Ώρα μηδέν για την Ελλάδα

Με την τέλεια καταιγίδα προ των πυλών της πατρίδας μας, τη χειρότερη μετά την απελευθέρωση της από τους Τούρκους, η μοναδική λύση είναι η συνεργασία όλων μαζί των Ελλήνων μεταξύ τους – χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση.

.

Άποψη  

Πολλές φορές το παρελθόν αναφερθήκαμε στις τρομακτικές ομοιότητες της κρίσης της Αργεντινής (ανάλυση) με αυτήν της Ελλάδας, όπου στην αρχή εισέβαλλε το ΔΝΤ καταστρέφοντας εντελώς την οικονομία της και στη συνέχεια εκδιώχθηκε από το σοσιαλιστικό κόμμα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της – προβαίνοντας σε στάση πληρωμών με πολύ σοβαρά επακόλουθα για το βιοτικό επίπεδο της χώρας και τις τραπεζικές καταθέσεις, τα οποία όμως διήρκεσαν ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, αφού επετεύχθη η διαγραφή του 75% των δημοσίων χρεών.

Είχαμε διαπιστώσει επίσης (2012) πως η χώρα μας βάδιζε στα ίχνη της Αργεντινής, θέτοντας μία σειρά ερωτημάτων που προσπαθήσαμε να απαντήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα – μεταξύ άλλων εάν θα ήταν προτιμότερη η μονομερής έξοδος της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση, με την υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος, καθώς επίσης εάν θα μπορούσε η Ευρωζώνη να υποχρεώσει την Ελλάδα να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα (ανάλυση).

Φυσικά γνωρίζαμε πως η Ελλάδα είχε σημαντικές διαφορές με την Αργεντινή, αφενός μεν  όσον αφορά τη συμμετοχή της σε μία νομισματική ένωση κατασκευασμένη κυριολεκτικά ως φυλακή, τυχόν απόδραση από την οποία είναι συνώνυμη με αυτοκτονία, αφετέρου λόγω της γεωπολιτικής της θέσης – η οποία προσφέρει πολλές δυνατότητες εκβιασμού της από τους ξένους δανειστές.

Το γεγονός αυτό φαίνεται πλέον καθαρά σήμερα, όπου η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με την τέλεια καταιγίδα: με νέα μέτρα λεηλασίας της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της, με τη μετατροπή της σε μία εξαθλιωμένη αποικία τουλάχιστον για τα επόμενα 99 χρόνια, με την επιβολή ενός παράλληλου νομίσματος, με μνημόνια στο διηνεκές, με μία βίαιη μεταναστευτική επίθεση που έχει δρομολογήσει ξανά η Τουρκία, ενδεχομένως στα πλαίσια της προετοιμασίας μίας στρατιωτικής εισβολής της (άρθρο), με εχθρούς στα βόρεια σύνορα της κοκ.

Περαιτέρω, έχουμε κάνει πολλές φορές το λάθος να υποτιμήσουμε τη συλλογική σοφία, με την έννοια πως οι αποφάσεις του συνόλου μίας κοινωνίας, όσον αφορά τα πολύ σοβαρά θέματα, είναι σχεδόν πάντοτε σωστές – με αποτέλεσμα να παρεξηγήσουμε τους Έλληνες, αναφερόμενοι στη σιωπή των αμνών, καθώς επίσης αναρωτώμενοι γιατί σιωπούν τα πρόβατα, παρά το ότι βλέπουν πως οδηγούνται στη σφαγή (ανάλυση).

Πιστέψαμε δηλαδή πως οι Έλληνες ήταν δειλοί, αφού δεν αντιδρούσαν στις επιθέσεις των δανειστών ή, το λιγότερο, αποχαυνωμένοι, αποτελώντας ως εκ τούτου τη μεγάλη ντροπή της Ευρώπης – ενώ προσπαθήσαμε στη συνέχεια να σκιαγραφήσουμε το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους, εάν δεν επαναστατήσουν (άρθρο).

