Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε κατά λέξη και γράμμα τους κανονισμούς της ΕΕ και προχωρούσε στο λογιστικό έλεγχο του χρέους της Ελλάδας;

Ερίκ Τουσέν (μτφ. Κριστιάν)

Μετά την ανακοίνωση των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 στην Ελλάδα, η πιθανότητα να βγει νικηφόρος ο ΣΥΡΙΖΑ από τις κάλπες και να σχηματίζει κυβέρνηση παρουσιάζεται ως μια απειλή στη διεθνή κοινή γνώμη και ιδιαίτερα σ’ εκείνη της ευρωζώνης.

Και όμως, εκείνοι που κινούν τον κώδωνα του κινδύνου γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι δεν θα αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους και ούτε θα βγει από το ευρώ, τη στιγμή που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και επιθυμεί η Ελλάδα να παραμένει στη ζώνη του ευρώ. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί να τερματίσει τα αθέμιτα και αντικοινωνικά μέτρα που πάρθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τη Τρόικα.

Αυτή η εκστρατεία για τις υποτιθέμενες απειλές που αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει να εκφοβίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους έτσι ώστε να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στην αλλαγή. Στοχεύει, επίσης, σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ να θέσει ένα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης έναντι του συνασπισμού της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς για να αποφευχθεί ότι, στα απόνερα, η Podemos Ισπανία να μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές το φθινόπωρο του 2015. Άλλες εκπλήξεις μπορεί επίσης να συμβούν και σε άλλες χώρες όπως στη Πορτογαλία, τη Σλοβενία, τη Κύπρο, αν οι πολίτες πιστεύουν ότι αξίζει να προσπαθήσουν να αντικαταστήσουν μια υπερσυντηρητική καταστροφική πολιτική με μια αριστερή πολιτική. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι μεγάλες ιδιωτικές ομάδες που τους στηρίζουν γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της ευρωζώνης έβγαλε μια αρνητική εκτίμηση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια και επιδιώκει να μεταφέρει την ψήφο του σε δυνάμεις που προτείνουν την αλλαγή. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα θα αποτελούσε μεγάλη απειλή για τα παραδοσιακά κόμματα, τόσο για τους Συντηρητικούς όσο και για τους «Σοσιαλιστές», με φόβο μιας μόλυνσης που θα μπορούσε να φθάσει στην Ισπανία.

Το χρέος που διεκδικείται από την Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 175% του εθνικού πλούτου που παράγεται σε ένα χρόνο και είναι ένα δυσβάσταχτο βάρος για τον ελληνικό λαό.

Τι θα συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που θα γίνει κυβέρνηση αποφάσιζε να εφαρμόσει κατά γράμμα το άρθρο 7 ενός κανονισμού που ψηφίστηκε τον Μάιο 2013, από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις χώρες που υπόκεινται σε σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Συμμετέχουν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Κύπρος μεταξύ άλλων.

Το σημείο 9 του άρθρου 7 προδιαγράφει για τα Κράτη υπό διαρθρωτική προσαρμογή ότι πρέπει να προβούν σε πλήρη λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους για να εξηγήσει γιατί το χρέος αυξήθηκε σε υπερβολική τρόπο και να εντοπιστούν ενδεχόμενες παρατυπίες. 

Εδώ είναι το πλήρες κείμενο: 

«Ένα κράτος μέλος που έχει υπαχθεί σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής πρέπει να πραγματοποιεί πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του, προκειμένου να εκτιμηθούν, μεταξύ άλλων, οι λόγοι που οδήγησαν στη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων του χρέους καθώς και για να ανιχνευτεί κάθε πιθανή παρατυπία. »1

Η ελληνική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, επιλεκτικά και προσεκτικά, δεν εφάρμοσε αυτή τη διάταξη του Κανονισμού, προκειμένου να κρύψει στον ελληνικό πληθυσμό τους πραγματικούς λόγους για την αύξηση του χρέους και τις παρατυπίες που συνδέονται με αυτό. Τον Νοέμβριο 2012, το ελληνικό κοινοβούλιο που κυριαρχούταν από τη δεξιά απέρριπτε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μιας εξεταστικής επιτροπής για το χρέος, με 167 ψήφους έναντι 119 και 0 αποχή.

Είναι σαφές ότι μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση που θα τεθεί σε λειτουργία υπό την ηγεσία του, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει κατά λέξη το κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη δημιουργία μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους (με τη συμμετοχή των πολιτών ) για να αναλύσει τη διαδικασία του υπερβολικού χρέους της Ελλάδας, να ανιχνεύσει πιθανές παρατυπίες και να εντοπίσει τα παράνομα, μη νομιμοποιημένα και απεχθή μέρη, ... αυτού του χρέους.

