Νίκος Σίμος
Οι Αμερικανικές εκλογές και ότι πιθανόν τις ακολουθήσει, προκαλεί ιδιαίτερη προσοχή και ανησυχία σε όσους αντιλαμβάνονται τις ασταθείς ισορροπίες του νέου δυστοπικού κόσμου, του οποίου βιώνουμε στην εξέλιξη του όλοι, με ποιο εμφανή τα δείγματα στον άλλοτε δυτικό κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές της 5/11/2024 ίσως είναι οι κρισιμότερες εκλογές στην ιστορία της – άλλοτε – υπερδύναμης και τούτο γιατί η κατάσταση των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά δύσκολη και στο γεωοικονομικό επίπεδο και στο γεωπολιτικό παγκόσμια.
Ήταν και παραμένει μια χώρα «εργαλείο» στα χέρια των επινοητών της παγκοσμιοποίησης, που χρησιμοποιήθηκε απροκάλυπτα σαν αιχμή του δόρατος των δυστοπικών και κοσμογονικών αλλαγών που επιχειρήθηκαν, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής, όσο και στο επίπεδο της οικονομίας παγκόσμια, με κατεύθυνση την «παγκόσμια διακυβέρνηση», μια μορφή σύγχρονης φεουδαρχίας, που αποτελούσε το όραμα των δημιουργών του «παγκοσμιοποιητικού» επινοήματος, με άλλα λόγια των κατόχων του χρήματος και του πλούτου που απομυζήθηκε από την παγκόσμια κοινωνία για σχεδόν 2,5 αιώνες!!!
Η παγκοσμιοποίηση, ή αλλιώς, η επιχειρούμενη «νέα φεουδαρχία» θέλει τον πλανήτη μια παγκόσμια κολεκτίβα, στην οποία αποδρομούνται όλα τα μέχρι σήμερα παραδεκτά δεδομένα που συγκροτούν τις παραδοσιακές έννοιες που αποτέλεσαν τις βάσεις για την ανθρωποκεντρική εξέλιξη της ιστορίας.
Θέλει καλά ελεγχόμενες κολεκτίβες, χωρίς εθνολογικά χαρακτηριστικά, με απολύτως ελεγχόμενη ροή χρήματος και άρα απόλυτα ελεγχόμενη οικονομία παρασιτικού επιπέδου, γιατί ο δυναμισμός της παραγωγικής οικονομίας δημιουργεί πεδία ανεξαρτησίας στους ανθρώπους και αυτό αποτελεί τον απόλυτο εχθρό του νεοφεουδαρχικού εγχειρήματος.
Θέλει κοινωνίες «χυλό», στις οποίες οι μέλλοντες άνθρωποι μετατρέπονται σε ανθρωποειδή όντα, δίχως συνείδηση ή με συνείδηση απόλυτα κατευθυνόμενη από το κέντρο της φεουδαρχικής διακυβέρνησης, που αποκλήθηκε εύηχα «παγκόσμια διακυβέρνηση».
Δεν επιθυμεί η «νέα φεουδαρχία» έννοιες σαν αυτή του έθνους, της πατρίδας, της αυτεξούσιας ανθρώπινης οντότητας, της οικονομίας της δημιουργίας κοκ
Η παγκόσμια κοινωνία πρέπει - κατά τα ψυχότροπα πρότυπά τους - να ελέγχεται κεντρικά σαν ανθρωπομάζα, χωρίς χαρακτηριστικά και κυρίως χωρίς αιτήματα που θα προέρχονταν από την ύπαρξη και εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης και που θα διακύβευαν την ολόπλευρη κυριαρχία τους.
Θύμα αυτής της «λογικής» υπήρξαν και οι ίδιες οι ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκαν ποικιλότροπα - πολιτικά ,οικονομικά μέσω του «όπλου» του δολαρίου, στρατιωτικά - σαν την μόνη υπερδύναμη μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η αποπαραγωγικοποίηση – πλην της στρατιωτικής βιομηχανίας – που υπέστησαν οι ΗΠΑ ήταν, για το επίπεδο της θηριώδους οικονομίας της, πολύ μεγάλη, με συνακόλουθα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα που προέκυψαν και που μέχρι σήμερα παραμένουν άλυτα ή πάντως άκρως δυσεπίλυτα.
Το δυσθεώρητο χρέος των ΗΠΑ – το πρώτο στον πλανήτη - σηματοδοτεί την δυσκολία ανάκαμψης της σε αποδρομή υπερδύναμης.
