Του Ανδρέα Μοράτου
Όταν ζητάει κανείς ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ συγγνώμη, τότε σημαίνει ότι μέχρι τώρα ζητούσε συγγνώμη (ΑΝ ζητούσε) εντελώς υποκριτικά (πήγα να πω "σαν του φαρισαίου", αλλά ως προς αυτό ο φαρισαίος ήταν ειλικρινής: δεν ζητούσε ποτέ συγγνώμη!).
Η άλλη περίπτωση αυτού που λέει ότι ζητάει ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ συγγνώμη είναι να είναι εντελώς αναξιόπιστος, οπότε, τη μία (και μοναδική, συνήθως) φορά που αισθάνεται την ανάγκη (ή πιέζεται από τα πράγματα) να μιλήσει --τυπικά έστω-- ειλικρινά, πρέπει να το διευκρινίσει, μπας και γίνει πιστευτός (από τον εαυτό του πρωτίστως, καθώς η αλήθεια είναι γι' αυτόν terra incognita ["άγνωστη χώρα"])...
Υπάρχει και η περίπτωση να (λέει κανείς ότι) ζητάει ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ συγγνώμη γιατί είναι ολέθριες οι συνέπειες των ημαρτημένων του (πράξεων ή παραλείψεων), οπότε, μπροστά στο μέγεθος των ευθυνών του, η κατά δήλωσή του ειλικρινής συγγνώμη καθίσταται μονόδρομος...
Είτε έτσι είτε αλλιώς είτε παραλλιώς, όταν κανείς ζητάει ειλικρινά συγγνώμη, ΤΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ -- και, φυσικά, κοστίζει στη δική του τσέπη, όχι των αλλωνών... Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα δεν γίνεται. Γι' αυτό και ο Ζακχαίος είπε ότι θα αποζημιώσει τετραπλά όποιον αδίκησε, ενώ ο φαρισαίος, του οποίου τα... χαΐρια θα (ξαν)ακούσουμε τη μεθεπόμενη Κυριακή, μετά βίας έδινε το ένα δέκατο των αποκτημάτων του... Κιμπάρικη και απλόχερη πάντα η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ μετάνοια (να τη πάλι η διευκρίνιση!), τσιφούτικη και σφιχτοχέρα η υποκρισία....
Α, για να μην το ξεχάσουμε: Η ειλικρινής συγγνώμη συνεπάγεται και επίγνωση της πραγματικής σου κατάστασης, οπότε κόβεις τον βήχα σε θυμιάματα και ζητωκραυγές προς το πρόσωπό σου... Όσο δε για το περιβόητο... νεοελληνέζικο ρητό (άλλοθι της κάθε ανομίας μας) "Από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο", πρέπει να πούμε το αυτονόητο: Συγγνώμη και φιλότιμο συγκατοικούν στο ίδιο (χρυσό) νόμισμα. Όταν λείπει το ένα από τα δύο, το νόμισμα είναι κάλπικο...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.