Συνέντευξη Γ. Καραμπελιά: «…η Ελλάδα αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο εθνικού ακρωτηριασμού!»

 

Γιώργος Καραμπελιάς: «…η Ελλάδα αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο εθνικού ακρωτηριασμού!»

Συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά στην Τζούλια Λιακοπούλου, αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα Μέτωπο του ΟΧΙ

Ο Γιώργος Καραμπελιάς ξεκίνησε ως φοιτητής της Ιατρικής αλλά σπούδασε Οικονομία στη Γαλλία και πήρε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα από την Οικονομική Σχολή των Παρισίων (Paris VII). Η διπλωματική μελέτη του εκδόθηκε με τον τίτλο Κράτος και Κοινωνία στη Μεταπολίτευση, από τις εκδόσεις Εξάντας, το 199. Από το 1993 έως το 1994 διηύθυνε τον Τομέα Πρόληψης, Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης του ΚΕΘΕΑ, για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά.

Ενεργό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής και αντιπρόσωπος στο Εθνικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Επί δικτατορίας, το 1967, συνελήφθη και κρατήθηκε επί ένα μήνα στην Ασφάλεια. Τον Σεπτέμβριο του 1967 μετέβη στη Γαλλία όπου συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στο κίνημα του Μάη του ’68, σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις.

Μετά τη μεταπολίτευση, συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Κατά τη δεκαετία του 1970, εργάστηκε σε εργοστάσια και οικοδομές και πρωτοστάτησε, μαζί με τους συντρόφους του, στη δημιουργία των εργοστασιακών σωματείων. 

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος της Γραμματείας των «Οικολόγων – Εναλλακτικών».

Επίσης, ιδρυτικό μέλος της «Σπίθας» και μέλος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής» της, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη. Όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιείται ενεργά σε κινητοποιήσεις για τα εθνικά θέματα –Κυπριακό, πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, σχέδιο Ανάν, νεο-οθωμανισμός, Συμφωνία Πρεσπών– μια και θεωρεί πως η Ελλάδα αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο εθνικού ακρωτηριασμού. Ενεργοποιείται ιδιαίτερα σε σχέση με το δημογραφικό και το μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ θεωρεί πως ο ελληνικός πολιτισμός στη διαχρονία του αποτελεί τη μόνη ουσιαστική βάση για την ανάκαμψη ενός ιστορικού έθνους σε παρακμή.

Το 1980, μαζί με φίλους, δημιούργησε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο και τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, κόσμημα στον χώρο του Βιβλίου! Από τις εκδόσεις έχουν εκδοθεί, ως το 2017, πάνω από 250 τίτλοι στους τομείς του δοκιμίου, της Ιστορίας, της οικολογίας, της λογοτεχνίας, καθώς και το σύνολο του έργου του Έλληνα φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου.

Γιώργος Καραμπελιάς, ο συγγραφέας, ο πολιτικός αναλυτής, ο αγωνιστής, με βλέμμα διεισδυτικό, με γνώσεις εξειδικευμένες και λεπτούς χειρουργικούς χειρισμούς, δεν μπορείς να τον παραπλανήσεις και σαφώς δεν είναι ο εύκολος αντίπαλος…

Ερώτηση: Κύριε Καραμπελιά, τι ακριβώς είναι αυτό το λεγόμενο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης και τι ενδεχόμενους κινδύνους μπορεί να επιφέρει στη χώρα μας;

Το μνημόνιο μεταξύ της παραπαίουσας κυβέρνησης της Λιβύης και της Τουρκίας του Ερντογάν έχει πολλαπλές διαστάσεις. Αρχικώς, αποτελεί μία στην ουσία μονομερή ενέργεια της Τουρκίας, δεδομένου ότι η λεγόμενη κυβέρνηση της Λιβύης βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση και το τελευταίο της στήριγμα –στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό– είναι ακριβώς η νεο-οθωμανική Τουρκία. Έτσι, η Λιβύη, εκπροσωπούμενη από μία κυβέρνηση ανδρείκελο, σύρθηκε να υπογράψει οτιδήποτε της υπαγόρευσε η Τουρκία. Προφανώς, πρόκειται για μία συμφωνία που δεν έχει καμία βάση υλική, νομική ήδιεθνο-πολιτική, δεδομένου ότι οριοθετεί ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών που δεν έχουν καμία επικοινωνία μεταξύ τους καθώς ανάμεσά τους μεσολαβεί ο ελληνικός χώρος και τα ελληνικά νησιά.

