Η ανθρωποσφαγή του «Νέου Αμερικανικού Αιώνα»

Νοεμβρίου 26, 2014 από seisaxthiablog

Η απελπισία του «Νέου Αμερικανικού Αιώνα». Στρατιωτικό νεκροταφείο των χιλιάδων Αμερικανών θυμάτων των πολέμων της τελευταίας 15ετίας.

«Πολλαί μορφαί των δαιμονίων, πολλά δ’ αέλπτως κραίνουσι θεοί· και τα δοκηθέντ’ ουκ ετελέσθη, των δ’ αδοκήτων πόρον ηύρε θεός· τοιόνδ’ απέβη τόδε πράγμα» (Με διάφορους τρόπους παρεμβαίνουν οι άνωθεν δυνάμεις, και κατ’ ανέλπιστο τρόπο ρυθμίζουν τα πράγματα οι θεοί. Αυτά που αναμένονταν εξώκειλαν, ενώ τα απίθανα έκανε ο θεός πράξη. Έτσι, λοιπόν, τελείωσε κι αυτή η ιστορία)

[Ευρυπίδη, Βάκχαι]

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η ζωή είναι κωμωδία για εκείνους που σκέπτονται, τραγωδία για εκείνους που αισθάνονται και ανοικτό βιβλίο γι’ αυτούς που ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τα γεγονότα.

Αυτό το τελευταίο εννοούσε, πάνω κάτω, κι ένα πολύ ενοχλητικό παράδοξο του Γκαίτε, που είχε πει: «Τι είναι πιο δύσκολο απ’ όλα; Αυτό που μοιάζει να είναι το ευκολότερο: το να δεις με τα μάτια σου αυτό, που βρίσκεται μπρος στα μάτια σου».

Είναι γεγονός ότι ο κόσμος μας σήμερα είναι διαφορετικός απ’ ό,τι ήταν πριν από δέκα ή και πέντε ακόμα χρόνια. Η κατάσταση στον πλανήτη είναι εξαιρετική ασταθής και ομιχλώδης.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και θα δείτε έναν κόσμο που φλέγεται. Από την Ουκρανία μέχρι την Συρία, από την Αίγυπτο μέχρι την Ταϊλάνδη, από τη Λιβύη μέχρι την Βοσνία, από την Τουρκία μέχρι το Χόνγκ Κόνγκ, οι διαμαρτυρίες των πολιτών (δεξιών και αριστερών), ο εμφύλιος πόλεμος, η βία, και οι εσωτερικές διαμάχες πυροδοτούν όχι μόνο την αποδιοργάνωση, αλλά την διάλυση σε παγκόσμιο επίπεδο. Ολοένα και περισσότερο, η ενιαία δομή  των κρατών, μικρών και μεγάλων, παλαιών και νέων, τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Ο Γάλλος συγγραφέας Thierry Wolton, για χρόνια συντάκτης του περιοδικού LE POINT, στο βιβλίο του «Ο 4ος Παγκόσμιος Πόλεμος» υπογραμμίζει ότι αυτός έχει ήδη αρχίσει και θα κορυφωθεί την προσεχή δεκαετία.

Όλα τρέχουν τόσο γρήγορα μετά την 11^η Σεπτέμβρη 2001, λέει, γι’ αυτό έχουμε την αίσθηση πως χάνουμε το νήμα και την λογική της ιστορίας. Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει ρεαλιστικά τα όσα έχουν συμβεί εδώ και πάνω από μια δεκαετία και δεν έχουν αφήσει ανεπηρέαστη καμμιά ήπειρο. Είκοσι εννέα χώρες έχουν ήδη υποστεί τρομοκρατικές επιθέσεις. Χώρες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όπως η Ρωσσία και το Ισραήλ, η Ινδονησία, η Αυστραλία και η Σαουδική Αραβία, η Ιαπωνία και το Πακιστάν, η Ιταλία και το Μαρόκο, και δεκάδες άλλες, είναι με το ένα πόδι μέσα στον πόλεμο. Έχουν ήδη προκληθεί δύο εκατομμύρια θάνατοι και το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης, της τέταρτης μέσα σε έναν αιώνα, αν θεωρήσουμε τον «Ψυχρό Πόλεμο» ως τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι κάτι παραπάνω από ορατό.

Σε ένα άλλο απαισιόδοξο βιβλίο με τίτλο «Ο Κόσμος της Βίας, η παγκόσμια οικονομία 2015-2030», δύο Γάλλοι οικονομολόγοι, ο Jean-Hervé Lorenzi και ο Mickaël Berrebi, ισχυρίζονται ότι η σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας κάνει τις συνθήκες ώριμες όχι απλώς για περιφερειακές συρράξεις, αλλά για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Lorenzi, που αυτοσυστήνεται ως πρώην αισιόδοξος, τώρα γίνεται μάντης τρομερών κακών για τον 21^ο αιώνα.

