Από την αρχή δεν “πατούσε” καλά το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Ήταν ένα δύσκολο, πολυδάπανο εγχείρημα, που η απόφαση προώθησής του είχε περισσότερο πολιτική και στρατηγική σημασία. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο με τη δημοσιοποίηση της πληροφορίας (πρώτα στο OmegaPress, από τον Σωτήρη Σιδέρη) ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απέστειλε non paper στις εμπλεκόμενες χώρες, με το οποίο εν πολλοίς ξεκαθαρίζει πως δεν στηρίζει το έργο.
Βασικοί αποδέκτες του εγγράφου ήταν η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ισραήλ, ενώ πληροφορίες φέρουν τους Αμερικανούς να έχουν ενημερώσει και την κατοχική Τουρκία, η οποία αντιδρά στην κατασκευή του αγωγού. Εάν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει ενημερώσει την Άγκυρα, που δεν είχε άμεση εμπλοκή αλλά αντιδρά έντονα στην υλοποίησή του, είναι μια απόδειξη πως η Ουάσινγκτον έκανε μια κίνηση, που στόχο είχε, μεταξύ άλλων, να ικανοποιήσει τις τουρκικές “ανησυχίες” και “ευαισθησίες”.
Οι Αμερικανοί θέτουν τρεις λόγους για τη μη παροχή διπλωματικής στήριξής τους στο έργο. Πρώτο, την προστασία του περιβάλλοντος/ενεργειακή μετάβαση. Δεύτερο, την έλλειψη οικονομικής και εμπορικής βιωσιμότητας και τρίτον τη δημιουργία εντάσεων στην περιοχή. Αυτό το τελευταίο είναι το καινούργιο στοιχείο στην επιχειρηματολογία που προβαλλόταν από όσους δεν ήθελαν τον αγωγό.
Κι αυτό το “νέο στοιχείο” αναδεικνύει ένα δεδομένο, που θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Λαμβάνεται υπόψη η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, η τάση να προκαλεί εντάσεις για να επιβάλλει την πολιτική της, να αποτρέπει σχεδιασμούς άλλων. Επίσης, αναδεικνύεται και μια άλλη διάσταση, αυτή που συνδέεται με την προσπάθεια του βαθέως Στέιτ Ντιπάρτμεντ να… μην χαθεί η Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.