Περικλής Νεάρχου ,
Πρέσβυς ε. τ.
Η πολιτική των ηγεσιών των δυο μεγαλυτέρων κομμάτων της Κύπρου ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ εφερε το Κυπριακό στα πρόθυρα μιας απροκάλυπτης εθελοδουλείας , που παρουσιάζεται ως δηθεν " λύση " για την αποτροπή της διχοτομήσεως και την επανένωση της Κύπρου. Με τη ψεύτικη αυτή σημαία , η πλήρης συνθηκολόγηση , η νομιμοποίηση της Τουρκικής κατοχής , η υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκική μειοψηφία και η υπαγωγή , μέσω της περιβόητης " πολιτικης ισότητας " , ολόκληρης της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό ελεγχο , παρουσιάζονται ως αναγκαία υπέρβαση για τη δηθεν " λύση " του Κυπριακου.
Στην πολιτική αυτή πρωτοστάτησε το ΑΚΕΛ, που προέβαλε ως βασική θέση " την προσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους ' , ως Λυδία λίθο για τη λύση του Κυπριακου. Εφόσον ομως οι Τουρκοκύπριοι δεν συνιστουν αυτόνομο παράγοντα , ακόμη και αν υποθέσουμε οτι το ηθελαν , η πολιτική αυτή κατέληξε , απο υποχώρηση σε υποχώρηση , σε προσέγγιση με τον Αττίλα και την Αγκυρα. Σύμβολο της πολιτικης αυτης εγινε και η επίσκεψη του πρώην Γ. Γραμματέα του ΑΚΕΛ Κυπριανου στην Κωνσταντινούπολη και η συνάντησή του με τον Τουρκο Υπουργό Εξωτερικων Τσαβούσογλου.
Ως ιδεολογικό επικάλυμμα της πολιτικης αυτης , προεβλήθη ενας εκτος τόπου και χρόνου ανιστόρητος " διεθνισμός " , ως το πρόβλημα της Τουρκικης κατοχης να επιδέχεται διεθνιστική αντιμετώπιση απο τα θύματά του.
Στο πλαίσιο αυτό , αποσιωπαται ουσιαστικά η Τουρκική κατοχή και ασκειται , αντιθέτως , επίθεση κατα του Ελληνικού εθνικισμού , που φτάνει μέχρι την αμφισβήτηση της Ελληνικης ταυτότητας των Κυπρίων , του εθνικοαπελευθερωτικου αγώνα 1955 - 1959 και την απροκάλυπτη προαγωγή και προπαγάνδα του εθνομηδενισμού.
Στο πνευμα αυτό , το ΑΚΕΛ προεξάρχει και σε ολες τις Νεο- Ταξικές πολιτικές και στην παγκοσμιοποίηση , πλειοδοτώντας υπερ των ανοικτών συνόρων στη λαθρομετανάστευση και στη μετάλλαξη της Ελληνικής Κυπριακής κοινωνίας σε " πολυπολιτισμική " .
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ , υπο τον σημερινό της Πρόεδρο Αβέρωφ Νεοφύτου, προσχώρησε πλήρως στην πολιτική αυτή , υπο την επιρροή της Βρετανικής πολιτικής , η οποία εξακολουθεί , δυστυχώς ,να διαμορφώνει πολιτικούς συσχετισμούς στη Λευκωσία , 63 χρόνια μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητη χώρα .
Στο σημειο αυτό , πρέπει να ανοίξουμε μια παρένθεση για να εξετάσουμε το ρόλο του Βρετανικου παράγοντα , ο οποίος κινείται πάλι σήμερα ενεργά για να καθορίσει τις εξελίξεις στην Κύπρο , σε στρατηγική συμμαχία με την Άγκυρα.
Ο Βρετανικός παράγων,μετά την αποτυχία των συνομιλιων Μακαρίου - Χάρντιγκ , το 1956 , και την εξορία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου , ακολούθησε σταθερά πολιτική διχοτομήσεως, που μορφοποιήθηκε με το περιβόητο σχέδιο Μακμίλλαν. Υπεχώρησε τελικά απο το σχέδιο αυτό και δέχθηκε την αρχή της δεσμευμένης ανεξαρτησίας της Κύπρου, κάτω απο πιέσεις των ΗΠΑ ,που ανησυχουσαν για τις επιπτώσεις του Κυπριακου στις Ελληνο - Τουρκικές σχέσεις και στο ΝΑΤΟ.
