+ Μιχάλης Γκανάς

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ - ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό,

καθώς αρμόζει στους κεκοιμημένους,

ενώ φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα

κι αυτοί περνούν σκυφτοί

σηματοδότες και βγαίνουν σε υπόγειες

διαβάσεις.

Πάλι σκοτάδι, πάλι της ψυχής

τ’ απόκρημνα φαράγγια

κι ο ήλιος με παλάμες κάρβουνο

να τους πατάει,

ώσπου βουτάνε στα νερά και κρύβονται.

Κι όμως γελούσαν στα νοσοκομεία,

δε βρίσκανε το φαγητό του γούστου τους,

βλέπανε τηλεόραση, έκαναν σχέδια

για ένα μέλλον που κανείς δεν τους υπόσχονταν.

Ούτε οι γιατροί με το φθαρμένο κύρος

ούτε οι δικοί τους με την αναπόδεικτη αγάπη

και μόνον οι οροί τούς λέγαν την αλήθεια

στάζοντας μέρα και νύχτα

τα χημικά του χάρου μες στο αίμα τους.

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό,

καθώς φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα

κι αυτοί βουτάνε στα νερά και κρύβονται,

ενώ το φως επάνω

τρέχει σε πλάτες και μαλλιά

και συντηρεί τα ζώα και τα χόρτα,

μα προπαντός τα λέπια του.

Μιχάλης Γκανάς: Ποίηση και Ζωή

Ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, μιλώντας στη λέσχη ανάγνωσης του Δήμου Ασπροπύργου τον Ιούνιο του 2018 αφηγείται ότι σφυρηλατήθηκε μέσα από τα βιώματά του, διατρέχει τις παιδικές του μνήμες και τις περιπέτειες της οικογένειάς του, μιλά ιδιαίτερα για τη σχέση με την μητέρα του όπως και τον δεσμό του με την γη της Ηπείρου, ενώ κατονομάζει τον πόνο αλλά και την αθανασία ως πηγές της έμπνευσής του.

Ακόμα, ερμηνεύει την σχέση ποιητή και κοινού, απαγγέλει γνωστά δικά του ποιήματα, αναφέρεται στη διδαχή του από το δημοτικό τραγούδι, αναφέρεται στον  ζεϊμπέκικο χορό, τιμά την ποίηση του Ελύτη και τη μουσική του Θεοδωράκη. Τέλος, σχολιάζει τα «απαισιόδοξα» αλλά και στα «αισιόδοξα» κείμενά του και ομολογεί την εμπιστοσύνη του στη  νέα γενιά ελλήνων ποιητών.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/15dT3eVHYB/

https://antifono.gr/michalis-gkanas-poiisi-kai-zoi/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR02az6uS-eXVj0YR41dJdGMlyK0yeRtD6GBaiscIYoZ3kK9opHdk5i-EN4_aem_UgIVdVF-tu2ulNrlp5unmg

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com