ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΕΝΣΤΟΛΟΣ»

Γιατί «κύριε» πολιτικέ:
Είμαι αυτός που στα 18 μου με εξετάσεις μπήκα σε μια από τις στρατιωτικές σχολές. Είμαι αυτός που τελείωσα τις σπουδές μου στο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα.
Είμαι αυτός που βγαίνοντας από τη σχολή πήρα πρώτο μισθό 800 €
μεικτά.
Είμαι αυτός που ανέλαβα να προσέχω στρατιώτες στην ίδια ηλικία με μένα και μεγαλύτερους και όπως μου τους «χρέωσαν» έτσι τους παρέδωσα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Είμαι αυτός που στα 22 έριχνα με πυροβόλο, έκανα πτώση με αλεξίπτωτο, έκανα κατάδυση, οδηγούσα άρμα, ελικόπτερο, φρεγάτα, τζετ και πάλι ήμουν υπεύθυνος και για άλλους εκτός από εμένα.
Είμαι αυτός που κάθε 2, 3, 4 χρόνια όπου γης και πατρίς.
Είμαι αυτός που ΠΟΤΕ δε ζήτησε αύξηση.
Είμαι αυτός που ποτέ δεν σταμάτησε να δουλεύει.
Είμαι αυτός που ήμουνα μόνος μου σε μια βραχονησίδα με μόνη ασπίδα την πατρίδα και εσύ με έβριζες.
Είμαι αυτός που όταν έκανες πίσω γιατί δεν είχες το θάρρος, πάλι εμένα έβριζες και πάλι σε εμένα έριξες το φταίξιμο, γιατί εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω καθώς δεν ήμουν πολιτικός.
Είμαι αυτός που διαλύει μέση και αυχένα πετώντας με το αεροσκάφος υπερηχητικά, που πέφτει από τα 1200 πόδια και μετά από 800 άλματα δεν έχει γόνατα, που ανεβαίνει στα 12.000 πόδια για να επισκευάσει το πεπαλαιωμένο ελικόπτερο που του έχουν πει να πετάει, που έχει χάσει την ακοή του μετά από 500 βολές στο άρμα, που καταδύεται σε ένα κομμάτι σίδερο στα 800 πόδια, που ταξιδεύει με φουρτούνα σε όλο το Αιγαίο.
Είμαι αυτός που δεν παίρνει υπερωρίες.
Είμαι αυτός που κατηγορείς για μισθοφόρο επειδή ζητάω να ΜΗΝ μου κόψουν από το μισθό και με κοροϊδεύεις ότι κάνω λειτούργημα αλλά με αντιμετωπίζεις σαν δημόσιο υπάλληλο για την ασφάλιση μου.
Είμαι αυτός που πλήρωνε τόσα χρόνια εισφορές για να του πουν ότι το ταμείο του δεν έχει λεφτά.
Είμαι αυτός που δεν έχει ωράριο.
Είμαι αυτός που βρίζεις και που μου χρεώνεις ακόμα τη χούντα μετά από 40 χρόνια, που δεν με θες, αλλά θα είμαι εκεί όταν με χρειαστείς, σε αεροδιακομιδή, φωτιά, θεομηνία ή πόλεμο.
Είμαι αυτός που μου ζητάς να μείνω 40 χρόνια σε μια δουλειά, που δεν υπάρχει όμοιά της.
Είμαι αυτός που έχω σκοτωθεί εν ώρα υπηρεσίας κυνηγώντας τον «σύμμαχο», προσπαθώντας να εφαρμόσω αυτά που εσύ έχεις διατάξει, αλλά δεν εφαρμόζεις.
Είμαι αυτός που εδώ και χρόνια κοσμείς με επίθετα όπως «καραβανά» «βολεψάκια»,«κηφήνα», «αμόρφωτο», «γραφειοκράτη»
και εγώ δεν σου απαντώ.
Είμαι αυτός που στην πλάτη του ξοδεύονται δις για εξοπλισμούς, αλλά εγώ δουλεύω σε άθλιες συνθήκες και με απαρχαιωμένο εξοπλισμό.
Είμαι αυτός που πασχίζει τα παιδιά του και η γυναίκα του να έχουν φυσιολογική ζωή, με κάθε τρεις και λίγο μεταθέσεις.
Είμαι αυτός που φοράει τη σημαία του με περηφάνια στο μπράτσο και τη σηκώνει σε μέρη μακρινά, για να μπορείς εσύ να πας για μπάνιο και διακοπές.
Είμαι αυτός που πληρώνει ο Ελληνικός λαός και γι’ αυτό του δίνω τα καλύτερα μου χρόνια και τη ζωή μου ακόμα για να ζει ελεύθερος και ασφαλής.
Είμαι μάνα, πατέρας, γιος, κόρη, αδερφός, αδερφή σου.

Αυτός είμαι «κύριε» πολιτικέ, Αξιωματικός είμαι και ΟΧΙ ένστολος.

Από την Ομάδα Σύνταξης της εφημερίδας που εκδίδει ο Σύνδεσμος Τάξεως ΣΣΕ/1968, ΤΕΥΧΟΣ 74