Δεν υπάρχει δύναμη που θα μπορέσει να σταματήσει το απόλυτα Εθνικό και Λαϊκό έργο μας. Κι αν υπάρχει θα την συντρίψουμε

ΠΗΓΗ: seisaxthiablog

Ο Άρης Βελουχιώτης στη Βάχλια.Το ιστορικό γράμμα του στο λαό του Μοριά. Ένα επίσης ιστορικό γράμμα του Άρη – απόλυτα ταιριαστό με τον επίσης ιστορικό λόγο του στη Λαμία – ένα γράμμα που συντάχθηκε όταν επισκέφτηκε το χωριό μου Βάχλια στην ορεινή Γορτυνία. Ένα γράμμα που αξίζει να διαβαστεί από τους σύγχρονους εθνομηδενιστές με τον κίβδηλο «αριστερό» φερετζέ όπου και αν ανήκουν…

Κυριάκος Κυριακόπουλος

Πρόκειται για μια επιστολή αποκαλυπτική του ήθους, του εθνισμού, του πατριωτισμού… Για ένα μάθημα αυθεντικό της μαχητικής σχέσης των κομμουνιστών με τη στρατηγική και με τη…

ζωντανή ιστορία του λαού τους…

Πρόκειται για ένα μάθημα – γροθιά στο στομάχι των εθνομηδενιστών και της αποπροσανατολιστικής ιδεοληψίας, που αποτελεί το νεοταξίτικο καρκίνωμα, που οφείλει να αποβάλει από τη σκέψη του κάθε κομμουνιστής, αν θέλει να μην είναι αναντίστοιχος με το μεγαλείο των ιδεών του και με την ιστορική του αποστολή.

«Ο Άρης Βελουχιώτης, Αρχηγός του Ε.Λ.Α.Σ., πήρε εντολή στις 22 Απριλίου 1944,  να περάσει από τη Ρούμελη στο Μοριά. Συνοδευόμενος από τον Αρχιμανδρίτη Γερμανό Δημάκο (π. Ανυπόμονο) και από τριάντα έφιππους αντάρτες, ξεκίνησε για την Πελοπόννησο, ως αρχηγός των εκεί ανταρτικών τμημάτων και με ιδιαίτερη προφύλαξι έφτασε στην ακτή της Ναυπακτίας, όπου στο μικρό όρμο ήσαν κρυμμένα τα 7 πλεούμενα που πέρασαν τον Άρη με τη συνοδεία του απέναντι στην ακτή του Μοριά….

…Στις 8 Μαΐου ο Άρης έφτασε στη Βάχλια Γορτυνίας και εγκαταστάθηκε στο σπίτι των Βαχλιωταίων. Η Βάχλια, χωριό απόκεντρο, διέθετε φυσική οχυρωματική θέσι, απόκρημνα βουνά, τραχέα και βουνίσια, περάσματα δύσβατα, που συχνά έγιναν καταφύγια σε δύσκολους καιρούς κατά την Τουρκοκρατία και κατά τη Γερμανική κατοχή…

…Η στρατηγική οχυρωματική θέσις λοιπόν της Βάχλιας και όχι μόνο, προσέλκυσε τον Άρη Βελουχιώτη με τη συνοδεία του να την επιλέξει για να εγκαταστήσει το «Κλιμάκιο του Γενικού Στρατηγείου του». Το κλειδί στη στρατηγική σκέψι προφανώς ήταν ότι σε περίπτωση Γερμανικής επιδρομής από Τρόπαια οδικώς προς Βάχλια, του βασικού και μοναδικού τότε οδικού άξονος, η ανατίναξις της γέφυρας του ποταμού Λάδωνος στο Πήδημα, δοθέντος ότι η τεχνική λίμνη του ποταμού Λάδωνα δεν υπήρχε και ο ποταμός ήταν αδιάβατος. Ωστόσο υπήρχαν τα δύο πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Κυράς και εκείνο κάτω από τη Δήμητρα, καθώς και οι βέργες σε κρυφά περάσματα. Βέβαια  η ανατίναξις της τοξοτής γέφυρας έγινε αργότερα καθώς και πολλά σαμποτάζ σε διάφορα σημεία του αυτοκινητόδρομου κατά τον εμφύλιο πόλεμο 1946-1949.