Εντούτοις, επειδή η Τουρκία, ήδη από το 2010, επιχειρεί να συνάψει μία σχετική συμφωνία, και την έχει καταθέσει και στον ΟΗΕ, αποτελεί εν τοις πράγμασι ένα ισχυρό χαρτί για τον εκβιασμό της Ελλάδας. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και η κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία είναι παράνομη, ωστόσο συνεχίζεται αδιατάρακτη και πάνω σε αυτή η Τουρκία οικοδομεί νέες διεκδικήσεις. Εξάλλου, εάν φανταστούμε ένα σενάριο κάποιας μορφής Εθνικής Κυβέρνησης στη Λιβύη, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι πως η ακύρωση της συμφωνίας, την οποία σήμερα υποστηρίζει η πλευρά Χαφτάρ, θα γίνει όντως πραγματικότητα.

Και εδώ πρέπει να εντάξουμε το ευρύτερο γεωπολιτικό και ενεργειακό παιχνίδι που παίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία επειγόταν να υπογράψει αυτή τη συμφωνία για δύο λόγους: αφενός γιατί βλέπει τον κίνδυνο της κατάρρευσης της κυβέρνησης της Τρίπολης και αφετέρου διότι ήθελε να εμποδίσει την υπογραφή και τη σημασία του αγωγού Eastmed ο οποίος θα πρέπει να περάσει από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ που οριοθετούν η Τουρκία με τη Λιβύη. Εδώ, λοιπόν, τα πράγματα περιπλέκονται διότι η βασική δύναμη που απεύχεται τη δημιουργία του Eastmed είναι η Ρωσία του Πούτιν, δεδομένου ότι ένας τέτοιος αγωγός, ενισχυμένος και με τα πιθανά κοιτάσματα της Ελλάδας, νότια της Κρήτης και στη Δυτική Ελλάδα, θα αποτελέσει ισχυρό ανταγωνιστή για το ρωσικό αέριο. Όμως η Ρωσία είναι εκείνη που στηρίζει τον στρατηγό Χαφτάρ και επομένως είναι πολύ πιθανό ότι θα στηρίξει τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για να εμποδίσει τη δημιουργία του Eastmed.Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι η Ρωσία που προώθησε την έστω ολιγοήμερη εκεχειρία μεταξύ του Χαφτάρ και της Τρίπολης επιβάλλοντας και την παρουσία της Τουρκίας στις σχετικές συνομιλίες. Τι λοιπόν εγγυάται ότι, στο τέλος της ημέρας, αυτή η συμφωνία δεν θα συνεχίσει να υποστηρίζεται και από τη μελλοντική κυβέρνηση της Τρίπολης, όποια και αν είναι αυτή; Επομένως, η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη με τα δικά της μέσα να αποτρέψει την εφαρμογή της συγκροτώντας τις δικές της συμμαχίες και κυρίως προτάσσοντας την αποφασιστικότητά της.

Ερώτηση: Η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου το 2002, είχε δεχθεί να παραιτηθεί του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 ν.μ! Σε βιβλίο του, ο πρώην διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι, ο οποίος συμμετείχε στις 36 από τις 50 διμερείς επαφές που είχαν ξεκινήσει από το 2002, αναφέρεται στην παραμονή των Χωρικών Ελληνικών Υδάτων στα 6 μίλια! 

Ναι, είναι βέβαιο πως η Τουρκία έχει υποχρεώσει την Ελλάδα να αποδεχθεί τον εκβιασμό του περιορισμού των χωρικών μας υδάτων στα έξι μίλια. Εξάλλου, αυτό καθίσταται σαφές και από την εξαγγελία του πρώην υπουργού Κοτζιά για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια μόνο στη Δυτική Ελλάδα, θέση η οποία αποτελεί στην ουσία αποδοχή των τουρκικών εκβιασμών.

