Η επιστημονική αξία τής Αγίας Γραφής και της Ορθοδοξίας

Του Iωάννη Δ.Κεραμαρίδη*

Σήμερα ένας κλασικός νευροεπιστήμονας μπορεί να μάς πει με απόλυτη βεβαιότητα ότι το πνεύμα πηγάζει από την ύλη. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη έχει νοημοσύνη. Και πραγματικά αυτό συμβαίνει. Πόσες ροδακινιές κρύβονται στο κουκούτσι ενός ροδάκινου?

Θυμάμαι την γιαγιά μου που πετούσε τα κουκούτσια από τα ροδάκινα που έτρωγε στον κήπο της, και μετά από ένα διάστημα φύτρωσαν ροδακινιές.
Το γενετικό υλικό ενός άνδρα και μιας γυναίκας δημιουργούν ένα βρέφος. Η ύλη έχει νοημοσύνη!

Όμως τί είναι αυτό που ονομάζουμε ύλη?

Ο Μαξ Πλανκ που ήταν Γερμανός φυσικός και κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Φυσικής, και θεωρείται ως ο πατέρας της Κβαντικής Θεωρίας, είπε το εξής:
”Δεν  υπάρχει ύλη αυθύπαρκτη. Όλη η ύλη δημιουργείται και υπάρχει, αποκλειστικά εξαιτίας κάποιας δύναμης, που κάνει τα ατομικά σωματίδια να δονούνται και κρατά συνεκτικό το μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα που βρίσκεται μέσα στο άτομο. Τα στοιχεία μάς οδηγούν στην υπόθεση ότι πίσω από αυτήν την δύναμη κρύβεται μια ευφυής και ισχυρή νοημοσύνη. Η νοημοσύνη αυτή είναι το θεμέλιο όλης τής ύλης”.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο όποιος έζησε από το 580 έως το 662 μ. Χ., περιγράφοντας τον χρόνο και την κίνηση σε πληρότητα γιγνόμενου παρόντος λέει το εξής: ”στάσιν ἀεικίνητονἕξει καὶ στάσιμον ταυτοκινησίαν, περὶ τὸ ταὐτὸν καὶ ἓν καὶ μόνον ἀϊδίως γινομένην”. Η περιγραφή αυτή τού αγίου Μαξίμου είναι επί της ουσίας η περιγραφή τού χρόνου και τής κίνησης στο μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα. Eιρήσθω εν παρόδω, ότι ο ιδανικός χρόνος είναι το ”αιώνιο παρόν”.

Επίσης ο Ντέιβιντ Μπομ, μαθητής του Αϊνστάιν έλεγε: ”Έχουμε αντιστρέψει την συνήθη άποψη της κλασικής φυσικής ότι τα ανεξάρτητα «στοιχειώδη μέρη» τού κόσμου (άτομα, μόρια κλπ) είναι η θεμελειώδης πραγματικότητα, και ότι τα διάφορα συστήματα (βιολογικοί οργανισμοί κλπ) είναι απλά ειδικοί σχηματισμοί που προέρχονται και θεμελιώνονται σε αυτά τα μέρη. Αντ’ αυτού, η καινούργια φυσική λέει ότι η θεμελιακή πραγματικότητα είναι η κβαντική αλληλεξάρτηση ολόκληρου του σύμπαντος, ενώ τα σχετικώς ανεξάρτητα μέρη δεν είναι παρά μορφοποιήσεις που προέρχονται από το Όλο και θεμελιώνονται σε αυτό”. Αυτό που μας διδάσκει σήμερα η επιστήμη είναι ότι στην πραγματικότητα η ύλη είναι ένα ολόγραμμα.

Ένα ολόγραμμα είναι ένα σύστημα το κάθε μέρος τού οποίου εμπεριέχει ολόκληρο το σύστημα. Ένα από τα κυρία χαρακτηριστικά τού ολογράμματος είναι ότι κάθε μέρος του είναι μια μικρογραφία τού Όλου.

Φαίνεται πως ό,τι εμφανίζεται ως μεμονωμένα κομμάτια τής ύλης είναι στην πραγματικότητα έτσι συνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε αν κοιτάξεις μέσα στο ένα βλέπεις τα άλλα.