Το Χάος ξεσπά ταυτόχρονα σε πολλές περιοχές και οι κυβερνήσεις είναι λιγότερο ικανές να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις απ’ ό,τι στο παρελθόν. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ένας ακαδημαϊκός όρισε ως… «εποχή της εντροπίας», ένας ακυβέρνητος κόσμος χωρίς τάξη.

Επεισόδια στο Ferguson του Μιζούρι των ΗΠΑ. Η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία με πυρά απέναντι σε άοπλους διαδηλωτές.

Βλέπουμε μια συνεχή και ανησυχητική κλιμάκωση της βίας και του πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο. Και, πάνω απ’ όλα, όλα πάνε ΛΑΘΟΣ για τα αλαζονικά σχέδια του διακηρυχθέντος προ 20ετίας … «Αμερικανικού Αιώνα». Την πρώτη δεκαετία της αμερικανικής αλαζονείας, από το 1991 που διακηρύχθηκε η Νέα Τάξη, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, μέχρι την στιγμή που τα ιμπεριαλιστικά μισθοφορικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Ιράκ, το Απρίλιο του 2003, η Ουάσιγκτων φιλοδοξούσε καθαρά να επιβάλει μια γενικευμένη Pax Americana σε ολόκληρο τον κόσμο. Τελικά η ιστορία έδειξε, όπως καυστικά σχολίασε πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, πως «ό,τι αγγίξανε οι ΗΠΑ μετατρέπεται σε Ιράκ και Λιβύη»!

Όταν ο Κόλιν Πάουελ ανακοίνωνε το 2002 ότι «θα φέρουμε την δημοκρατία και την Οικονομία της Ελεύθερης Αγοράς στον Αραβικό Κόσμο – ακόμη και με πυρηνικά όπλα, αν χρειασθεί», πρόσθετε άλλο ένα σημαδεμένο χαρτί στην παγκόσμια τράπουλα.

Η «Συνθήκη» της Ουάσιγκτων (ή αλλιώς «νεοφιλελευθερισμός»), που επιβλήθηκε στους χαμένους του «Ψυχρού Πολέμου», απ’ ό,τι φαίνεται θα έχει το ίδιο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα με την «Συνθήκη των Βερσαλλιών» μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα οδηγήσει σε άλλη μια παγκόσμια σύρραξη, αν και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς ακριβώς θα εξελιχθούν όλα αυτά. Τα σημάδια είναι σαφώς δυσοίωνα.

Ο καθηγητής Φαίδων Μαλιγκούδης έγραφε σε ένα του σχόλιο ότι, στα τόσα χρόνια που διδάσκει ιστορία, δεν θυμάται κανέναν να διδάσκεται από αυτήν. Ο καθένας κοιτάει να βρει αυτά που τον βολεύουν για να ερμηνεύσει αυτά που σκέφτεται.

Ο Χέγκελ συχνά έλεγε ότι «το μόνο πράγμα που μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία είναι ότι η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει από αυτήν». Ο Χέγκελ είχε ένα λάθος: την ιστορία δεν την «δημιουργεί» μόνο η ανθρωπότητα αλλά και η χειραγώγηση – μυστική ή φανερή – της ελίτ, και συχνά μόνο αυτή…

Η αποτυχία των υποσχέσεων του «American Century»

Όπως ξεκινούσε ο νέος αιώνας, μια ομάδα με επικεφαλής τον Τζωρτζ Μπους και τον Ντικ Τσένυ ανέβαιναν στην εξουσία στην Ουάσιγκτον. Ήταν η πρώτη κυβέρνηση στην ιστορία που προέκυψε από ένα think-tank [με το φιλόδοξο όνομα «Πρόγραμμα για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα» -[Project for a New American Century] γνωστό ως PNAC. Πολύ πριν η 11/9 τους δώσει την ευκαιρία να ξαμολήσουν τον αμερικανικό στρατό στον πλανήτη, ονειρευόντουσαν ήδη ένα παναμερικανικό imperium που θα επισκίαζε την βρετανική ή την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Όλοι ξέρουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Αν και προπαγάνδιζαν την επιβολή της Pax Americana στη Μέση Ανατολή και μετά σε παγκόσμια κλίμακα, αποδείχθηκε ότι δεν είχαν κανένα τέτοιο όραμα. Λειτούργησαν χωρίς όραμα με μόνη την απλοϊκή λογική «ή μαζί μας ή εναντίον μας». Τελμάτωσαν στο Αφγανιστάν, αποσταθεροποιώντας και το γειτονικό Πακιστάν. Κόλλησαν παρομοίως στο Ιράκ, αφού άνοιξαν ένα χαίνον τραύμα στην μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του πλανήτη και πυροδότησαν έναν τοπικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ σουνιτών και σιιτών, με λίστες θυμάτων που αυξάνονται πέραν κάθε φαντασίας. Κατά τη διαδικασία αυτή, δεν κατάφεραν ποτέ να πραγματοποιήσουν το βαθύτερο όνειρό τους, δηλ. να γονατίσουν την Τεχεράνη, ούτε, βέβαια, να εφαρμόσουν και την πιο στοιχειώδη εκδοχή της Pax Americana.

