Του Βασίλη Λαμπόγλου
Το 1976, σε μια φυλακή με το όνομα "Ελευθερία"...
Οι πολιτικοί κρατούμενοι της Ουρουγουάης δεν μπορούν να μιλούν χωρίς άδεια, να σφυρίζουν, να χαμογελούν, να τραγουδούν, να βαδίζουν γρήγορα ή να χαιρετούν άλλον κρατούμενο.
Ούτε μπορούν να ζωγραφίζουν ή να λαμβάνουν ζωγραφιές με εγκύους γυναίκες, ζευγάρια, πεταλούδες, αστέρια ή πουλιά.
Ο Ντιντοσκό Πέρες, δάσκαλος, που βασανίστηκε και φυλακίστηκε επειδή είχε "ιδεολογικές ιδέες", δέχεται μια Κυριακή επίσκεψη της κόρης του Μιλάι, πέντε ετών.
Το κορίτσι του φέρνει μια ζωγραφιά με πουλιά.
Οι λογοκριτές τη σχίζουν στην είσοδο της φυλακής.
Την επόμενη Κυριακή, η Μιλάι του φέρνει μια ζωγραφιά με δέντρα.
Τα δέντρα δεν απαγορεύονται και η ζωγραφιά περνάει.
Ο Ντιντοσκό την παινεύει για το έργο της και την ρωτά για τους μικρούς χρωματιστούς κύκλους που φαίνονται πάνω στα δέντρα, πολλοί μικροί χρωματιστοί κύκλοι ανάμεσα στα κλαδιά:
- Είναι πορτοκάλια; Τι φρούτα είναι;
Η μικρή τον κάνει να σωπάσει.
- Σσσστ.
Και συνωμοτικά του εξηγεί:
- Χαζούλη, δε βλέπεις ότι είναι μάτια;
Τα μάτια των πουλιών που σου έφερα κρυφά.
Εντουάρντο Γκαλεάνο
Μέρες και Νύχτες αγάπης και πολέμου-1976.
-Καθώs σήμερα ''εορτάζεται'' η πλέον όμορφη και πολύτιμη ''αρχή'' των πάντων. Ελευθερία.
Και τόσο βασανισμένη στους καιρούς μας.
“Παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς”,
“να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει, επιθυμεί”.
“Ελευθερία” λοιπόν να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά Έρωτα στην ψυχή σου…
Ότι σε ενθουσιάζει, ότι ταράζει την ψυχή σου, ότι σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, ότι σε συγκλονίζει…
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/19BLv8L29t/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.