Το Όλο εμπεριέχεται στο Μέρος. Και γιαυτό υπό μια έννοια, δεν μπορείς να διαχωρίσεις την πραγματικότητα σε μέρη, γιατί δεν μπορείς να κόψεις ένα ολόγραμμα σε μέρη.

Αλλά αυτή την έννοια τού Ολογράμματος, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο όποιος γεννήθηκε  στην Αντιόχεια τής Συρίας μεταξύ 344 και 354, στην Θεία Λειτουργία που αυτός ο ίδιος έγραψε, την περιγράφει ως εξής: ”Συ γάρ ει Θεός ανεκφραστος, απερινόητος, αόρατος,  ακατάληπτος, αεί ων, ωσαύτως ων. Ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων”.

Στο μικρότερο υποατομικό επίπεδο, τα σωματίδια αυτά καθαυτά δεν προέρχονται από κάποιο σωματίδιο. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη πηγάζει από κάτι που δεν έχει μορφή. Οι επιστήμονες αποκαλούν αυτή την έλλειψη μορφής που παράγει την ύλη ”ενέργεια”. Το κουάρκ είναι το χαμηλότερο υπό-υπό-ατομικό σωματίδιο.

Οι επιστήμονες τοποθέτησαν  ένα κουάρκ μεγέθους όσο το σημείο προέλευσης του σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, ανέβασαν τις στροφές στα 250.000 μίλια την ώρα και το έκαναν να συγκρουστεί με ένα άλλο κουάρκ.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν υπήρξε τίποτα εκεί. Φαίνεται ότι τίποτα δεν υπάρχει τη στιγμή τής μετάβασης σε κάτι. Αυτό είναι το λεγόμενο ”κβαντικό κενό”.

Η σύγχρονη φυσική ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα λεγόμενα υπό τού Μωυσέως στο βιβλίο τής Γενέσεως ότι ο Θεός εποίησε τον κόσμο εκ του μηδενός. Εδώ έχει μεγάλη επιστημονική αξία να πούμε ότι η Ορθοδοξία μιλάει και αυτή για ”Ενέργειες” τού Θεού δια στόματος αγίου Γρηγορίου Παλαμά ο όποιος γεννήθηκε το 1296 στην Κωνσταντινούπολη.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό κατά την ουσία Του. Μπορεί όμως να γνωρίσει και να ενωθεί μαζί Του, μέσα από τις Θείες και άκτιστες Ενέργειές Του», και οι σύγχρονοι επιστήμονες αποκαλούν αυτή την έλλειψη μορφής που παράγει την ύλη ”ενέργεια”.

Το συγγραφικό έργο τού αγίου Γρηγορίου Παλαμά έχει τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον. Το 1335 εμφανίστηκε για πρώτη φορά με τους δύο αποδεικτικούς λόγους του «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», με τους οποίους ήλθε σε σύγκρουση με τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος δίδασκε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, κι ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να ενωθεί μαζί Του. Κατά τα λεγόμενα του Βαρλαάμ, ο Θεός είναι «κλειστός στον εαυτό του» και δεν μπορεί να ενωθεί με τους ανθρώπους. Επομένως, οι «ησυχαστές», οι μοναχοί δηλαδή εκείνοι που έλεγαν ότι μπορεί ο άνθρωπος, αν έχει καθαρή καρδιά και αν συγκεντρωθεί στην «καρδιακή προσευχή» (το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με»), να ενωθεί με το Θεό και να φωτισθεί και να δει το Άκτιστο φως, ασχέτως της μόρφωσής του, δεν ήταν Ορθόδοξοι αλλά «μεσσαλιανιστές» και «ομφαλόψυχοι». Μετά από αυτές τις τοποθετήσεις του Βαρλαάμ, ο Παλαμάς εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και άρχισε τον αγώνα «υπέρ των Ιερώς ησυχαζόντων», δηλ. αυτών που ασκούσαν τον ησυχασμό, συγγράφοντας μάλιστα και τους ομώνυμους λόγους του. Η θέση του, που αποτελεί την επιτομή της Ορθόδοξης ησυχαστικής παράδοσης, ήταν ότι «ο Θεός υπάρχει κατά δύο τρόπους. Κατά την ουσία Του και κατά τις Θείες και άκτιστες Ενέργειές Του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό κατά την ουσία Του. Μπορεί όμως να γνωρίσει και να ενωθεί μαζί Του, μέσα από τις Θείες και άκτιστες Ενέργειές Του». Παλαμάς και Βαρλαάμ ήρθαν σε αντιπαράθεση και διάφορες μορφές του πνεύματος, αλλά και της εξουσίας της εποχής συντάχθηκαν με τον καθένα. Η κατάσταση αυτή ονομάστηκε ησυχαστική έριδα.