Φωτογραφία θυμάτων από την εισβολή στο Ιράκ, το 2003, που μετέδωσε σε όλο τον κόσμο το BBC.

Εισέβαλαν στο Ιράκ για να φέρουν δήθεν την δημοκρατία, με αποτέλεσμα εκατομμύρια ανθρώπων να έχουν σκοτωθεί, τραυματισθεί ή εκπατρισθεί από τα κατοχικά στρατεύματα. Το τέρας της ISIS, το οποίο σήμερα καταπατά τα δικαιώματα εκατομμυρίων Ιρακινών και Σύρων πολιτών και δεν έχει κανέναν σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, είναι καθαυτό δημιούργημά τους. Αλλωστε τα τέρατα  της ιστορίας, στο τέλος, πάντα  στρέφονται εναντίον των Φρανκενστάϊν που τα δημιούργησαν.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η τρομακτική και απάνθρωπα βάρβαρη τακτική της ISIS έχει αρχίσει να μολύνει όλο τον κόσμο. Διάφορα περιστατικά ακραίας συμπεριφοράς έχουν σημειωθεί σε χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική, χτυπώντας το καμπανάκι για το σκοτεινό μέλλον που φαίνεται πως μας περιμένει. Χαρακτηριστικά: Ένας 35χρονος Ιταλός, ντυμένος με στολή παραλλαγής, αποκεφάλισε στις 25 Αυγούστου με τσεκούρι μια τριανταοκτάχρονη σε μεγαλοαστικό προάστιο της Ρώμης. Την ίδια ημέρα (25 Αυγούστου), σε εξέγερση που ξέσπασε σε φυλακή της πολιτείας Παρανά στη νότια Βραζιλία, κρατούμενοι αποκεφάλισαν τρεις φυλακισμένους, σύμφωνα με δήλωση της αστυνομίας. Στις αρχές Σεπτέμβρη, στο Βόρειο Λονδίνο βρέθηκε σε αυλή σπιτιού αποκεφαλισμένη μια νεαρή κοπέλλα. Στα τέλη Σεπτέμβρη, ένας Αμερικανός ισλαμιστής στην Οκλαχόμα σκότωσε και αποκεφάλισε μια γυναίκα συνάδελφό του γιατί απολύθηκε από την δουλειά του.

Αν αποτιμήσουμε τα χαρακτηριστικά αυτών των πρώτων 15 ετών του νέου αιώνα για τις ΗΠΑ, θα δούμε ότι ο πόλεμος στο Ιράκ έληξε ατιμωτικά το 2011 και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν φαίνεται να φθάνει κουτσά-στραβά στο τέλος του με την αργή απόσυρση των Αμερικανών μέσα στο 2014.

Στο Αφγανιστάν, η παραγωγή ναρκωτικών έχει πολλαπλασιασθεί από τότε που εγκαταστάθηκαν τα νατοϊκά στρατεύματα. Η τρομοκρατία εξαπλώνεται και καθημερινά βομβαρδίζονται αθώοι άνθρωποι από αεροπλάνα-ρομπότ, ακόμα και μέσα στα σπίτια τους. Στην Παλαιστίνη συνεχίζεται το απαρτχάϊντ και η ανθρωποσφαγή. Η Λιβύη διαλύθηκε και αιμορραγεί καθημερινά. Η Συρία, ένα από τα πιο οργανωμένα κράτη της Μέσης Ανατολής, έγινε σωρός ερειπίων και οιμωγών, με ανθρώπους ξεριζωμένους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία, ο οποίος μαίνεται επί 3,5 και πλέον χρόνια, παρ’ ολίγο να οδηγήσει σε παγκόσμιο το καλοκαίρι του 2013.

