Φτωχοντυμένος και συμαζεμένος, με τα γένια του και την ανθρωποφοβία του, σύχναζε στο καφενείο του Μπαρμπαγιάννη, που είτανε καφετζής στην Αθήνα και δήμαρχος στ' Αγκίστρι. Εκεί ο καφές είχε μια δεκάρα· υπήρχε και τεμπεσίρι· ενώ στο αντικρυνό καφενείο του Σωτήρη ο καφές είχε δεκαπέντε λεφτά και χωρίς τεμπεσίρι.
Ο Παπαδιαμάντης συνήθιζε να κάθεται έξω από το καφενείο, στο πίσω μέρος, δίπλα στο μικρό παραθυράκι του τζακιού. Από το παραθυράκι έπαιρνε τον καφέ του ή ζητούσε φωτιά ν' ανάψει το τσιγάρο του ή ζητούσε εφημερίδα. Μακριά από όλους τους πελάτες, απομονωμένος σταύρωνε τα χέρια του, έγερνε δίπλα το ιερατικό του κεφάλι και βυθιζότανε στα δημιουργικά του ονειροπολήματα: στην πραγματική του ζωή.
Απόφευγε και να κοιτάει τον κόσμο. Τόνε φοβότανε; Ίσως. Περισσότερο όμως τον περιφρονουσε αυτός ο «πτωχαλαζών ... ο τρέφων αλλοκότους ιδέας ...και ασχολούμενους εις έργα μη παραδεδεγμένης χρησιμότητος» («Θαλασσοχώρηδες»).
ΚΛΙΚ στην εικόνα ή ΕΔΩ για τη συνέχεια....
ΠΗΓΗ: www.lifo.gr, https://www.lifo.gr/articles/retronaut_articles/213589/aytoptis-martys-ti-mera-poy-o-papadiamantis-fotografithike-stin-plateia-deksamenis?fbclid=IwAR0w1WpHWAPoGgNFSB4MP_DsumJxRBL-tilHkHslQ84ucymKnfgUNNpq7To
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.