Της Άννας Στάικου
Είχα κάποτε ένα φίλο πρόσφατο στην Πατησίων πριν 9 χρόνια (όπως όλοι οι άπιστοι επιστρέψαμε τότε) φυσικά εκτελεσμένο οικονομικά με συνοπτικές διαδικασίες το 2010
εκλεκτό μέλος της φυλής της ξακουστής των ελεύθερων και καλλιτεχνικών επαγγελμάτων, που κάθε νύχτα γινόταν πολεμιστής φραπ τάχα το ξίφος και περνούσε σε λόγους πόσο φονιάς είσαι ρε, πόσο καθίκι θα βγει ο λαός και θα σε πιάσει από το λαρύγγι κάθε βράδυ αυτό έκανε τον συναντούσα στη στάση και τον ρωτούσα "ποιός νίκησε χθες;;" "φυσικά εμείς " μου απαντούσε
ευχαριστημένοι συνταξιδεύαμε για εύρεση εργασίας περάσανε τα χρόνια πλάκωσε και το καναμπαλίκι των τάχα δικών μας και μια μέρα με βροχή καταρράκτη να ορμάει το νερό στη στάση τον ρωτώ "νικήσαμε ρε χθες;;" πες μου μωρέ , μίλα μου τους πήραμε εμείς φαλάγγι;; και ο αγαπημένος φίλος, χώνει το πηγούνι στο στήθος και με ρωτά "ποιοί εμείς;;"
γραφτηκε το 2017 ως αισιόδοξο μήνυμα το δημοσιεύω επειδή "ημείς " οι της απέξω μεριάς "καλλιτέχναι" και πολεμήσαμε και ωραίοι στρατιώτες υπήρξαμε
"ice"χρονολόγιο 2010 -2020
ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.