Στη Βάχλια ο Άρης την έδρα του Στρατηγείου την είχε εγκαταστήσει στο σπίτι του Αγγελή Βαχλιώτη (Αγγελάρα) αδελφού του Στρατηγού Γενικού Αρχιάτρου και πολιτικού Αθανασίου Βαχλιώτη.

Στο διπλανό σπίτι του Ανδρέα Βαχλιώτη συνεδρίαζε το έκτακτο στρατοδικείο και κάτω τα υπόγεια ήταν κρατητήρια. Στο ισόγειο του σπιτιού του Γεωργίου Θεοδωρόπουλου ήταν η λέσχη των αξιωματικών-οπλιτών…

Η γειτονιά της Πέρα Βάχλιας στην οποία είχε το Στρατηγείο του ο Άρης Βελουχιώτης

…Με την άφιξίν του στη Βάχλια ο Άρης συγκάλεσε σύσκεψη όλων των ηγετικών στελεχών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στη Στρέζοβα (νυν Δάφνη) Καλαβρύτων, διέταξε τις αντάρτικες μονάδες του ΕΛΑΣ, που ήσαν διεσπαρμένες ανοργάνωτες σε όλες τις περιοχές και η κάθε έδρα ενεργούσε κατά το δοκούν, σε σύμπτυξιν και οργάνωσιν, δηλαδή σε σχηματισμόν οργανικών τμημάτων (ταγμάτων, συνταγμάτων, ταξιαρχών) και έτσι συγκρότησε την ΙΙΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο με έδρα τη Βάχλια Γορτυνίας.

Τα τμήματα της Μεραρχίας δρούσαν βάσει καθορισμένου προγράμματος και κανονικώς εκδιδομένων στρατιωτικών διαταγών. Μάλιστα από τη Βάχλια ο Άρης Βελουχιώτης απηύθυνε στις 16 Μαΐου 1944 το ιστορικό γράμμα του στο λαό του Μοριά και είναι το εξής:

«Ε.Λ.Α.Σ.

ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΝ

ΚΛΙΜΑΚΙΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Πολίτες, αδέρφια.

Δεν το κρύβω. Απ’ την περσινή ακόμη άνοιξη, τότε πούχε στεριωθεί πια τ’ αντάρτικό μας απέναντι, στη Ρούμελη και στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τη Μακεδονία, τόχα μεγάλο καημό να περάσω στο Μοριά. Τ’ αντάρτικό σας εδώ είχε τότε κάμει τα πρώτα μα γερά βήματα. Θέλαμε να του δώσουμε χέρι βοηθείας και να πάρουμε την ευκαιρίαν ν’ ανταλλάξουμε την πείρα του δικού μας και του δικού σας -του Ελληνικού Έθνους και του Λαού του, δηλαδή- αντάρτικου, και γι’ αυτό ρίξαμε δώθε καμιά εκατοστή αντάρτες με τον Πελοπίδα, τον Ωρίωνα και τον Παπούα επικεφαλής. Ήθελα να ριχτώ και ’γω μαζί τους τότες. Όμως πολλές δουλειές και σκοτούρες της στιγμής δεν το επέτρεψαν.

Μα, να τώρα, βρίσκουμε ανάμεσα σας. Πατάω στα χώματα του Μοριά! Και χαίρουμαι και συγκινούμαι κι ενθουσιάζομαι και περηφανεύομαι κάπως γιατ’ είχα τη μεγάλη τούτη τιμή κι ευτυχία να πατήσω σε τούτα τα ιερά χώματα, όπου οι Παπαφλέσηδες κι οι Κολοκοτρωναίοι απ’ την αρχή κι οι Ντηλεγιάννηδες και Μαυρομιχαλαίοι υστερότερα κι αφού πείστηκαν, πάλεψαν για το τσάκισμα του σπαθιού του τυράννου και τη λευτεριά της Πατρίδος μας.

