Δὲν εἴμαστε θιασῶτες τοῦ (ὁποιουδήποτε) πολιτικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ γιὰ νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι «τὰ πάντα εἶναι πολιτικὴ». Προφανῶς, τὸ ποδόσφαιρο δὲν εἶναι αὐτὸ καθαυτὸν ἕνα πολιτικὸ φαινόμενο. Ὅταν ὅμως συνδέεται μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ παράγει πολιτικὰ γεγονότα, τότε -ἐξίσου προφανῶς- μετατρέπεται ἐξ ἀντικειμένου σὲ πολιτικὸ φαινόμενο.
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, δὲν ἰσχυριζόμαστε ὅτι ὅλοι οἱ φανατικοὶ ὀπαδοὶ καὶ ταραχοποιοί τῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων (χούλιγκαν) διαθέτουν ὡς τέτοιοι πολιτικὴ φυσιογνωμία. Ὡστόσο, ὅταν οἱ ἴδιοι ἐγκολπώνονται ἕνα (ὁποιοδήποτε) πολιτικὸ στίγμα συνδέοντάς το μὲ τὴν ὀπαδική τους ἰδιότητα, τότε ἀσφαλῶς διαθέτουν πολιτικὴ φυσιογνωμία.
Δὲν ἀνακαλύπτει κανείς, ἄλλωστε, τὴν Ἀμερική, ὅταν ἐπισημαίνει τὴν γενικῶς γνωστὴ κατὰ καιροὺς καὶ κατὰ περίπτωση πολιτικοποίηση τοῦ ποδοσφαίρου, ἡ ὁποία περιλαμβάνει καὶ τοὺς ὀργανωμένους φανατικοὺς ὀπαδούς, ὅπου ἡ ὀπαδική ἰδιότητα συνυφαίνεται μὲ κάθε φορὰ συγκεκριμένες πολιτικὲς προτιμήσεις.
Θὰ ἦταν ἄλλωστε πολὺ περίεργο τὸ ποδόσφαιρο ὡς τὸ δημοφιλέστερο ἄθλημα, ποὺ συνεγείρει ἑκατομμύρια ἀνθρώπους σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, νὰ μείνει ἐκτὸς πολιτικῆς. Λαοφιλῆ ἀθλήματα ποὺ ἔχουν ἀποκτήσει χαρακτήρα μαζικῶν θεαμάτων ἔχουν συνδεθεῖ μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ ἔχουν προκαλέσει μάλιστα καὶ πολιτικὰ γεγονότα. Ἅς θυμηθοῦμε μονάχα τὴν μεγάλη ἐξέγερση τῶν Πράσινων καὶ τῶν Βένετων στὸ «Βυζάντιο», ἀπὸ τὴν ὁποία κινδύνευσε στὰ σοβαρὰ νὰ χάσει τὴν ἐξουσία ὁ Ἰουστινιανός.
Ὅσοι, λοιπόν, ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ χούλιγκαν τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ δὲν διαθέτουν πολιτικὸ πρόσημο, ὑπὸ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶναι χούλιγκαν, δὲν ἔχουν παρὰ νὰ πᾶνε καὶ νὰ τοὺς τὸ ποῦν, καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ ἕνας χούλιγκαν νὰ εἶναι, ἐν προκειμένῳ, νεοναζιστής, ἐπειδὴ εἶναι χούλιγκαν, καὶ ὡς τέτοιος ὀφείλει νὰ μένει ἐκτὸς πολιτικῆς.
Μποροῦν ἐπιπλέον νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς νεοναζιστές, γιὰ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν ὅτι ἡ ἐπὶ δεκαετίες πολιτικὴ ζύμωση ποὺ πραγματοποιοῦν σὲ τάξεις ὀργανωμένων ὀπαδῶν διαφόρων εὐρωπαϊκῶν ὁμάδων εἶναι κάτι ποὺ προσκρούει στὴν πολιτικὴ ὀρθότητα, ἐπειδὴ οἱ χούλιγκαν ἀπαγορεύεται νὰ ἔχουν ἰδεολογικὸ πρόσημο.
Ἐπιπλέον, θὰ πρέπει νὰ ἐξηγήσουν στοὺς χούλιγκαν τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀναρτοῦν πικέτες ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ διαβόητο νεοναζιστικὸ σύνταγμα Ἀζόφ, ἀφοῦ δὲν ἐπιτρέπεται οἱ χούλιγκαν νὰ ἀναμειγνύονται μὲ τὴν πολιτικὴ (ἐπειδὴ εἶναι χούλιγκαν).
Καλύτερα πάντως νὰ μὴν κάνουν μνεία τῆς χρήσεως τοῦ γνωστοῦ χαιρετισμοῦ ἀπὸ τοὺς χούλιγκαν τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ, διότι ἐκεῖνοι μπορεῖ νὰ τοὺς ἀπαντήσουν ὅτι πρόκειται ἁπλῶς γιὰ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ χαιρετισμό.