Η συμμετοχή των πολιτών είναι θεμελιώδης για μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου που θέλει να είναι αυστηρή και ανεξάρτητη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κανονισμός της ΕΕ που αναφέρεται ανωτέρω, στο άρθρο 8, συνιστάται να περιλαμβάνει «κοινωνικούς εταίρους και σχετικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών» για την σύνταξη του «προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής». Ένας λόγος παραπάνω για να συμμετάσχουν ενεργά στον λογιστικό έλεγχο.

Εδώ είναι μερικά βασικά στοιχεία που θα μπορούσαν να αναδειχθούν με την ολοκλήρωση του ελέγχου:

• Το Ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 113% του ΑΕΠ το 2009, πριν από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και την παρέμβαση της τρόικας, η οποία κατέχει τα 4/5 αυτού του χρέους, έχει φτάσει το 175% του ΑΕΠ το 2014. Η παρέμβαση της Τρόικας ακολουθήθηκε από μια απότομη αύξηση του ελληνικού χρέους.
• Από το 2010 έως το 2012, οι πιστώσεις που δόθηκαν από την Τρόικα στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για την αποπληρωμή των κύριων πιστωτών της Ελλάδα μέχρι εκείνη τη περίοδο, ήτοι τις ιδιωτικές τράπεζες των μεγαλυτέρων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες2 . Περίπου το 80% του ελληνικού χρέους το 2009 ανήκε σε ιδιωτικές τράπεζες από 7 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνες τους, το 2009, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατείχαν περίπου το 50% των τίτλων του ελληνικού χρέους.
• Ένας λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους θα δείξει ότι οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες έχουν αυξηθεί δραματικά τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα από τα τέλη του 2005 και του 2009 (οι πιστώσεις αυξήθηκαν πάνω από 60 δισεκατομμύρια, περνώντας από € 80 δισεκατομμύρια ευρώ σε 140 δισεκατομμύρια ευρώ), χωρίς να ληφθεί υπόψη την πραγματική ικανότητα της Ελλάδα να τις αποπληρώσει. Οι τράπεζες ενήργησαν με περιπετειώδη τρόπο, με την πεποίθηση ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα έρχονταν σε βοήθεια τους σε περίπτωση προβλημάτων.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο λογιστικός έλεγχος θα δείξει ότι το λεγόμενο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας που αναπτύχθηκε από τις ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ στην πραγματικότητα χρησίμευσε στο να επιτρέψει στις τράπεζες ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών οι οποίες έχουν αποφασιστική βαρύτητα στα ευρωπαϊκά όργανα, να συνεχίσουν να λαμβάνουν αποπληρωμές από την Ελλάδα και μεταφέροντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο στα κράτη μέλη μέσω της τρόικας. Δεν είναι η Ελλάδα που σώθηκε από μια χούφτα μερικών μεγάλων ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών που εδρεύουν κυρίως στις ισχυρότερες χώρες της ΕΕ.

Οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αντικαταστάθηκαν από την Τρόικα η οποία έγινε ο κύριος πιστωτής της Ελλάδα από το τέλος του 2010.

Ο λογιστικός έλεγχος θα εξετάσει τη νομιμότητα αυτού του σχεδίου διάσωσης. Συμμορφώνονται με τις Συνθήκες της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 125 το οποίο απαγορεύει σε κράτος μέλος να αναλάβει τις οικονομικές υποχρεώσεις άλλου κράτους μέλους);

Μήπως τηρήθηκε η κανονική ευρωπαϊκή διαδικασία λήψης αποφάσεων;

Μήπως σεβάστηκαν οι Δημόσιοι δανειστές το 2010 (δηλαδή, τα 14 κράτη μέλη που έχουν προσφέρει δάνεια προς την Ελλάδα, συνολικού ύψους 53 δισεκατομμυρίων €, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κλπ) την αρχή της αυτονομίας της βούλησης του δανειολήπτη, ήτοι της Ελλάδας, ή επωφελήθηκαν από την αγωνία της ενώπιον των κερδοσκοπικών επιθέσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών για να της επιβάλλουν συμβάσεις που πηγαίνουν ενάντια στα δικά της συμφέροντα;

Μήπως αυτοί οι δανειστές επέβαλαν λιονταρίσιες συνθήκες, περιλαμβανομένης και της απαίτησης διογκωμένων τόκων αποπληρωμής;3

Μήπως τήρησαν τα 14 κράτη μέλη που έχουν το καθένα χορηγήσει διμερές δάνειο προς την Ελλάδα τις συνταγματικές και νομικές διατάξεις της χώρας τους και εκείνες της Ελλάδα;

Πρόκειται επίσης, να γίνει λογιστικός έλεγχος του ΔΝΤ. 

