Πατριωτισμός και εθνικισμός

Στην οργανική χημεία υπάρχουν ενώσεις κοντινές από την άποψη των στοιχείων και των δεσμών που τις συγκροτούν, όμως στον πραγματικό κόσμο είναι απολύτως διαφορετικές μεταξύ τους. Ανάλογα συμβαίνουν και στην «κοινωνική χημεία» …

Παραδείγματος χάρη η κατανάλωση και ο καταναλωτισμός – και τα δυο τους σχετίζονται με την πρόσληψη αντικειμένων , όμως έχουν διαφορετική επίδραση και σχέση με τη ζωή των ανθρώπων…Η ερωτική πράξη και ο βιασμός – αναφέρονται και οι δυο τους στη «γενετήσια σφαίρα», όμως είναι ριζικά αντίθετες καταστάσεις. Ένα λαϊκό κόμμα και ένα κόμμα λαϊκιστικό – είναι διαφορετικά , όσο κι αν απευθύνονται στις ίδιες κοινωνικές δυνάμεις. Η «πρωτοπορία» και ο «αβανγκαρντισμός» διαφέρουν , όσο κι αν κατέχουν «πρώτο τραπέζι πίστα » στα κινηματικά δρώμενα : Η πρώτη είναι μια φυσική κατάσταση ως εκ του ετεροχρονισμού στη πρόσληψη πολιτικών μηνυμάτων και στην κατανόηση των κοινωνικών αναγκών, ο δεύτερος είναι αποκοπή από το μαζικό κίνημα και τεχνητή ύψωση του πήχη των πολιτικών αιτημάτων….…
Ο θεατρικός λόγος είναι «μίμηση πράξεως» αλλά ποιοτικά διαφορετικός από το θεατρινισμό, η ταυτότητα του επαρχιώτη είναι άσχετη με τον επαρχιωτισμό - που εμφανίζεται ακόμη και ανάμεσα στις τάξεις πρωτευουσιάνων . Η εντοπιότητα και ο τοπικισμός έχουν ίδιο σύστημα αναφοράς, όμως διαφέρουν ….
Ούτως εχόντων των πραγμάτων στην κοινωνική χημεία, δεν αποτελεί «πολιτικό αυθαίρετο» το να οικοδομούμε ένα ποιοτικό διαχωρισμό ανάμεσα στον πατριωτισμό και στον εθνικισμό – όπου ο πρώτος δεν ισούται με τον εθνικισμό μείον ορισμένα πράγματα, ενώ ο δεύτερος δεν ισούται με τον πατριωτισμό συν ορισμένα πράγματα.
Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και των Δημοκρατικών δυνάμεων φύσαγε το γιαούρτι διαφόρων «εθνοφιλικών» εξάρσεων , έχοντας καεί από το χυλό των μετεμφυλιακών και χουντικών προταγμάτων . Όμως τα λάθη δεν διορθώνονται με τα αντίθετα λάθη…. Σήμερα η κριτική του εθνικού ναρκισσισμού δεν μπορεί να οδηγεί στην κατεδάφιση της εθνικής αυτοεκτίμησης. Ο πατριωτισμός της υποστήριξης των «εθνικών δικαίων» απέχει έτη φωτός από τον εθνικισμό των «εθνικών συμφερόντων» - που θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν το οτιδήποτε , ακόμη και την κατάληψη του Πακιστάν από ελληνικά στρατεύματα……….

Ο   εθνικισμός  της Χρυσής Αυγής και ο μαϊμού  πατριωτισμός  της εσωτερικής τρόϊκας, κάνουν πλέον απαραίτητη  την ανάπτυξη  ενός «ελληνικού φιλελληνισμού»,  με αυθεντικό οικουμενικό προσανατολισμό .  Η  δυναμική  αυτή  εμφιλοχωρεί  όλο και περισσότερο στο λόγο  του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ . «Είναι ελληνικό πατριωτικό καθήκον να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στην Κύπρο» - λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Και ο Δημήτρης Παπαδημούλης :   « η Αριστερά οφείλει, την ίδια ώρα που έχει σαφές μέτωπο στον εθνικισμό, ν’ αναδειχθεί ως  κατεξοχήν πατριωτική δύναμη»…..
ΥΓ. Η φωτογραφία (μυγδαλιά στα Λευκά Όρη) είναι του Γιώργου Κουβάκη