Επί πλέον, δεν διστάσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ιθαγενείς, με την έννοια πως πείθονται σαν ανόητοι από τα ψέματα των εκάστοτε κυβερνήσεων τους – ή από τα «καθρεφτάκια» που τους μοιράζουν κάθε φορά οι δανειστές, όπως η πρόσφατη δήθεν μείωση του χρέους τους το 2060, όταν συνειδητοποιούν πως με μία ακόμη σταγόνα θα ξεχειλίσει η οργή τους.

Εν τούτοις, με εξαίρεση το 2010, όπου η Ελλάδα έπρεπε να προβεί σε αναβολή πληρωμών και στη συνέχεια είτε να χρεοκοπήσει, είτε να εξυπηρετήσει μόνη της τα χρέη της, χωρίς καμία ξένη κακόβουλη βοήθεια (κάτι που μπορούσε να συμβεί, όπως είχαμε αναλύσει τότε στο κείμενο «ο μηδενισμός του χρέους»), έως το αργότερο στα τέλη του 2011, προτού το PSI και την παράδοση των κλειδιών της χώρας (άρθρο), δεν υπήρχαν ρεαλιστικές επιλογές – ενώ τότε, το 2010, οι Έλληνες είχαν το θάρρος να πλημμυρίσουν τους δρόμους, όπου όμως ήταν προετοιμασμένοι οι έμπειροι εισβολείς, καταστέλλοντας βίαια τις αντιδράσεις τους (MARFIN κλπ.).

Εμφανίσθηκαν βέβαια ορισμένες ευκαιρίες αντιμετώπισης της κρίσης αργότερα, πολύ πιο επώδυνες όμως – όπως το 2014, όπου δημιουργήθηκαν κάποιες καλύτερες συνθήκες, καθώς επίσης το 2015, όπου η κυβέρνηση δεν βρήκε το θάρρος ή δεν είχε την επάρκεια να χρησιμοποιήσει ορθολογικά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, συγκρουόμενη ως όφειλε και είχε υποσχεθεί με τους δανειστές (Γερμανία). Δυστυχώς τότε ο πρωθυπουργός, μη σεβόμενος όπως ήταν υποχρεωμένος τη συλλογική απόφαση, επέλεξε τον αργό θάνατο αντί για τη ρήξη – τόσο για το κόμμα του, όσο και για την Ελλάδα.

Σε τελική ανάλυση πάντως η Ελλάδα, έναντι δανείων της τάξης των 300 δις € για την ανακύκλωση των παλαιοτέρων, εκτός από την εθνική της κυριαρχία έχασε πάνω από 1 τρις € (πτώση των τιμών των ακινήτων, μείωση της περιουσίας των Ελλήνων, κατάρρευση του χρηματιστηρίου, καταβαράθρωση του ΑΕΠ και των εισοδημάτων, ασφαλιστικό κοκ.) – ενώ παράλληλα επιδείνωσε την οικονομική της κατάσταση σε τρομακτικό βαθμό και σε σημείο που φαίνεται πως δεν είναι πια αναστρέψιμο.

Εκτός αυτού, κρίνοντας από την άρνηση της ΕΚΤ να τη συμπεριλάβει στα πακέτα ποσοτικής χαλάρωσης, μέσω των οποίων επιδιώκεται η μείωση των χρεών των μελών της Ευρωζώνης για να διευκολυνθεί η δημοσιονομική τους ένωση μετά το 2018 (ανάλυση), αφού διαφορετικά θα καταρρεύσει η νομισματική ζώνη, φαίνεται πως η Ελλάδα θα είναι η μοναδική χώρα που δεν θα συμμετέχει – τουλάχιστον όχι ισότιμα, πολύ πιθανόν με ένα παράλληλο στο ευρώ νόμισμα, καθώς επίσης με συνθήκες εξευτελιστικές για τους Έλληνες.

