του Μελέτη Μελετόπουλου
Την δεκαετία πριν από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, η ελληνική ιθύνουσα τάξη είχε στείλει τα παιδιά της και τα χρήματά της στην Ιταλία, πολλοί είχαν στείλει και τα βιβλία τους (όπως ο Ιανός Λάσκαρις). Σημαντικοί διανοούμενοι είχαν ήδη μετακομίσει στην Φλωρεντία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μάταια οι Παλαιολόγοι ανέμεναν βοήθεια από την Δύση. Μέσα στην χειμαζόμενη Πόλη, η φιλοτουρκική μερίδα ετοίμαζε ήδη ψυχικά το ελληνικό έθνος για την επερχόμενη δουλεία με το ισχυρό ανθενωτικό επιχείρημα "Κάλλιον εστίν εν μέση τη πόλει φακιόλιον οσμανικόν ή καλύπτραν λατινικήν". Η νεολαία της εποχής είτε έφευγε μαζικά γιά το εξωτερικό ή πήγαινε στα μοναστήρια για να αποφύγει την στράτευση.
Οι ομοιότητες με το σήμερα είναι εκπληκτικές. Η μαζική μετανάστευση της νεολαίας σε άλλες χώρες, η ψυχική παραίτηση, η αναμονή σωτηρίας από την Δύση (είτε αυτό λέγεται φεντεραλισμός είτε οιαδήποτε άλλη θεωρητική αρλούμπα), ο φιλοτουρκισμός και ο εθνομηδενισμός που καλλιεργούνται συστηματικά στα πανεπιστήμια και στον τύπο, η ιδεολογική αποδοχή της υποτέλειας (σήμερα το αποκαλούμε "γκρίζες ζώνες", "φινλανδοποίηση" κλπ.), όλα αυτά θα έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα εάν δεν αφυπνιστούμε γρήγορα, πολύ γρήγορα. Διότι δεν διδαχθήκαμε από την ιστορία μας ότι τα έθνη επιβιώνουν όταν μάχονται με αυτοπεποίθηση, περιθωριοποιούν τους προδότες, επιλέγουν άξια ηγεσία και δεν περιμένουν έξωθεν σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.