπερψηφίσουν τη νέα συμφωνία δανεισμού, που τελικά η κυβέρνηση Τσίπρα καλώς απέρριψε, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας μέχρι το τέλος Νοεμβρίου αποτιμώνται σε 15 δις, «ωστόσο το 93% των κονδυλίων (του νέου αυτού δανείου) θα δίδονταν κατ’ ευθείαν για να καλυφθεί το κόστος της ωρίμανσης του χρέους για όλη τη διάρκεια της παράτασης» του ελληνικού προγράμματος. Θα δίδονταν δηλαδή απευθείας στους δανειστές! Σύμφωνα μάλιστα με αυτά τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που βρήκε και διεξέρχεται ο συντάκτης της βρετανικής εφημερίδας, ο Alberto Nardelli, οι Γερμανοί βουλευτές ενημερώνονται ότι «ακόμα και μετά από 15 χρόνια συνεχούς ισχυρής ανάπτυξης, το ελληνικό χρέος θα βρίσκεται σε επίπεδο που για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θεωρείται μη βιώσιμο.» Πόσο μάλλον που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε βαθειά ύφεση.

Εάν με ρωτήσετε τώρα, γιατί οι Γερμανοί κόπτονται τόσο πολύ να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν ένα μη βιώσιμο χρέος, η απάντηση βρίσκεται σε όσα γράφονται πιο πάνω: Οι δανειστές απλά εισπράττουν, δεν πληρώνουν, όπως θα υπέθετε κανείς. Και η Ελλάδα χρεώνεται, υποθηκεύοντας στην ουσία την ίδια της την ύπαρξη, χωρίς να εισπράττει παρά τα ψίχουλα που αφήνουν να πέσουν κάτω οι δανειστές! Τελικά ποιος διασώζει ποιον; Οι δανειστές την Ελλάδα ή η Ελλάδα τους δανειστές της;

Αφήστε που δίνουμε και «δωράκια» για να δεχτούν να τους σώσουμε…

Χριστιανική, φ. 944, 2/7/2015