Φέρνω τον πιο φλογερό πατριωτικό χαιρετισμό απ’ όλα τα σημερινά κλεφτόπουλα -τους αντάρτες του ΕΛΑΣ- της Ρούμελης, της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, στα κλεφτόπουλα του Μοριά. Και θα στείλω, πέρα από στεριές και θάλασσες, με το δικό μου τρόπο, τον αντιχαιρετισμό τους. Φέρνω για σένα Λαέ του Μοριά. ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΑΠ’ ΤΙΣ ΛΕΥΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΤΗΝ ΟΙΜΩΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΩΝ ΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΛΥΤΡΩΜΟ, ΑΠ’ ΤΙΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Και σου υπόσχομαι πως πολύ σύντομα θα σμίξει ο πολεμικός αντίλαλος των δοξασμένων και χιλιοτραγουδισμένων βουνών του Μοριά και της άλλης Ελλάδας, η νίκη, η τιμημένη και ποτισμένη με τ’ άλικο αίμα των παιδιών της, θα φτερουγίσει περίχαρα και θ’ απλώσει, στη γλυκιά μας πατρίδα, την ολόφωτη, σαν υπερκόσμιο μετέωρο, λευτεριά!

ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Ταχθείτε στο πλευρό του Λαού. Εκεί είναι η θέση σας.Ακολουθείστε το εθνικότατο και εντιμότατο παράδειγμα των Σεβασμιωτάτων Ηλείας Αντωνίου και Κοζάνης Ιωακείμ και τόσων άλλων ιερέων. Ακολουθείστε το παράδειγμα των καθηγητών του Πανεπιστημίου Σβώλου, Κόκκαλη, Γεωργαλά και τόσων άλλων διανοουμένων. Βοηθείστε να διαλυθούν τα σύννεφα της συκοφαντίας. Γενείτε πνευματικοί αρχηγοί του λαού μας και του αναγεννωμένου Έθνους μας. Θυμάστε εκείνο το στίχο: «Τον κάλαμόν σου σύντριψον και γίνου στρατιώτης!» Ακολουθείστε τον. Ήρθε η ώρα.

ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΔΕΡΦΙΑ, ΛΑΕ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ,

Η ιστορία δεν πάει ποτέ πίσω. Η Ελλάδα μας θα λευτερωθεί σύντομα διπλά. Τούτο το θέλουν Θεοί και άνθρωποι. Δεν υπάρχει δύναμη που θα μπορέσει να σταματήσει το απόλυτα Εθνικό και Λαϊκό έργο μας. Κι αν υπάρχει θα την συντρίψουμε! Εμπρός, όσοι πιστοί προσέλθετε! Όσοι θ’ αργήσετε ή δεν θα πάρετε καθόλου μέρος στον Τιτάνιο Αγώνα μας, θα σας καίει αύριο, τη συνείδησή σας, κάτι σαν αναμμένο σίδερο. Όσοι θ’ αντιδράσετε θα μετανοιώσετε τραγικά! Εμπρός, όλοι στο πόδι, στ’ άρματα. Ο δοξασμένος Μοριάς πρέπει και πάλι ν’ ακουστεί στα πέρατα της οικουμένης!

– Ζήτω ο ηρωικός Λαός του Μοριά!

– Ζήτωσαν τα ηρωικά ανταρτόπουλά του!

– Ζήτω ο Πανελλήνιος Πανεθνικός αγώνας για τη λευτεριά και τη λαοκρατία!

Στα βουνά 16Υ44

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ»

Πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο του Χρήστου Δ. Δημητρόπουλου: «Η ΒΑΧΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ»

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com