ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έκαναν κυβέρνηση αντιμνημονιακή

Γι' αυτό άλλωστε και από χθες το απόγευμα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας και όχι πλέον Αντώνης Σαμαράς!

Αρθρογράφος: 

Γιώργος Δελαστίκ

Ακαριαία κινήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη σαρωτική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ επί της ΝΔ, αλλά και τη μη επίτευξη αυτοδυναμίας, αφού έμεινε με 149 έδρες. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη μετά βαΐων και κλάδων είσοδο των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου στη Βουλή με 4,8%, σε πείσμα πολλών δημοσκοπήσεων, οι οποίες έφερναν το κόμμα της αντιμνημονιακής Δεξιάς να μην εισέρχεται καν στο κοινοβούλιο. Γνωρίζοντας ότι θα συνιστούσε σφάλμα με άγνωστες συνέπειες να αφήσει κενό εξουσίας, ο Αλέξης Τσίπρας χθες το πρωί συναντήθηκε με τον Π. Καμμένο, συμφώνησαν και ανακοίνωσαν τη συγκρότηση αντιμνημονιακής κυβέρνησης Αριστεράς - Δεξιάς, ενώ το απόγευμα ορκίστηκε αμέσως πρωθυπουργός. Κανένας δεν ξέρει τι έργο θα παράξει η κυβέρνηση αυτή, ποια θα είναι η διάρκειά της. Το βέβαιο είναι ότι και τα δύο κόμματα που τη συναπαρτίζουν ξεκινούν από αντιμνημονιακές θέσεις - φυσικά, το αν θα συνεχίσουν να τις έχουν και στο μέλλον, είναι κάτι που μάλλον σύντομα θα το δείξει η κυβερνητική πρακτική τους! Ιδωμεν. Εξίσου βέβαιο είναι πως η συγκρότηση και μόνο αυτής της κυβέρνησης έχει προκαλέσει αίσθηση, αλλά και πολιτική ελπίδα και αναστάτωση σε όλη την Ευρώπη. Η Αριστερά έχει αναθαρρήσει σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αλλά και η αντιγερμανική Δεξιά επίσης αισθάνεται ενισχυμένη. Η συμμετοχή ενός συντηρητικού και ταυτόχρονα συνεπούς, μέχρι τώρα, αντιμνημονιακού κόμματος όπως οι ΑΝΕΛ ευνοεί την αποδοχή της νέας ελληνικής κυβέρνησης που θα σχηματιστεί από πολύ ευρύτερες και όχι μόνο από τις αριστερές δυνάμεις.

Ετσι κι αλλιώς και μόνο η άνοδος στην εξουσία της πρώτης αντιμνημονιακής κυβέρνησης -βάσει των επίσημων διακηρύξεων των κομμάτων που τη συναπαρτίζουν- στην Ευρώπη και δη στην Ευρωζώνη, αποτελεί από μόνο του αξιοσημείωτο γεγονός, το οποίο δεν θα ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητο. Αριστερή πολιτική σίγουρα αποκλείεται να ασκήσει αυτή η κυβέρνηση, αφού είναι κυβέρνηση συνεργασίας ενός μεγάλου αριστερού κόμματος που ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του ελληνικού λαού και ενός μικρού δεξιού κόμματος. Πολιτική ανακούφισης του λαού μας όμως μέσα στο αστικό πλαίσιο βεβαίως και μπορεί να ασκήσει, με την παρουσία μάλιστα των ΑΝΕΛ να λειτουργεί καθησυχαστικά για το σύστημα, αφού ο Πάνος Καμμένος είναι σαρξ εκ της σαρκός του, όσο και αν δεν είναι συμπαθής σε αρκετούς του κύκλου του. Αυτό όμως είναι δευτερεύον, ιδίως για τους ξένους παράγοντες οι οποίοι αισθάνονται ότι μια αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως θα περιείχε περισσότερους κινδύνους πολιτικών περιπετειών. Αν πάντως η κυβέρνηση αυτή μακροημερεύσει, πράγμα παντελώς άδηλο αυτή τη στιγμή, θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε αν η συμμετοχή των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση θα οδηγήσει σε διεύρυνση των αντιμνημονιακών δεξιών ψηφοφόρων, πράγμα που θα οδηγήσει αναπότρεπτα σε πολιτικές και ίσως και οργανωτικές ανακατατάξεις και στον κύριο κομματικό φορέα της ελληνικής Δεξιάς, τη ΝΔ.

Αυτό όμως είναι ζήτημα του μέλλοντος, όχι του παρόντος. Ειρήσθω εν παρόδω ότι ναι μεν φαινομενικά έχει δίκιο ο απελθών πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ότι η ΝΔ, παρά τη σκληρή αντιλαϊκή μνημονιακή πολιτική της, έχασε μόνο δύο εκατοστιαίες μονάδες στις προχθεσινές βουλευτικές εκλογές, αλλά δεν μπορεί να αγνοεί το κύριο ζήτημα των εκλογών αυτών. Η ΝΔ, η οποία στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 υπερείχε του ΣΥΡΙΖΑ κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες (29,7% έναντι 26,9%), τώρα βρίσκεται μακράν πίσω του ΣΥΡΙΖΑ κατά... οκτώμισι μονάδες!!! Εχει σημειωθεί δηλαδή αναστροφή κατά πάνω από... έντεκα εκατοστιαίες μονάδες! Δεν μπορεί επομένως να αναγορευθεί σε κύριο στοιχείο αυτών των εκλογών η «αντοχή» της ΝΔ.

Γι' αυτό άλλωστε και από χθες το απόγευμα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας και όχι πλέον Αντώνης Σαμαράς! Ο προηγούμενος πρωθυπουργός έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει ότι θα ξανάρθει ίσως η σειρά του για να κυβερνήσει πάλι τη χώρα, αλλά αυτό πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη. Εδώ κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι θα παραμείνει ακόμη και αρχηγός της ΝΔ, για το διάστημα που θα χρειαστεί να περιμένει η Δεξιά μέχρι να κληθεί από τον λαό να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Πηγή: ethnos.gr