Οι παγκοσμιοποιητές χειραγώγησαν απόλυτα την πολιτική της – άλλοτε – υπερδύναμης στις δικές τους επιδιώξεις μέσα από τα ποικιλώνυμα deep states και πέτυχαν την από 20ετιας τουλάχιστον απόλυτη απαξίωση της έννοιας της πολιτικής, αξιοποιώντας πρόθυμους προέδρους, απόλυτα ελεγχόμενους στην κατεύθυνση που πιο πάνω αναφέρθηκε.
Στην εξέλιξή της η δυτικότροπη χειραγωγούμενη παγκοσμιοποίηση, βρήκε αντιμέτωπους τα κράτη των «αναδυόμενων» οικονομιών που επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθούν σαν σύγχρονες αποικίες, κατά το αγγλοσαξονικό πρότυπο, που αποτελεί την βάση του σχεδίου της επιχειρούμενου νεοφεουδαλισμού.
Κατά την προηγούμενη δεκαετία, ο «νεοφεουδαλισμός» έχει εμφανιστεί για να ονομάσει τάσεις που σχετίζονται με ακραία ανισότητα, γενικευμένη επισφάλεια, μονοπώλιο εξουσίας, και αλλαγές σε επίπεδο κράτους.
Βασισμένος στην έμφαση που δίνει ο ελευθεριστής οικονομολόγος Tyler Cowen στην μονιμότητα της ακραίας ανισότητας στη παγκόσμια, αυτοματοποιημένη οικονομία, ο συντηρητικός γεωγράφος Joel Kotkin φαντάζεται το μέλλον των ΗΠΑ ως μαζική δουλοπαροικία, σημειώνει η πολιτικός επιστήμονας κ Jodi Dean
Ο Joel Kotkin εντοπίζει τον αντίπαλο μέσα στο καπιταλισμό
Η υψηλή τεχνολογία, χρηματοπιστωτικός τομέας, και παγκοσμιοποίηση δημιουργούν «μια νέα κοινωνική τάξη που με κάποιους τρόπους θυμίζει φεουδαρχική δομή – με τα συχνά ακατανίκητα εμπόδια της κινητικότητας – παρά την χαοτική εμφάνιση του βιομηχανικού καπιταλισμού» σε αυτό το φιλελεύθερο - συντηρητικό φαντασιακό, ο φεουδαλισμός καταλαμβάνει τη θέση του εχθρού που προηγούμενα άνηκε στο κομμουνισμό.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο καλούνται οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, απληροφόρητοι σε μεγάλο βαθμό και μέσα σε ένα άκρως ελευθεριακό πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο πρωτοστατεί το βλακώδες σκεπτικό «πάνω απ’ όλα οι ΗΠΑ», να ψηφίσουν ανάμεσα σε δυο υποψηφίους που ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΕΣ, αλλά έχουν κάποιες επουσιώδεις έως ηλίθιες διαφορές, έτσι για να γράφουν οι λογής αρθρογράφοι.
Ποια είναι η κατάσταση αυτή την στιγμή εκλογικά λοιπόν σε αυτή την κρίσιμη, πρωτίστως για τις ΗΠΑ, εκλογή;
Ο Trump στις 7 κρίσιμες πολιτείες (κατ΄ ουσία μόνο αυτές καθορίζουν το αποτέλεσμα των εκλογών) είναι τώρα σε πολύ καλύτερη θέση από ότι το 2016, όταν κέρδισε τις εκλογές και σημαντικά ισχυρότερη από το 2020, όταν έχασε ελάχιστα κάποιες από αυτές τις πολιτείες από τον Biden…
Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν την πραγματική εικόνα και γιατί οι ερωτώμενοι δεν απαντούν και γιατί τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων αφήνουν
το «εκλογικό χάος» να εξελιχθεί προσπαθώντας να ευνοήσουν την κ Harris που φαίνεται να υστερεί έναντι του κ Trump, ο οποίος εξαντλείται σε «ρετσέτα» και συνθήματα εύληπτα από τον εν πολλοίς ακραία απολιτικό μέσο Αμερικανό πολίτη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συμπάθειές των παγκοσμιοποιητών και των deep states ήταν και είναι προς την κ Kamala Harris.
Τα σενάρια της επομένης μέρας ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗΣ, στα όρια του εμφυλίου, είτε κερδίσει – αυτό χωράει πολύ συζήτηση σε σχέση με την πιθανή μόχλευση των αποτελεσμάτων – η κ Harris, είτε νικητής θα είναι ο κ Trump.
Η μέγιστη ένταση θα έρθει εάν αρκετές πολιτείες που ελέγχονται από Ρεπουμπλικάνους δηλώσουν τις αμφιβολίες τους για τα εκλογικά αποτελέσματα και αρνηθούν να τα αναγνωρίσουν, απαιτώντας την παρέμβαση του Κογκρέσου ή και του Ανώτατου Δικαστηρίου σε περίπτωση ήττας του κ Trump.
