Γερομοριάς: Η Γενοκτονία. Ο πρωτεργάτης Μιχάλης Χαραλαμπίδης και γιατί "ξέχασε" να θέσει το μαζικό έγκλημα η Ελλάδα για ακόμη μία φορά στις επαφές της με την Τουρκία....

Παρασκευή 17 Μαΐου 2024

Η Γενοκτονία. Ο πρωτεργάτης Μιχάλης Χαραλαμπίδης και γιατί "ξέχασε" να θέσει το μαζικό έγκλημα η Ελλάδα για ακόμη μία φορά στις επαφές της με την Τουρκία....

Θεοφάνης Μαλκίδης

Η Γενοκτονία: Το ζήτημα το οποίο δεν τέθηκε ( για ακόμη μία φορά) από την Ελλάδα στις συζητήσεις με την Τουρκία.....

Από τη συνέντευξή μου στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ

Τον περασμένο Φεβρουάριο συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων. Ήταν μία σημαντική στιγμή, μία ομολογουμένως ιστορική πράξη τιμής και μνήμης, αποκατάστασης της ιστορίας και της αλήθειας, την οποία οφείλουμε στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων, το έγκλημα της Τουρκίας, η οποία από το 1908 έως το 1922 δολοφόνησε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες, αποτελεί τη συμπύκνωση όλων των μεθόδων που ακολουθήθηκαν στην πορεία του πλανήτη προς τη βαρβαρότητα, στην ιστορία της Ανθρωπότητας προς την αυτοκαταστροφή. Μάλιστα επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται συνεχώς.

Κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας από την Τραπεζούντα, μέχρι την Αδριανούπολη και τη Σμύρνη, υπήρξαν μαζικές δολοφονίες, καταναγκαστικά έργα, εξοντωτικές πορείες, τάγματα εργασίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιασμοί, μεταφορά γυναικών και παιδιών από την ελληνική στην τουρκική ομάδα και μία σειρά από άλλες πράξεις, οι οποίες συνιστούν το έγκλημα της Γενοκτονίας, όπως αυτό αποτυπώνεται στη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ (1948) . Μάλιστα ο πρώτος συστηματικός μελετητής της υπόθεσης της Γενοκτονίας, αυτός που εισήγαγε στο διεθνές λεξιλόγιο την όρο Γενοκτονία, ο διασωθέντας του Ολοκαυτώματος Ραφαήλ Λέμκιν, θεμελίωσε την πρότασή του και στη συνέχεια τη Σύμβαση, πάνω στο μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Παρόλη όμως την τεκμηρίωση, την ιστορική έρευνα, ακόμη και τις αναγνωρίσεις που έχουν επιτευχθεί με τη δική μας συνεχή και αγωνιστική προσπάθεια σε όλον τον πλανήτη (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιταλία, Αυστραλία, Σουηδία, Αρμενία, κ.ά), η κοινή διαπίστωση είναι το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας απουσιάζει από τις διμερείς επαφές με την Τουρκία και βεβαίως από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, απουσιάζει δηλαδή παντελώς από τις σχέσεις της με κράτη και υπερεθνικούς οργανισμούς.

Λίγες ώρες πριν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία, με επιστολή τους, την οποία υπέγραψαν η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος , η Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων και η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος, αφού του υπενθύμισαν την προφανή αναγκαιότητα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων του ζήτησαν, μεταξύ των άλλων, τα εξής:

Να τεθεί η αναγνώριση της Γενοκτονίας σε όλες τις επίσημες συναντήσεις με τους ομολόγους του και βεβαίως και με τον Ερντογάν (κάτι που δεν έγινε όμως για ακόμη μία φορά….).

Να σταματήσει η κάθε μορφής δίωξη των ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών της Τουρκίας, οι οποίοι εξακολουθούν να μάχονται για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και τη δημοκρατία, αλλά και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Να σταματήσει άμεσα και οριστικά η πολιτική των ανεπιθύμητων προσώπων («persona non grata») για όσους θέλουν να επισκεφθούν τον Πόντο ως πατρώα γη των προγόνων τους και να αρθούν οι σχετικές απαγορεύσεις.

Να αναστηλωθούν και να συντηρηθούν τα μνημεία του ελληνικού, αρμενικού και ασσυριακού πολιτισμού, επιδεικνύοντας τον απαιτούμενο σεβασμό και να αρθεί η όποια χρήση όσων έχουν ήδη καταπατηθεί, όπως η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, η Αγία Σοφία και ο Άγιος Ευγένιος Τραπεζούντας και βεβαίως η Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.

Να δημιουργηθούν, Μνημεία για τη Γενοκτονία, αλλά και Κέντρα Μελέτης της Γενοκτονίας για την τεκμηρίωση της ιστορικής αλήθειας, σε αντιδιαστολή με τα όσα διδάσκονται στην Τουρκία και στα σχολικά της εγχειρίδια, δηλαδή ρατσιστικά κείμενα , άρνησης και μισαλλοδοξίας προς τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους του Ευξείνου Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Ο αγώνας ανάδειξης της Γενοκτονίας, εκτός της διαρκούς υπόμνησης, εκτός της τεκμηρίωσης που καταρρίπτει την προπαγάνδα της Τουρκίας, οφείλει να έχει ως κεντρικό στόχο την ένταξη της αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.