Γνωρίζουμε ότι μέσα στη διαχείριση του ΔΝΤ, αρκετοί εκτελεστικοί διευθυντές (ο Βραζιλιάνος, ο Ελβετός, ο Αργεντινός, ο Ινδός, ο Ιρανός, ο Κινέζος, ο Αιγύπτιος) είχαν εκφράσει μεγάλη επιφύλαξή όσον αφορά το δάνειο που χορηγήθηκε από το ΔΝΤ, ιδίως δηλώνοντας ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να εξοφλήσει δεδομένων των πολιτικών που της επιβλήθηκαν4 .

• Μήπως η ελληνική κυβέρνηση, σε συμπαιγνία με τον επικεφαλής του ΔΝΤ κατά αυτή τη περίοδο, ζήτησε στη αρμόδια για τις στατιστικές διοίκηση της να στρεβλώσει τα ακριβή στοιχεία, προκειμένου να παρουσιάσει μια οικονομική κατάσταση τόσο κακή ώστε να επιτραπεί στο ΔΝΤ να ξεκινήσει ένα σχέδιο διάσωσης; Αρκετοί ανώτεροι Έλληνες αξιωματούχοι το ισχυρίζονται.

• Μήπως υπερέβη η ΕΚΤ με σοβαρό τρόπο τα καθήκοντα της, απαιτώντας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο να νομοθετήσει σχετικά με το δικαίωμα στην απεργία, την υγεία, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, την εκπαίδευση και τη ρύθμιση των επιπέδων των μισθών;

Τον Μάρτιο 2012, η ​​τρόικα οργάνωσε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία παρουσιάστηκε τότε ως επιτυχία. 

Ας υπενθυμίσουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός, είχε ανακοινώσει στις αρχές Νοεμβρίου 2011, την παραμονή της συνάντησης των G20, την πρόθεσή του να διεξάγει δημοψήφισμα τον Φεβρουάριο 2012 σχετικά με αυτή την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που παρασκευάστηκε από την Τρόικα.

Υπό την πίεση της Τρόικας, το δημοψήφισμα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και αφαιρέθηκε από τον ελληνικό λαό το δικαίωμα να αποφασίζει για τα νέα χρέη. 

• Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης διέδωσαν το επιχείρημα βάσει του οποίου η αναδιάρθρωση επέτρεπε τη μείωση του ελληνικού χρέους κατά 50%. Στην πραγματικότητα, το ελληνικό χρέος είναι υψηλότερο το 2015 σε σχέση με το 2011, το έτος που προηγήθηκε τη δήθεν μείωση του 50%. 

Ο λογιστικός έλεγχος θα δείξει ότι αυτή η επιχείρηση αναδιάρθρωσης που αποτελεί μια τεράστια απάτη συνδεόταν με την εμβάθυνση των πολιτικών που είναι αντίθετες προς τα συμφέροντα της Ελλάδα και του πληθυσμού της.

Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει επίσης να εκτιμήσει κατά πόσον οι αυστηροί όροι που επιβλήθηκαν από την τρόικα στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που δόθηκαν, παραβιάζουν μια σειρά συνθηκών και συμβάσεων που απαιτούνται να τηρήσουν τόσο οι δημόσιες αρχές τόσο από τη πλευρά των πιστωτών όσο και από την πλευρά του δανειολήπτη, την Ελλάδα.

• Ο καθηγητής νομικής Andreas Fischer-Lescano, με ανάθεση από το Επιμελητήριο Εργασίας της Βιέννης5 κατέδειξε με ακαταμάχητο τρόπο ότι τα προγράμματα της τρόικας είναι παράνομα σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ και το διεθνές δίκαιο. 

Τα μέτρα που καθορίζονται στα προγράμματα προσαρμογής που έχει υποβληθεί στην Ελλάδα και οι συγκεκριμένες πολιτικές που είναι η άμεση συνέπεια παραβιάζουν μια σειρά από θεμελιώδη δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην υγεία, την εκπαίδευση, τη στέγαση, την κοινωνική ασφάλεια, σε δίκαιους μισθούς, αλλά και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολλά νομικά κείμενα στο διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως είναι ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, οι δύο συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, αλλά και οι συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας ( ΔΟΕ) που έχουν την ιδιότητα της γενικής αρχής του δικαίου (PGD). 


Ο κατάλογος των άρθρων που παραβιάζονται από τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, που σύνταξε τόσο σχολαστικά ο καθηγητής Fischer-Lescano, είναι εντυπωσιακός και θέτουν την νομική ευθύνη των φορέων που αποτελούν την τρόικα ή που υλοποιήθηκαν από τη τελευταία (π.χ., ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας).

Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να ελέγχει, όπως απαιτείται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 που αναφέρεται παραπάνω, αν το «πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής σέβεται πλήρως το άρθρο 152 της Συνθήκης για την τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει επίσης να βεβαιωθεί ότι τηρείται το παρακάτω απόσπασμα από τον Κανονισμό: «Οι προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης που καθορίζονται στο πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για εξασφάλιση επαρκών μέσων για τις θεμελιώδεις πολιτικές, όπως η εκπαίδευση και η δημόσια υγεία».

Πρέπει επίσης, να ελέγχεται αν εφαρμόζεται η παρακάτω θεμελιώδη αρχή του Κανονισμού:

«Σύμφωνα με το άρθρο 9 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ένωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεων της, τις απαιτήσεις για την προαγωγή ενός υψηλού επιπέδου απασχόλησης, την εγγύηση επαρκούς κοινωνικής προστασίας, την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και το δικαίωμα για υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, κατάρτισης και προστασίας της ανθρώπινης υγείας».

Πρέπει να εξεταστεί, σχετικά με τα παραπάνω, η έκθεση αξιολόγησης της εφαρμογής του δεύτερου προγράμματος διαρθρωτικής προσαρμογής που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο 2014 από τις αρμόδιες αρχές της ΕΕ στην οποία οι συντάκτες χαιρετίζουν την μείωση κατά 20% των θέσεων εργασίας στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες6 . Σ’ ένα πλαίσιο με τίτλο «επιτυχίες του οικονομικού προγράμματος προσαρμογής» (« Success stories of the Economic Adjustment Programme »),διαβάζουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας επέτρεψαν τη μείωση του ελάχιστου νόμιμού μισθού και ότι 150.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν στη δημόσια διοίκηση (« decrease ingeneral government employment by 150,000 », p. 10).

Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να αποδείξει με σαφήνεια ότι τα μέτρα που υπαγορεύτηκαν από τους πιστωτές αποτελούν σαφείς παλινδρομήσεις για την άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και χαρακτηρισμένη σοβαρή παραβίαση μιας σειράς συνθηκών. Μπορούν να ταυτοποιηθούν σημαντικές παραλείψεις. 

Ως εκ τούτου, η επιτροπή λογιστικού ελέγχου θα μπορέσει να εκφέρει μια τεκμηριωμένη γνώμη σχετικά με τη νομιμότητα, την ενδεχόμενη παρανομία ή ακόμη την ακυρότητα του χρέους της Ελλάδα προς τη Τρόικα.

1 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013 σχετικά με την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών της ευρωζώνης τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες από την άποψη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας τους http://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2013.140.01.0001.01.FRA

2C. Lapavitsas, A. Kaltenbrunner, G. Lambrinidis, D. Lindo, J. Meadway, J. Michell, J.P. Painceira, E. Pires, J. Powell, A. Stenfors, N. Teles : «The eurozone between austerity and default», Septembre 2010. http://www.researchonmoneyandfinance.org/index.php/publication/eurozone-reports/33-second-rmf-report-on-the-eurozone-crisis-eurozone-between-austerity-and-default

Δείτε επίσης Ερίκ Τουσέν, «Ελλάδα-Γερμανία: ποιος χρωστάει σε ποιον; (2) Προστατευόμενοι πιστωτές, θυσιασμένος ο ελληνικός λαός», που δημοσιεύθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2012, http://cadtm.org/Grece-Allemagne-qui-doit-a-qui-2

3 Οι απαιτούμενοι τόκοι που ήταν 4 με 5,5% το 2010-2011 μειωθήκαν σε περίπου 1% το 2012, έπειτα από διαμαρτυρίες που εμφανίστηκαν σε διάφορους χώρους (συμπεριλαμβανομένης της ιρλανδικής κυβέρνησης στην οποία είχε επίσης επιβληθεί πολύ υψηλό ποσοστό από το τέλος του 2010).Μειώνοντας σημαντικά τους τόκους, τα 14 κράτη αναγνώρισαν de facto ότι οι τόκοι που απαιτούνταν προηγουμένως ήταν υπερβολικοί.

4 Δείτε τις αποκαλύψεις στην Wall Street Journal: http://blogs.wsj.com/economics/2013/10/07/imf-document-excerpts-disagreements-revealed/

Δείτε επίσης http://greece.greekreporter.com/2013/10/08/secret-imf-report-shows-greek-bailout-worries/

5 Δείτε την έκθεση του « Human Rights in Times of Austerity Policy, 17 Φεβ. 2014,http://www.etui.org/content/downloa...).pdf.

6European Commission, Directorate-General for Economic and Financial Affairs, The Second Economic Adjustment Programme for Greece, Fourth Review – April 2014, p. 3, Voir http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/occasional_paper/2014/pdf/ocp192_en.pdf Η έκθεση περιλαμβάνει 304 σελίδες

αναδημοσίευση από:http://infognomonpolitics.blogspot.gr/