ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΚΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΚΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

Δὲν χρειάζεται πολλὴ σκέψη γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ «Γιάνη» ἀπὸ τὰ «Παιδιὰ τῆς Πλατείας» δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἀνύπαρκτη «ἀντισυστημικότητα» τοῦ πρώτου, ὅπως δὲν ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ τὴν ἐξίσου ἀνύπαρκτη «ἐπαναστατικότητα» τῶν δευτέρων. 

Ἡ ταχύτατη λουμπενοποίηση τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας παράγει παντοῦ ἀντίστοιχες συμπεριφορὲς καὶ γεννᾶ κατὰ τόπους συμμορίες. Καὶ τὰ «Ἐξάρχεια» εἶναι ἡ ἰδιαίτερη ἔκφραση τῆς κοινωνικῆς πυραμίδας τοῦ πανσυμμοριτισμοῦ, ὅπως αὐτὴ ἐκδηλώνεται σὲ μία κομβικὴ συνοικία τοῦ δυστοπικοῦ κέντρου τῆς πρωτεύουσας, ὅπου συμβιώνουν καὶ διασταυρώνονται ποικίλες «φυλὲς» τῆς νέας ὑποκοσμικῆς τάξης πραγμάτων. 

Αὐτὴ συμπεριλαμβάνει καὶ τὴν λειτουργία μιᾶς «ἐπαναστατικῆς» λανθάνουσας μαφίας, μὲ τὶς πάντοτε στενὲς διαπλοκὲς ἀλλὰ καὶ ἀντιπαλότητές της μὲ τὸ κράτος. 

Ὁπότε δὲν πρόκειται γιὰ κάποια ἀνιστορικὴ ἀναβίωση τοῦ μετεμφυλιακοῦ παρακράτους, ποὺ βλέπει συνέχεια στὸν ὕπνο της ἡ «ἀντικαπιταλιστικὴ Ἀριστερὰ» ἀπὸ τότε ποὺ ἐνέσκηψαν τὰ μνημόνια, ὅπως καὶ ἡ «Χρυσὴ Αὐγὴ» δὲν ἦταν κάποια ἀναβίωση τῆς Δημοκρατίας τῆς Βαϊμάρης ἀλὰ ἑλληνικά. 

Τὰ «Παιδιὰ» δὲν εἶναι οὔτε «γενιὰ τῆς δίκαιης ὀργῆς», ὅταν καῖνε τὴν Ἀθήνα τὸ 2008, οὔτε οἱ «νέοι Γκοτζαμάνηδες» ὅταν ξυλοφορτώνουν τὸν «Γιάνη». 

Κανένα «σύστημα» δὲν ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν «ρεαλιστικὴ ἀνυπακοὴ» τοῦ Βαρουφάκη καὶ τῶν ἀριστερῶν χιπστεράδων ποὺ τὸν πλαισιώνουν. Τὸ «σύστημα» δὲν δίνει δεκάρα  γιὰ τὸν κεκηρυγμένο ἀντικαπιταλισμὸ τοῦ ΜΕΡΑ25 καὶ τὶς ἀναλύσεις του γιὰ τὴν παγκοσμιοποίηση, ὅπως δὲν δίνει δεκάρα γιὰ τὶς ἐπιδόσεις τῆς ΑΝΤΑΡΣΥΑ στὴν κριτικὴ τοῦ οἰκονομικοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ. 

Δὲν δίνει δεκάρα, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ «ἀντικαπιταλιστικὸς λόγος» καταλήγει νὰ ἐπικυρώνει καίριες στρατηγικές του ἐπιλογές: τὸν ἐθνομηδενισμό, τὴν μετανάστευση καὶ τὸν κοινωνικὸ μιγαδισμό, τὸν νεοφεμινισμό, τὴν ἀποθέωση τῶν «μειονοτήτων», τὸν δικαιωματισμό, τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα καὶ πολὺ πρόσφατα τὴν κοινωνικὴ μηχανικὴ τῆς ὑγειονομικῆς δυστοπίας. 

Καὶ εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια ἀτζέντα μὲ αὐτὴν ποὺ ὑπερασπίζονται καὶ τὰ «Παιδιά», μὲ τὸν δικό τους «συγκρουσιακὸ» τρόπο ὑπεραμυνόμενα τῆς δικῆς τους χωροδεσποτείας στὰ Ἐξάρχεια καὶ στὶς λεωφόρους τοῦ ἱστορικοῦ κέντρου. 

Ἡ κοσμοαντίληψη τοῦ Βαρουφάκη καὶ τοῦ χώρου τῆς «ἀντικαπιταλιστικῆς Ἀριστερᾶς» εἶναι ἡ «ριζοσπαστικὴ» ἐφαρμογὴ τοῦ κοσμοπολιτισμοῦ τῶν σύγχρονων ἐλίτ. 

Ἄν τὸ ἐγχώριο νεοφιλελεύθερο «ἀκραῖο κέντρο» δὲν ἦταν ἕνας λοῦμπεν μεταπρατικὸς νεοκοτζαμπασισμὸς καὶ διέθετε στοιχειώδη πολιτικὴ κουλτούρα, ἐνῶ στερεῖται στοιχειώδους πολιτικοῦ νοῦ, θὰ εἶχε σίγουρα ἐντάξει τὸν Βαρουφάκη στοὺς ἀγαπημένους συνομιλητὲς τῆς «ἄλλης πλευρᾶς» τοῦ νομίσματος πουλώντας πολιτισμένη κατανόηση γιὰ τὶς ἀντικαπιταλιστικές του ἀνησυχίες. 

Ἀλλὰ στὸ νεοελληνικὸ προτεκτορᾶτο μὲ ποιόν νὰ τὸ κάνεις αὐτό; Μὲ τὸν Σάκη Μουμτζῆ γιὰ τοὺς ἐμφυλιοπολεμικοὺς βλαχοφιλελεύθερους ἤ μὲ τὸν Τάκη Θεοδωρόπουλο γιὰ τοὺς «προβληματισμένους» μικροαστούς;

ΠΗΓΗ: Το ΕΝΖΥΜΟ fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com