Από την Ρεπούση της ΔΗΜ.ΑΡ. στον Φίλη του ΣΥΡΙΖΑ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

(Μιλώντας σε εκδήλωση του Συλλόγου Δασκάλων Καρδίτσας)

Η απουσία επιστήμης οδηγεί στην αδυναμία ανάδειξης των κοινωνικών αιτίων της αποτυχίας του μεταπολιτευτικού κύκλου. Αυτό το επιστημονικό, αναλυτικό κενό επιδιώκω να καλύψω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία». Αυτό το νήμα της ανάλυσης βλέπει τους δασκάλους, τους καθηγητές ως πρωταγωνιστές του νέου ιστορικού μορφωτικού κύκλου.

Η μεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από την αντιεκπαίδευση των Ελλήνων. Η επαναεκπαίδευση του συστήματος Ελλάδα, η πνευματικοποίηση του θα είναι έργο των δασκάλων, των καθηγητών ώστε να ανακτήσουν τον ρόλο, το κύρος του διδασκάλου, του πνευματικού λειτουργού.

Μια συζήτηση για τους ιμπεριαλισμούς την οποία επαναφέρω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία» φωτίζει την κύρια μορφή που πήρε αυτός στην χώρα μας την περίοδο της μεταπολίτευσης. Αυτήν του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Το πέρασμα από την στρατιωτική στην πολιτιστική χούντα όπως το ονομάζω.

Δεν φθάνει το φυλλάδιο του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό στο οποίο επαναπαύθηκαν σταματημένα μυαλά για να κατανοήσεις αυτά τα περάσματα. Μέλη φανερά και σκοτεινά της πολιτιστικής χούντας ήταν δεξιοί και αριστεροί, σοσιαλιστές και κομουνιστές.

Προϊόν αυτή της τερατογόνας μετάβασης ήταν το συνωστίζονταν στην Σμύρνη. Η φιλία προς την αλήθεια και την επιστήμη μας οδηγεί στην εξής εκτίμηση. Όταν γράφεις συνωστίζονταν στην Σμύρνη τότε δεν είσαι αριστερός, προοδευτικός. Δεν είσαι καν άνθρωπος. Και επειδή στην Μικρά Ασία οι γενοκτονίες ήταν γυναικοκτονίες όπως τις ονόμασα δεν είσαι καν γυναίκα.

Παρατηρώ εδώ και καιρό ότι έχουμε ένα πέρασμα από την Ρεπούση της ΔΗΜ.ΑΡ. στον Φίλη του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την εκπνοή του διδύμου Γιωργάκη – Ρεπούση, ο Γιωργάκης ήταν ο υποβολέας, ο εργοδότης της Ρεπούση, θα έχουμε το προβληματικό δίδυμο Γιωργάκης – Φίλης. Διαβάστε το κείμενο του Φίλη, διευθυντού της «Αυγής» στο φύλλο της 20ης Αυγούστου του 2014. Είναι αποκαλυπτικός και ως προς τις συγγενικές διαδρομές, τις πολλές επικοινωνίες των κλιμακίων του ΚΚΚΑΣΟΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως είπα και σε άλλη στιγμή η θέση των χωροφυλάκων της μνήμης μας είναι πλέον στην χωματερή της ιστορίας, στα δηλητηριώδη μπάζα της και όχι στην δημόσια πνευματική ζωή αλλά ούτε και στους θεσμούς μιας Δημοκρατικής, Κυρίαρχης και Αξιοπρεπούς Εθνικά Ελληνικής Πολιτείας.

Ανάρτηση από: http://polis-agora.blogspot.gr