Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κοιμάται και «ανασταίνεται» ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Ανασταίνεται με την έννοια ότι τον θυμόμαστε και έτσι η μνήμη του ανανεώνεται!
Αλλά, έτσι κι αλλιώς, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες είναι πάντα παρών και κοντά μας, ένα με τις γιορτές των Χριστουγέννων, της πρωτοχρονιάς και του Αγίου Βασιλείου, των Φώτων.
Και μάλιστα μέσα και έξω από την εκκλησία.
Στους δρόμους μαζί με τους καλαντιστές, στην αγορά για την ετοιμασία του τραπεζιού, με την αγωνία των πιο φτωχών να τα καταφέρουν να κάνουν κι αυτοί Χριστούγεννα, την απορία των γονιών αν θα μπορέσουν να έλθουν τα ξενιτεμένα τους παιδιά για να περάσουν μαζί τις άγιες μέρες, με τους ιερείς και τους ψάλτες στις ποικίλες ακολουθίες των ημερών κτλ. Άλλωστε ως παπαδοπαίδι ο ίδιος και κυρίως ως ψάλτης γνωρίζει πάρα πολύ καλά το εορταστικό εκκλησιαστικό τυπικό.
Είναι κοντά μας και εμείς αντάμα μαζί του μέσα από τα κείμενα του τα οποία μοιάζουν να έχουν γίνει απαραίτητα εορταστικά στοιχεία, όπως οι χριστουγεννιάτικοι ύμνοι της εκκλησίας και ο εκκλησιασμός, το στόλισμα του δέντρου, τα μελομακάρονα και τα κάλαντα και κάθε άλλη προετοιμασία για τα Χριστούγεννα.
Συνέχεια εδώ
http://www.pemptousia.gr/?p=389535
ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/01/blog-post.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.