Ως «ορίζοντας» για τα παραπάνω τοποθετείται το 2018, το οποίο μάλλον σηματοδοτεί πολύ μεγαλύτερα δεινά για την πατρίδα μας, από ότι ένα τέταρτο μνημόνιο – ενώ η συνεχής αποδυνάμωση της μεθοδεύεται με τη βοήθεια του «διαίρει και βασίλευε», το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά οι δανειστές της, υπό την ηγεσία της Γερμανίας.

Με απλά λόγια, πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε το αιμοβόρο παιχνίδι τους, με την έννοια ότι αντιμετωπίζουν την κάθε κυβέρνηση μας ως αναλώσιμη – διατηρώντας την έως ότου περάσει όσα μέτρα μπορεί, για να αντικατασταθεί από μία επόμενη που θα συνεχίσει την αποστολή της προηγούμενης, τροφοδοτώντας με τη σειρά της το σπιράλ του θανάτου.

Ως εκ τούτου, η μοναδική δυνατότητα να αντιδράσουμε δεν είναι άλλη από την αποφυγή του «διαίρει και βασίλευε», χωρίς καμία καθυστέρηση – με την έννοια πως πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί, κόμματα και Πολίτες, απέναντι στη μεγαλύτερη απειλή για την πατρίδα μας μετά την απελευθέρωση της από τους Τούρκους.

Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού η διχόνοια δύσκολα καταπολεμάται – πόσο μάλλον όταν υπάρχουν πολλές εύλογες αντιρρήσεις όπως, για παράδειγμα, το «γιατί να συνεργασθεί κανείς με μία κυβέρνηση που είπε τόσα πολλά ψέματα, δεν σώζεται η χώρα από αυτούς που την κατέστρεψαν, πρέπει να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι των εγκλημάτων εναντίον της Ελλάδας, αυτοί που την πρόδωσαν» κοκ.

Εν τούτοις, με την τέλεια καταιγίδα προ των πυλών της πατρίδας μας, δεν έχουμε τέτοιου είδους πολυτέλειες και δεν υπάρχει καμία απολύτως άλλη λύση, ούτε φυσικά χρόνος για εκλογές – ενώ, ακόμη και αυτή που αναφέρουμε, ίσως δεν είναι αρκετή, ειδικά εάν δεν υιοθετηθεί αμέσως. Εκτός αυτού η επόμενη κυβέρνηση μετά από ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές, θα ήταν πιθανότατα η μοιραία, αυτή που απλά θα έβαζε τους τίτλους του τέλους – με επόμενο μειονέκτημα το ότι, δεν θα υπήρχε τότε καμία άλλη εναλλακτική επιλογή.

Εν προκειμένω οφείλει εν πρώτοις να συμφωνηθεί από όλους μαζί, σαν μία οικογένεια, ο δρόμος που θα ακολουθήσει η χώρα, χωρίς να αλλάξει κατεύθυνση στο μέλλον – όπως, για παράδειγμα, η αναβολή πληρωμών εντός της Ευρωζώνης εάν δεν μας εγκριθούν μέτρα που θα διευκολύνουν τη μετάβαση μας στη δημοσιονομική ένωση, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες χώρες, η κατάργηση των παράλογων μνημονίων, με την ταυτόχρονη όμως υιοθέτηση των σωστών διαρθρωτικών αλλαγών, η σωστή μεταναστευτική πολιτική, η άμυνα απέναντι στην Τουρκία κλπ.

Ολοκληρώνοντας, δεν υπάρχει πια κανένα «κόκαλο» στην Ελλάδα, για το οποίο να αξίζει να μαλώνει κανείς, με την έννοια πως τόσο τα κόμματα, όσο και οι Πολίτες, δεν έχουν πια τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους – αφού δεν θα υφίσταται σύντομα κάτι που να μας ανήκει, εάν δεν προστατεύσουμε όλοι μαζί την πατρίδα μας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να το καταλάβουμε όλοι, προτού είναι πολύ αργά – ενώ ο χρόνος συνεχίζει να κυλάει εναντίον μας, όπως πάντοτε μετά το 2010, με την κλεψύδρα να έχει πια ελάχιστους κόκκους άμμου.

ΠΗΓΗ:http://www.analyst.gr/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com