Για τον Βρετανικό ομως παράγοντα, η ουσία της δεσμευμένης ανεξαρτησίας συνίστατο στη στέρηση της Κύπρου απο κάθε ουσιαστική κυριαρχία, που θα μπορουσε να απειλήσει το στρατηγικό περιβάλλον των Βρετανικών βάσεων και τη Βρετανική στρατηγική παρουσία στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το δόγμα αυτό καθοδηγεί και σήμερα τη Βρετανική πολιτική. Ακόμα και η ημικατεχόμενη Κύπρος , επειδή αναγνωρίζεται διεθνώς και λειτουργεί ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος , μπορει και συνάπτει στρατηγικές σχέσεις και συμμαχίες με χωρες , οπως η Γαλλία , το Ισραήλ , η Αιγυπτος. Μπορει επίσης ν' αναβιώσει οποιαδήποτε στιγμή, εφόσον υπάρξει η πολιτική θέληση στην Ελλάδα και την Κύπρο , το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικου Χώρου , με Ελληνική αεροπορική και ναυτική παρουσία στην Κύπρο.
Η δυνατότητα αυτή της Κύπρου αντιμετωπίζεται με καχυποψία και εχθρότητα απο τον Βρετανικό παράγοντα, ο οποίος βλέπει σ' αυτήν ενός ειδους υποθήκευση της Βρετανικης στρατηγικης παρουσίας στην Κύπρο. Κανει γι ' αυτό οτι μπορει για να την αποτρέψει και να επιβάλει " λύση ", με την οποία θα υπονομευόταν τελεσίδικα οποιαδήποτε ουσιαστκή κυριαρχία και ανεξαρτησία της Κύπρου.
Ποιό ειναι το κλειδί μιας τέτοιας " λύσεως " ; Η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση δυο ισοτίμων μερών και η εξίσωση της Ελληνικης πλειοψηφίας με την Τουρκική μειοψηφία , με το εφεύρημα της λεγόμενης " πολιτικης ισότητας ". Με τον τρόπο αυτό , το νέο , " επανενωμένο " δήθεν κράτος δεν θα μπορούσε ν' αποφασίσει για τίποτε , χωρίς τη συγκατάθεση των Τουρκοκυπρίων " συνεταίρων " και την επίνευση της Άγκυρας.
Βρισκόμαστε έτσι μπροστά στο παράδοξο. Η στρατηγική κατάσταση να εχει εξελιχθεί ευνοϊκά και Ελλάδα και Κύπρος να έχουν ισχυρές στρατηγικές συμμαχίες στην περιοχή. Το εσωτερικό όμως μέτωπο στην Κύπρο να είναι σε πλήρη αναντιστοιχία προς αυτή την κατάσταση και να προτρέχει προς μια δηθεν " λύση " , που θα ακύρωνε τις ευνοϊκές προοπτικές για την Ελληνική πλευρά και θα έδινε μια εύκολη και μεγάλη νίκη και το στρατηγικό πλεονέκτημα στην Τουρκική πλευρά.
Πως ειναι δυνατόν να γίνεται αυτό και γιατί δεν αντιδρα η Αθήνα στο Βρετανο - Τουρκικό παιχνίδι στην Κύπρο; Η απάντηση βρίσκεται στη διάβρωση του φρονήματος και στον αποπροσανατολισμό , ως αποτέλεσμα της περιβόητης πολιτικής της " προσεγγίσεως " με τους Τουρκοκυπρίους , που παραπέμπει στις καλένδες την Τουρκική κατοχή. Κατά τα άλλα , είναι η χειραγώγηση απο τον Βρετανικό παράγοντα των ηγεσιών των δυο κομμάτων που αναφέρθηκαν. Πάει καιρός που το ΑΚΕΛ αντιμετωπιζόταν ως κομμουνιστικός κίνδυνος. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικης Ενώσεως , τα πράγματα , σε σχέση με το ΑΚΕΛ, άλλαξαν ριζικά.Το ΑΚΕΛ , ούτως η άλλως , από την ίδρυσή του , το 1941 , αντιμετωπιζόταν απο το Λονδίνο ως χρήσιμο διεθνιστικό αντίβαρο στον εθνικισμό της Εκκλησίας , που σήκωνε το κύριο βάρος της εκστρατείας για Ενωση.