Πολλῷ δὲ μᾶλλον, θὰ πρέπει νὰ τοὺς πείσουν νὰ μὴν ἐκδηλώνουν τὴν ἔνθερμη ὑποστήριξη τους πρὸς τὸ κίνημα Οὐστάσα.
Γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν, οἱ Οὐστάσι (μέλη τοῦ ἐν λόγῳ κινήματος) ἔδρασαν στὴν Κροατία κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στὸ πλευρὸ τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας, ὅταν τὸ Βασίλειο τῆς Γιουγκοσλαβίας κατακτήθηκε ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονος τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941.
Μὲ τὴν ἄδεια τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Γερμανίας ἱδρύθη τὸ κροατικὸ κράτος-μαριονέτα ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ διαβοήτου Ἄντε Πάβελιτς, ἀρχηγοῦ τῆς Οὐστάσα. Οἱ Οὐστάσι ἐπιδόθηκαν σὲ συστηματικὴ «ἐθνοκάθαρση» τῆς Κροατίας, ἐξοντώνοντας ἑκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους καὶ δεκάδες χιλιάδες Ἀθιγγάνους καὶ Ἑβραίους.
Μὲ μεγάλη ὑπομονὴ θὰ πρέπει νὰ τοὺς ἐξηγήσουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑψώνουν στὶς κερκίδες τους λάβαρα καὶ ἐμβλήματα τῶν Οὐστάσι καὶ πορτρέτα τοῦ Πάβελιτς, ἐπειδὴ οἱ σοβαροὶ χούλιγκαν δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν ἰδεολογικὸ στίγμα.
Τέλος, τὰ αἱματηρὰ ἐπεισόδια ποὺ προκάλεσαν οἱ ὀπαδοὶ τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ στὸν ποδοσφαιρικὸ ἀγῶνα μὲ τὸν Ἐρυθρὸ Ἀστέρα, στὶς 13 Μαϊου τοῦ 1990 στὴν Κροατία, δὲν εἶχαν τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν (λίγο μετὰ) ἔναρξη τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ διακοινοτικοῦ πολέμου -πού, γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε, ξεκίνησε μὲ τὶς εὐλογίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἡ ὁποία ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς διαλύσεως τῆς Γιουγκοσλαβίας, γιὰ νὰ τερματισθεῖ μὲ τὸ ἀεροπορικὸ σφυροκόπημα τῆς Σερβίας ἀπὸ τὴν ἀμυντικὴ καὶ ἀνθρωπιστικὴ συμμαχία τοῦ ΝΑΤΟ.
Καὶ γιὰ νὰ τελειώνουμε κάποια στιγμὴ μὲ τὶς θεωρίες συνωμοσίας, τὰ ἐπεισόδια στὴν Νέα Φιλαδέλφεια, μὲ τὸν φόνο τοῦ ὀπαδοῦ τῆς ΑΕΚ ἀπὸ τοὺς χούλιγκαν τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ, ἔξω ἀπὸ τὸ στάδιο «Ἁγία Σοφία», δὲν μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν πολιτική, καὶ εἰδικὰ μὲ τὸ μένος τῶν ΝΑΤΟνεοναζιστῶν κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὸ τρίγωνο τῶν λαῶν Ρωσσίας, Ἑλλάδας, Σερβίας.
Ἄλλωστε ἡ Ἑλλάδα εἶναι εἶναι μία καλὰ φυλασσόμενη χώρα, διόλου εὐάλωτη σὲ ἐπιθέσεις καὶ προβοκάτσιες (μεταξὺ ἄλλων καὶ συμβολικοῦ χαρακτῆρος), εἰδικὰ μετὰ τὴν καυτὴ τριετία 2008-2009-2010, ποὺ ξεκίνησε μὲ τὸ κάψιμο τῆς Πελοποννήσου, τῆς ἀρχαίας Ὀλυμπίας καὶ τῆς Ἀθήνας.
Τί σκοτίζεστε λοιπόν; Οἱ χούλιγκαν τῆς Ντιναμὸ Ζάγκρεμπ δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ τὴν πολιτική. Βρίσκονται ἁπλῶς στὴν «σωστὴ πλευρὰ τῆς ἱστορίας». Κανεὶς δὲν ἐνημέρωσε ἀρκούντως τοὺς ἁρμοδίους κυβερνητικούς. Κάποιοι κακοὶ ἀστυνομικοὶ προϊστάμενοι δὲν ἔδειξαν τὴν πρέπουσα προσοχὴ (γι' αὐτὸ ἄλλωστε καὶ παύθηκαν).Ἦταν καὶ ἡ κακιὰ ἡ ὥρα. Μὴν ψάχνετε γιὰ παραλόγους συμβολισμούς.
ΥΓ: Στὴν φωτογραφία στιγμιότυπο ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια τῆς ἀνοίξεως τοῦ 1990, λίγο πρὶν ξεσπάσει ὁ πόλεμος στὴν Γιουγκοσλαβία.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.