Οι Donald Rumsfeld, Jamie Dimon και David Koch, από τους βασικούς εμπνευστές της μονομερούς άσκησης πολιτικής παγκόσμιας αστυνόμευσης από την αμερικανική υπερδύναμη, που πήγε κατά διαβόλου φέρνοντας την καταστροφή σε κάθε χώρα στην οποία εφαρμόστηκε.

Παράλληλα, το Ισραήλ, συνδιαχειριστής του PNAC αφού οι περισσότεροι εμπνευστές του ήταν Αμερικανοεβραίοι συνομιλητές του Νετανυάχου, εξαπέλυσε έναν 34ήμερο πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ στο Λίβανο το 2006, μια σημαντική στρατιωτική εισβολή τριών εβδομάδων στη Λωρίδα της Γάζας κατά την περίοδο 2008-2009 και άλλη μια το φετινό καλοκαίρι με αρνητικά αποτελέσματα.

Στην Αφρική καθιερώνονται ξανά σχέσεις αποικιοκρατίας, προωθούνται εμφύλιοι πόλεμοι και διαμελισμός χωρών, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των διεφθαρμένων δυτικών εταιρειών και υπηρεσιών. Όποιος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, ή είναι το επόμενο θύμα των μισθοφόρων εκτελεστών ή διώκεται μέχρις εξοντώσεως από «νόμιμους» μηχανισμούς που δημιούργησαν οι ίδιες οι δυτικές δυνάμεις.

Η «τουρκική άνοιξη» με τις εξεγέρσεις στην Πόλη και η ουκρανική χούντα με το αιματοκύλισμα στην Ανατολική Ουκρανία είναι τα πρόσφατα τραγικά επεισόδια του Νέου «Αμερικανικού Αιώνα», μαζί με το αδίστακτο από αέρος σφυροκόπημα των εγκλωβισμένων στην Γάζα.

Όσο για την κατάσταση στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάθε μέρα αυτή επιδεινώνεται, με την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα και τα δικαιώματα των πολιτών να εκμαυλίζονται και να ελέγχονται από έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, μια ελάχιστη μειοψηφία κακεντρεχών υπηρετών των γκλομπαλιστών και του χρηματοπιστωτικού τερατουργήματος.

Ο «Νέος Αμερικανικός Αιώνας» έχει τελειώσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν μια τριπλή κρίση: στην εξωτερική πολιτική, την οικονομία και την δημοκρατία τους. Ήδη η οικονομική πολιτική των neocons έχει εξοντώσει την μεσαία τάξη της Αμερικής. Το 2014 κατέρρευσε οριστικά η αμερικανική μεταψυχροπολεμική μεγα-στρατηγική.

Ο «τουρμποκαπιταλισμός», ο οποίος συνταυτίστηκε με τα σχέδια για τον Νέο «Αμερικανικό Αιώνα», κατέληξε σε μια νέα μαύρη περίοδο για την ανθρωπότητα, για τους πολλούς που πλήττονται από την ανελέητη λιτότητα και τον βιασμό των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων στις δυτικές χώρες.

Με τις ΗΠΑ να έχουν μετασχηματισθεί σε ένα στρατιωτικό τερατούργημα, το «αμερικανικό όνειρο» έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για ολόκληρο τον κόσμο. Τον θάνατο των ΗΠΑ ως λειτουργικού πολιτεύματος θα ακολουθήσει κατά πόδας η οικονομική τους κατάρρευση, την οποία ο κόσμος παρακολουθεί με δυσπιστία.

Το αν οι ΗΠΑ διαλυθούν τελικά σε ένα σύνολο μικρότερων πολιτειών ή αποτελέσουν απλώς «παρελθόν» είναι ζήτημα που δεν πρέπει να απασχολεί μόνο τους Αμερικανούς.

Το μυστήριο του αμερικανικού μέλλοντος προσπαθεί να το εξιχνιάσει ο Jonathan Cahn, ο συγγραφέας που εξέπληξε εκατομμύρια αναγνωστών στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο με τα μυστικά που αποκάλυψε στο μπεστ σέλλερ των New YorkTimes, το «The Harbinger», για την σύγχρονη ιστορία της Αμερικής και την χρηματοπιστωτική κατάρρευση. Ο συγγραφέας που προέβλεψε την ακριβή ώρα της 11/9, τώρα στο νέο βιβλίο του «The Mystery of the Shemitah» προβλέπει ότι η ώρα της μεγάλης κρίσης για τις ΗΠΑ είναι κοντά, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

*[Δημοσιεύθηκε στο Τρίτο Μάτι τ.224, Οκτώβριος 2014]