Αν θες το κρέας σου να μαλακώσει για να το μαγειρέψεις όπως το προτιμάς, πρέπει να το προετοιμάσεις καλά. Να το χτυπήσεις δυνατά με τον μπάτη μέχρι να σπάσουν οι ίνες του, να το ξεκοκαλίσεις, να το χαράξεις λίγο για να πιάσει κι εσωτερικά το ψήσιμο και μετά να του ρίξεις όλα τα μπαχαρικά, να σπάσει η μυρωδιά του, να υποταχθούν οι μνήμες του, να αλλοιωθούν τα βιώματά του, να υποτονίσουν οι αντιστάσεις του, να απαυδήσει με το μονότονο «τάκα τάκα» και να πει «φτάνει σιόρ 40 χρόνια βαρεθήκαμε το Κυπριακό», να δεχθεί μέσα του ότι ο προορισμός του είναι ένας φούρνος και η κατάληξή του ένα στομάχι.
Υπάρχουν ειδικοί σε τέτοιες διεργασίες, έχουν αναπτυχθεί προηγμένες μέθοδοι προετοιμασίας –«να σπάσουν οι ίνες, να μαλακώσει, να αλλάξει χρώμα»– και η συνταγή πετυχαίνει σχεδόν κάθε φορά. Μπορείς μια σφαγή να την ονομάσεις Thanks giving και να της μπουκώσεις μια γαλοπούλα για παρηγοριά, μπορείς τους εποίκους να τους πεις «χρήστες» και τους πρόσφυγες «ιδιοκτήτες» και να κάνεις όλο τον διάλογο περιμετρικά από το συναίσθημα. Να απονευρώσεις την πληγή, να αποστειρώσεις τη μνήμη, να βγάλεις τα κόκκαλα για να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του ο νους και να τριγυρίζει ελεύθερα.
Πρώτα σου παίρνουν τις λέξεις, τους φρουρούς σου στις πύλες της μνήμης. Και καταλήγεις να συνομιλείς για «περιουσίες», χωράφια και ντουβάρια, ούτε ανθρώπινες φωνές, ούτε ιδρώτας στα χέρια, ούτε έρωτες, μυρωδιές στην εξώπορτα, καμία ανατριχίλα. Ο τόπος σου είναι μόνο οικόπεδα, με αντικειμενική αξία, δείκτες προ και μετά εισβολής, σήμα του ευρώ και της τουρκικής λίρας σε ένα πονηρό αγκάλιασμα συμφιλίωσης, αντιστάθμισμα, ισολογισμός, μια σπαζοκεφαλιά για λογιστές και ατσίδες επαγγελματίες της ειρήνης.
Γι’ αυτό οι Αρμένιοι εκατό χρόνια τώρα, ξεροκέφαλοι, χαλάνε τον κόσμο για μια λέξη. Γιατί αν δεν πεις τη γενοκτονία «διαμάχη» δεν μπορεί να γίνει το φιλέτο well done για να το σερβίρεις. Είναι απαραίτητο πρώτα να σε μάθουν πώς να μιλάς για να «επικοινωνείς καλύτερα», πώς να περπατάς για να «προοδεύσεις καλύτερα» και πώς να σκέφτεσαι για να «συμφιλιωθείς καλύτερα», να βλέπεις τον λύκο και να ρωτάς αμέριμνα «γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα;». Για να σε φάει καλύτερα.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.