Η Σαμπιχά

   

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Εξακολουθούν (ένιοι;) να παίζουν το ίδιο βιολί εκεί όπου λαμβάνονται οι κεντρικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Χρίζουν κάποιον υποψήφιο και μετά λίγες μέρες τον καταργούν, χωρίς να αισχύνονται βεβαίως· μα, τι λέμε τώρα· ποιος γράφει τη βάση, την κοινωνία; οι ειδικοί και οι γνώστες της κορυφής να ‘ναι καλά (και ας αποδεικνύονται ανεπαρκείς).

Ας αποδεχτούμε ότι τσαλαβουτάνε στα ρηχά και ότι κάποια στιγμή, επιτέλους, θα μάθουν (την τύφλα τους). Τώρα μας προέκυψαν νέα φρούτα, κάτι πανεπιστημιακοί που τρέχουν να μπουν υποψήφιοι στα ευρωψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αχ δεν μπορούν, όταν έχουν συνυποψήφια μια Τσιγγάνα (ρομά την αποκαλούν στο πολιτικώς ορθόν φθέγμα τους), που αρνείται ότι «η μειονότητα είναι ένα ενιαίο συμπαγές πράγμα», που «το δημιούργησε το ελληνικό κράτος με τις πολιτικές του ώς το 1990» (το ‘96 «έπεσαν» οι μπάρες στα Πομακοχώρια…) και λοιπά. Τι εννοεί ο κύριος αυτός, όταν λέει ότι «οι διάφοροι μηχανισμοί ελαφρού και βαθέος κράτους βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράγμα»; Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι -κόντρα, σαφώς, στην κεντρική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ- «δούλεψε» για να διωχθεί η Τσιγγάνα συνυποψήφιά του (που αρνείται να δηλώσει Τουρκάλα και επιμένει ότι είναι Ελληνίδα μουσουλμάνα· τι θράσος!). Μάλιστα. Ποιος Τσίπρας και ποιο επιτελείο του; ο καθηγητής Χριστόπουλος καθορίζει τις επιλογές και την πολιτική του κόμματος. Αντε μετά να βρεθεί άκρη…

Ας προσποιηθούμε ότι δεν υποψιαζόμαστε κάτι τέτοιο, πρέπει όμως να μας πει ο καθηγητής ποιοι μηχανισμοί συγκροτούν το ελαφρύ και ποιοι το βαθύ κράτος, τι είναι το πράγμα στην επιστήμη του (πώς μεταφράζεται για το πόπολο), πότε ξεκίνησαν αυτές οι κρατικές πολιτικές [ας μη σχολιαστεί η κλίση (ο πληθυντικός) των αφηρημένων εννοιών] και με ποιο δικαίωμα τέλος πάντων «παλεύει» για να αλλάξει την επιλογή του κόμματος που τον τίμησε εντάσσοντάς τον στο ψηφοδέλτιό του. Και αφού, όπως διαβάζω, είναι μέλος του Κέντρου Ερεύνης Μειονοτικών Ομάδων, ασφαλώς γνωρίζει τι σημαίνει αυτοπροσδιορισμός για μια μειονότητα (και όχι προσδιορισμός επιβαλλόμενος βίαια άνωθεν…).

Μπάτε, σκύλοι, αλέστε φαίνονται τα ψηφοδέλτια. Ο κάθε ρωπολόγος, ματαιόδοξος, αριβίστας, μεγαλομανής και λοιπά καταφέρνει και εισέρχεται σε κάποια λίστα και ας πάμε να κουρευόμαστε οι αφελείς, χαμηλότερου βεβαίως γνωστικού πεδίου, το παραδέχτηκε και η ίδια η Τσιγγάνα που της πήραν το κεφάλι («παραιτήθηκε» είπε ατάραχος έτερος υποψήφιος ευρωβουλευτής, καθηγητής και αυτός, ο κ. Γιάννης Μηλιός. Μπας κι είναι έτσι και λέει «ανοησίες» η κυρία Σαμπιχά Σουλεϊμάν;). Αμ, δεν είναι έτσι…

Εντάξει, ζόρικα τα πράγματα όταν έχεις ξαμολυθεί να αρπάξεις την εξουσία, αλλά λίγη συνέπεια δεν βλάπτει, λιγότερος αισθητισμός, λιγότερη «καθαρότητα» διεθνιστική και λοιπά. Εχουν ξεσαλώσει οι μεταμοντέρνοι, οι οποίοι φαίνεται να αγνοούν και το παραδοσιακό και το μοντέρνο· ξεχάσανε (;) τον Μαρξ και τον Κροπότκιν και θυμήθηκαν (;) τον Μακιαβέλι και τον Χομπς· δικαίωμά τους, αλλά μη μας «πρήζουν» ότι θέλουν να σώσουν τη χώρα· ας σώσουν τον εαυτό τους πρώτα, το κύρος τους. Τουλάχιστον ας πουν πέντε καλά πράγματα για το τι θα κάνουν, μαζί τους είμαστε, αλλά μάλλον δεν μας θέλουν! Οχι άλλη γουρουνοκέφαλη αισθητική στην πολιτική, εντάξει, θα εξανθρωπιστούμε σιγά σιγά (Πάντως ο Τσίπρας συμφώνησε με τη γνώμη των καθηγητών· πώς αλλιώς;).

gstamatopoulos@efsyn.gr