Απο το 2004 , μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν , ο Βρετανικός παράγων προσήγγισε απροκάλυπτα το ΑΚΕΛ και το ενθάρρυνε να θέσει ανεξάρτητη υποψηφιότητα στις Προεδρικές εκλογές. Ηταν το μόνο που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικός μοχλός για τη διάσπαση του Μακαριακού μετώπου και την ανατροπή του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου.
Η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ υπερέβη κάθε όριο ενδοτισμού και υποχωρήσεων , ταυτιζόμενη πλήρως με την πολιτική του ΑΚΕΛ. Προσβλέπει και αυτή στην εύνοια του Βρετανικού παράγοντα , που αντιπροσωπεύεται σήμερα στην Κύπρο απο πρέσβυ Πακιστανικής καταγωγής και ενεργεί , κατά προτίμηση , με το προσωπείο του ΟΗΕ και του ειδικού εκπροσώπου για το Κυπριακό του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που είναι παγίως του κλίματος της Βρετανικής διπλωματίας.
Όσον αφορά την Αθήνα , υπνώττει , δυστυχώς , υπο τον μανδραγόρα , ενώ διακυβεύεται η τύχη και το μέλλον της Κύπρου. Εχει λόγο στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Κύπρου η Μ. Βρετανία ,όπως και η Τουρκία , αλλ' οχι η Ελλάδα. Η Αθήνα ακολουθεί πολιτική αποστασιοποιήσεως , με βάση το γνωστό δόγμα " η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται ". Συμπαρίσταται ακριβως σε τι ; Η Ελλάδα θα μπορούσε , προφανώς , να εχει μια πιο ενεργητική παρουσία. Αυτό προϋποθέτει , βεβαίως , οτι έχει μια σαφή πολιτική στο Κυπριακό και μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική . Το έλλειμμα στρατηγικής όμως είναι, δυστυχώς , προφανές. Συνειδητοποιεί η Ελλάδα τι θα σήμαινε , οχι μόνο για την Κύπρο αλλα και για ολόκληρο τον Ελληνισμό , η επιβολή μιας δήθεν " λύσεως " διζωνικης ομοσπονδίας , με πολιτική ισότητα , που θα νομιμοποιούσε την Τουρκική κατοχή και θα υπήγαγε ολόκληρη την Κύπρο υπο Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο ;
Η ήττα στον α ' γύρο των Προεδρικών εκλογών του υποψηφίου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την εκλογή του ανθυποψηφίου του απο το ίδιο κόμμα Νίκου Χριστοδουλίδη.
Παρά τη δέσμευση και του τελευταίου στην αρχή της διζωνικής ομοσπονδίας , με πολιτική ισότητα , οι δυνάμεις που τον στηρίζουν επενδύουν σ 'αυτόν την ελπίδα και την προσδοκία μιας αλλαγής πολιτικής,που επιβάλλεται επειγόντως απο τα ίδια τα πράγματα.
Ο εκλογικός του αντίπαλος Αντρέας Μαυρογιάννης κατόρθωσε να επιτύχει στον α ' γύρο ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα απ' ο,τι αναμενόταν. Εν όψει του β ' γύρου , προσπαθεί ν' αποστασιοποιηθεί απο το ΑΚΕΛ , του οποίου ειναι " ανεξάρτητος " υποψήφιος. Η εκλογική αυτή αναγκαιότητα δεν αλλάζει, βεβαίως , την πραγματικότητα , που ειναι η πολιτική του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό, η οποία και θα γινόταν πράξη σε περίπτωση εκλογης του.
Η Κύπρος βρίσκεται σήμερα κυριολεκτικά επι ξύρου ακμής. Το δίλημμα που αντιμετωπίζει ο Κυπριακός λαός είναι το ιδιο που αντιμετώπισε και το 2004 , με το δημοψήφισμα επι του Σχεδίου Ανάν. Η απάντησή του πρέπει να είναι η ίδια και πρέπει να είναι το ίδιο ηχηρή , γιατί διακυβεύεται πάλι η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού.
Περικλής Νεάρχου ,
Πρέσβυς ε. τ.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.