Aκόμη κι αν επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα η 20 Ιανουαρίου 2025 θα μπορούσε να γίνει καταλύτης για μια διάσπαση, εάν ορισμένες Πολιτείες αρνηθούν να αναγνωρίσουν τη νομιμότητά εκλογής του όποιου προέδρου.
Εάν:
1.Τα εκλογικά αποτελέσματα τεθούν υπό αμφισβήτηση, είτε από τους Ρεπουμπλικάνους, είτε από τους Δημοκρατικούς,
2. Τα δικαστήρια (εκλογοδικεία) θα καθυστερήσουν να βγάλουν αποφάσεις ,
3. Υπάρξει διάσπαση στο Κογκρέσο - σε σημείο που η πλειοψηφία στη Γερουσία την κερδίσει ο Trump και την Βουλή των Αντιπροσώπων η Kamala Harris, είτε το αντίστροφο - και δεν μπορεί να εγκρίνει τα αποτελέσματα των εκλογικών ψηφοφοριών, τότε η ανακήρυξη Προέδρου των ΗΠΑ μπορεί να πάρει πολύ χρόνο.
Και τότε μπορεί να ξεκινήσουν μαζικές αναταραχές και ταραχές, συγκεντρώσεις αντιπάλων του Trump που δεν θέλουν να έρθει ένας «φασίστας» στην εξουσία, οπαδών του ίδιου του κ Trump που θα θεωρήσουν ότι μοχλεύτηκαν οι εκλογές και τους υπεκλάπη η εξουσία για δεύτερη φορά, οπότε γίνεται αντιληπτό ότι θα βρεθούν οι ΗΠΑ στα πρόθυρα ενός εμφυλίου και ίσως και πολιτειακών αποσχίσεων αν κάποιες πολιτείες δεν αναγνωρίσουν το όποιο αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.
Σε αυτές τις εκλογές δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε ότι οι ΗΠΑ αναμετρώνται εσωτερικά με την πολυεπίπεδη παρακμή τους
Όμως πιστεύω είναι λάθος να πιστέψει κάποιος ότι ο κ Trump μπορεί να αλλάξει το παραμικρό στην πορεία των παγκοσμιοποιητών, των ελεγχόμενων από αυτούς deep states και του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος προς την τελική αναμέτρηση με τον Σινορωσικό άξονα και τους συμμάχους του (BRICS και Παγκόσμιος Νότος), ο οποίος απειλεί την παγκόσμια ηγεμονία τους και την διάθεση τους να μετεξελίξουν δυσμορφικά τον αντικοινωνικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό σε νεοφεουδαλισμό.
Μπορεί ο κ Trump για τους παγκοσμιοποιητές να είναι ένας «τραχύτερος δρόμος» προς την ίδια όμως δυστοπική κατεύθυνση, μπορεί η κ Harris να αποτελεί την «ευκολότερη οδό» προς την επίτευξη των παγκοσμιοποιητικών στόχων που δεν είναι άλλοι από την διαμόρφωση συνθηκών «τελικής αναμέτρησης» στον Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο που ήδη βιώνουμε, όμως το πλαίσιο έχει ήδη δρομολογηθεί και ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ
Η ασχετοσύνη της κ Harris και η επικινδυνότητα του ανερμάτιστου, υπερφίαλου κ Trump καθώς και οι κινήσεις των επίδοξων «ιδιοκτητών του κόσμου» δείχνουν ένα πολύ ανησυχητικό μέλλον για τον πλανήτη
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΧΕΙ ΕΚΠΟΝΗΘΕΙ και μένει να δούμε την εξέλιξή του ως την τελική σύγκρουση με τις νέες υπερδυνάμεις.
Στον δρόμο προς την «τελική αναμέτρηση» των καπιταλιστικών πόλων, ο πρόεδρος της σε αποδρομή υπερδύναμης (ΗΠΑ), θα παίξει τον ρόλο του πληρεξούσιου εντολοδόχου των επίδοξων νεοφεουδαρχών και τίποτα περισσότερο.
Αυτόν τον δρόμο δεν μπορεί να τον ανακόψει κανείς πρόεδρος των ΗΠΑ.
Άλλωστε, στην τελική, υπάρχει και άλλος τρόπος να πειθαρχήσει η Αμερικανική κοινωνία στην κατεύθυνση που όρισαν οι παγκοσμιοποιητές .
Ένας τρόπος καλά δοκιμασμένος από τους ίδιους τους Αμερικανούς, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου όπου παρενέβησαν και όταν συναντούσαν δυσκολίες χρησιμοποιούσαν την στρατοκρατική λύση για να επιτύχουν τους σχεδιασμούς τους…γιατί όχι και στην κοινωνία τους;
Πάντοτε Ευπειθής
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.