Σήμερα η πεποίθηση ότι δεν είμαστε σε θέση να τροποποιήσουμε την βιολογική μας κατασκευή έχει αρχίσει να αμφισβητείται από επιστήμονες που ασχολούνται με έρευνες μοριακής βιολογίας. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι πράγματι διαθέτουν την ικανότητα να αλλάξουν, ακόμα και να αναστρέφουν, κάποια από τα γενετικά τους χαρακτηριστικά.

Ο Dr Μπρους Λιπτον είναι ένας πρωτοπόρος τού νέου τρόπου με τον οποίο κατανοούμε πλέον το DNA.

Στο βιβλίο του The Biology of Belief (Η Bιολογία τής Πεποίθησης) ο Λιπτoν γράφει ότι η ζωή δεν ελέγχεται από τα γονίδια –για την ακρίβεια, οι έρευνες του τον οδήγησαν στο συμπέρασμα oτι τα γονίδια είναι προσχέδια.
Η αόρατη, άμορφη, ενέργεια που συνιστά το περιβάλλον τών γονιδίων είναι ο αρχιτέκτονας που μετατρέπει το προσχέδιο στο μυστήριο που αποκαλούμε ζωή.

Αυτό το οποίο αντιλήφθηκε είναι ότι τόσο το ανθρώπινο σώμα όσο και το ίδιο το σύμπαν είναι νοητικής και πνευματικής φύσεως. Υπάρχει ένα πεδίο αόρατης ενέργειας με απόλυτη απουσία φυσικών ιδιοτήτων, το οποίο δημιουργεί τα σωματίδια που αποκαλούμε ”κύτταρα” και το αόρατο αυτό πεδίο είναι η μόνη λειτουργία που κυβερνά το σώμα.

Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη προκαλεί η άποψη τού Λιπτoν σύμφωνα με την οποία τα προσωπικά μας συστήματα πεποιθήσεων, συμπεριλαμβανομένου και τού τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, μπορούν να υπερισχύσουν της γενετικής μας κληρονομιάς και του κυτταρικού DNA μας. Eχουμε την δυνατότητα να επηρεάσουμε τα απειροελάχιστα σε μέγεθος σωματίδια για τα οποία έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε ότι αποτελούν τους αποφασιστικούς παράγοντες που καθορίζουν την ζωή μας.

Αυτό σημαίνει ότι, όταν αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και μαθαίνουμε νέους τρόπους αντίληψης των πραγμάτων, μπορούμε ουσιαστικά να μεταβάλουμε το DNA μας.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται το μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον για το συγγραφικό έργο του αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ο όποιος υπερασπίσθηκε  την αδιάλειπτη προσευχή, η οποία ουσιαστικά, εάν επιβεβαιωθούν τα πορίσματα τού Dr Μπρους Λιπτον, αποτελεί καταλυτικό παράγοντα τής μεταβολής τού DNA μας, ή όπως συνηθίζω να λέω: μόνο με την αδιάλειπτη προσευχή είναι εφικτή η ψυχοθεραπεία.

* Ο Iωάννης Δ. Κεραμαρίδης είναι καθηγητής θεολογίας, μέλος της ελληνικής λέσχης υψηλής νοημοσύνης (ΕΛYΝ)

ΠΗΓΗ: 10/7/15, http://www.anixneuseis.gr/?p=122309