Μανιφέστο του ακτιβισμού

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΖΟΥΚΟΤΙ ΤΗΣ Ν. ΥΟΡΚΗΣ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Η μεγαλύτερη δύναμη δεν είναι να μην πέφτεις ποτέ, αλλά να σηκώνεσαι όταν πέσεις *ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ Κινέζος φιλόσοφος (552-479 π.Χ.)

Με τον ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι στις 17 Σεπτεμβρίου 2011 πυροδοτήθηκε η διαρκής αντικαπιταλιστική επανάσταση. Εκείνη την ημέρα, απλά, υλοποιήθηκε μια καλή ιδέα κάποιων δραστήριων Αμερικανών ακτιβιστών της ομάδας των Adbusters, να καταληφθεί ένα από τα κεντρικά νεοϋορκέζικα πάρκα, και συμβολικά να διαταραχθεί η φαινομενική κανονικότητα της καθημερινής ζωής.

Η κατάληψη του πάρκου Ζουκότι στη γειτονιά της Γουόλ Στριτ, στις 17 Σεπτεμβρίου 2011, έμελλε να γίνει παγκόσμιο κίνημα καταλήψεων δημόσιων χώρων που βαφτίστηκε Occupy movement (φωτ. ΑΠΕ)Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η αλήθεια είναι ότι η κανονικότητα δεν διαταράχτηκε από τους καταληψίες ακτιβιστές του πάρκου Ζουκότι στη γειτονιά της Γουόλ Στριτ, αλλά από το ίδιο το σύστημα που περνάει τη μεγάλη κρίση της ενηλικίωσής του. Επίσης, η αλήθεια είναι ότι η κατάληψη εκείνου του πάρκου, που εμπνεύστηκαν οι ακτιβιστές της Ν. Υόρκης, εξελίχθηκε σε παγκόσμιο κίνημα καταλήψεων δημόσιων χώρων, που βαφτίστηκε Occupy movement, και διακόσμησε τα τοπία των διάφορων, πολύμορφων διεκδικητικών κοινωνικών αγώνων σε όλο τον πλανήτη.

Γιορτάζοντας δύο χρόνια

Αυτά τα κινήματα των καταλήψεων, «μπορεί να μην είναι πυρκαγιές, αλλά σίγουρα είναι σπίθες», όπως με μετριοφροσύνη λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του Occupy Wall Street, στο μήνυμα που ανάρτησαν στον ιστότοπό τους γιορτάζοντας τα δύο χρόνια από το άνοιγμα αυτού του νέου κινηματικού χώρου. Κι εκτός από την αυτονόητη επίσκεψή τους στο Ζουκότι ανήμερα της επετείου, εξέδωσαν κι ένα «μανιφέστο για τα χρόνια που θα 'ρθουν», όπου δεν κάνουν μόνο τον απολογισμό της διετίας αλλά επιχειρούν και τη διατύπωση μιας στρατηγικής δράσης.

«Διακρίνουμε μπροστά μας τρεις μεγάλες πρωτοποριακές ιδέες, τρία μεταμιμίδια, που έχουν τη δύναμη να αποτρέψουν την παγκόσμια διολίσθηση προς την καταστροφή. Μην ξεχνάμε, κάθε καταστροφή σημαίνει βαρβαρότητα», λένε, «και κανείς δεν επιθυμεί αυτή τη βαρβαρότητα. Ομως συμβαίνει και δεν θα μείνουμε απαθείς σ' αυτή την αδράνεια του κλονιζόμενου οικονομικού οικοδομήματος».

Και ακολουθούν οι λεπτομέρειες στο επετειακό τους μανιφέστο: 

«1) Να απαιτήσουμε τη ριζική επανεξέταση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ο αχαλίνωτος νεοσυντηρητικός καπιταλισμός μάς έχει καθίσει στο σβέρκο χωρίς καμία δική μας αντίδραση, εδώ και δύο γενιές. Οι φοιτητές των Οικονομικών και οι αιρετικοί οικονομολόγοι οφείλουν να εξεγερθούν και να απαιτήσουν αλλαγές στους θεωρητικούς πυλώνες της οικονομικής επιστήμης. Να εγκαταλείψουμε σχεδόν όλα όσα μας έμαθαν για την πρόοδο, την ανάπτυξη και την ατομική ευτυχία. 

2) Να εισαγάγουμε μια νέα εποχή ριζικής διαφάνειας, να απαιτήσουμε το δικαίωμα να ζούμε σ' έναν κόσμο όπου η διαφάνεια θα αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και θα συμπεριληφθεί στα εθνικά συντάγματα και στην Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η ριζική διαφάνεια είναι ο μόνος δρόμος για μια βιώσιμη παγκόσμια δημοκρατία του μέλλοντος. 3) Να εμπνευστούμε και να διδαχθούμε από τις νέες πρωτοποριακές τακτικές του παγκόσμιου ακτιβισμού. Να συνεχίσουμε την Αλγοριθμική Επανάσταση. Το Ιντερνετ έχει ανατρέψει τις προαιώνιες ισορροπίες δυνάμεων -οι δρόμοι απέκτησαν πρωτόγνωρη δύναμη. Με το hacking, με τη ριζωματική οργάνωση, με τα μεταδοτικά μιμίδια, μπορούν να παραλύσουν πόλεις, ακόμη και ολόκληρα κράτη. Κι αν φανούμε οργισμένοι και αποφασισμένοι, μπορούμε να σύρουμε σε δημοκρατικό διάλογο ακόμη και τους πιο επηρμένους προέδρους και πρωθυπουργούς».

Φιλοσοφία και χάκερ

Μανιφέστο με αναφορές στα ψιλά γράμματα της φιλοσοφίας των εξεγέρσεων, όπως η ριζωματική οργάνωση κατά Deleuze ως αντιιεραρχική σύνδεση και ετερογένεια του ακτιβισμού, ή η επικοινωνιακή ισχύς των μιμιδίων όταν αυτά χρησιμοποιούνται για καλό σκοπό, και τέλος η διείσδυση των χάκερ στα άδυτα του κυβερνοχώρου με αγαθές προθέσεις για το μέλλον της κοινωνίας.

«Ασχοληθείτε μ' αυτά τουλάχιστον μία φορά τη μέρα, και προπάντων αγρυπνήστε, εν αναμονή του ερχομού της επόμενης μεγάλης στιγμής μας». Κι εδώ, σβήνει το γενέθλιο κερί των Occupy.