 |
| Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911). |
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Πόσο πραγματικά πιο φτωχοί θα ήμασταν αν τέτοια μέρα στα 1851 δεν γεννιόταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης;
Ένα πραγματικό θαύμα του κόσμου της ελληνικής λογοτεχνίας και εν γένει του ελληνικού κόσμου που έρχεται ανέλπιστα από μια μικρή πολίχνη των Σποράδων για να επιβάλει την πατρίδα του, την Σκιάθο, ως κέντρο, αν όχι πρωτεύουσα του λογοτεχνικού μας κόσμου.
Ένας ταπεινός και ίσως και «προβληματικός» άνθρωπος, σίγουρα μονήρης, πτωχός και μακριά από την ευρύτερη κοσμική ζωή της πρωτεύουσας και της «πλουτοκρατίας», χωρίς να έχει καταφέρει να πάρει το πτυχίο της φιλοσοφικής σχολής, και στην ουσία αυτοδίδακτος, όπως και στις ξένες γλώσσες τις οποίες έμαθε μόνος του.
Με «βαρίδια» πίσω του τις ανύπαντρες αδελφές του οι οποίες περιμένουν και αυτές να τις θρέψει.
Ένας ρακένδυτος «μποέμ» εν μέσω του αθηναϊκού λογοτεχνικού κόσμου, επίσημος αλλά πρακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του αγίου Ελισσαίου -συνταιριάζοντας απόλυτα με τον αγαθό και άγιο Παπα-Νικόλα Πλανά- και ο οποίος βρήκε γερά πατήματα στον ελληνικό Τύπο και άρχισε να κανοναρχεί στο δικό του παραδοσιακό αλλά και σύγχρονο μοτίβο τον νέο ελληνικό κόσμο.
Λέμε σύγχρονο, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αφού ο ίδιος ήταν μεταφραστής και γνώριζε τι «κυκλοφορούσε» στην παγκόσμια λογοτεχνία και πολλές φορές, πρώτος αυτός, σύστηνε στους Έλληνες δημιουργούς και αναγνώστες τα έργα ξένων λογοτεχνών. Και σαφώς επηρεάστηκε και από αυτούς!
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=335254
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.