Τα περάσματα Ρόδου-Καρπάθου, Κάσου-Κρήτης και Αντικυθήρων-Κρήτης είναι οι περιοχές, όπως αναφέρει η τουρκική προπαγάνδα, που βρίσκονται δίπλα στα τουρκικά παράλια. Τι νομικά δεδομένα δημιουργούνται, βάση του Διεθνούς Δικαίου; Υπάρχουν κι άλλα ελληνικά νησιά, όπως οι Οινούσσες, που είναι ακόμη πιο κοντά στην Τουρκία. Γιατί, λοιπόν, ο κ.Ερντογάν αναφέρεται στα συγκεκριμένα;

Η αναφορά της Τουρκίας στα συγκεκριμένα περάσματα μεταξύ νησιών, ακόμα και όταν πρόκειται για νησιά τόσο απομακρυσμένα από την Τουρκία όπως τα Αντικύθηρα και η Κρήτη, έχει το νόημα πως αμφισβητεί ουσιαστικά την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας, ΑΟΖ και προφανώς χωρικών υδάτων μήκους 12 μιλίων σε αυτές τις θαλάσσιες περιοχές, διότι ο στόχος της Τουρκίας είναι να μεταβάλει το σύνολο του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου σε χώρο ελεγχόμενο από την ανερχόμενη όπως πιστεύει νέα οθωμανική ισχύ.

Επειδή λοιπόν η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό μία νησιωτική χώρα (σχεδόν 1,5 εκατ. κατοικούν στη νησιωτική Ελλάδα) και όχι απλώς μία ηπειρωτική χώρα που παρεμπιπτόντως έχει και κάποια νησιά, όπως υποστηρίζουν οι Τούρκοι, θα πρέπει να αποδεχτεί τη συγκυριαρχία της Τουρκίας σε ολόκληρο το Αιγαίο. Όσο για τις Οινούσσες, η Τουρκία δεν βάζει θέμα για τα περάσματα μεταξύ Οινουσσών και Χίου διότι ήδη υποστηρίζει πως οι Οινούσσες…. ανήκουν στην Τουρκία!

Ερώτηση:Τις δηλώσεις Κατρούγκαλου-Κοτζιά επικαλείται η Τουρκία για να υποστηρίξει πως έχει δικαιώματα ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ!!! Ρεπορτάζ του τουρκικού καναλιού TRT, με τίτλο «Η ενεργειακή σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου», κάνει μια αναδρομή στο τι έχει συμβεί έως τώρα, προπαγανδίζοντας τις τουρκικές θέσεις, χρησιμοποιώντας τις δηλώσεις των τέως υπουργών Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: «Ονόματα που βρίσκονται ή βρέθηκαν στο παρελθόν στην κορυφή της Ελληνικής Διπλωματικής Υπηρεσίας έχουν επίγνωση των δικαιωμάτων της Τουρκίας», επισημαίνει το ρεπορτάζ του καναλιού TRT και ακολουθεί η δήλωση του τ. υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου: «Ασφαλώς βλέπουμε θετικά την συμμετοχή της Τουρκίας. Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτήν την περιοχή την Τουρκία, η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο;», 20 Μαρτίου του 2019, μία ημέρα πριν τη συνάντηση του με τον Τούρκο ομόλογό του ΜελβούτΤσαβούσογλου στην Αττάλεια, σε συνέντευξή του στο Τουρκικό Πρακτορείο Ειδήσεων Anadolu!!! Στο ρεπορτάζ του TRT, ακολουθεί η δήλωση του υπ. Εξωτερικών και προκατόχου του Κατρούγκαλου, Νίκου Κοτζιά: «Στην ενέργεια πρέπει να πάρει μέρος και η Τουρκία. Δεν πρέπει να είμαστε μονοχοφάηδες…». Η δήλωση αυτή είχε γίνει στο Συμπόσιο των Δελφών!!!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είχε κάνει ένα σύνολο από άγνωστες, σε όλη τους την έκταση, υποχωρήσεις απέναντι στην Τουρκία. Τι εξάλλου συζήταγαν επί δύο ώρες στην Άγκυρα ο Τσίπρας με τον Ερντογάν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το Καστελόριζο και την Κύπρο; Και αυτό καταδεικνύεται τόσο από τις δηλώσεις Κατρούγκαλου και Κοτζιά όσο και από την ακόμα σκανδαλοδέστερη δήλωση του «οικολόγου» Τσιρώνη πως το Καστελόριζο δεν ανήκει στα νησιά του Αιγαίου αλλά της ανατολικής Μεσογείου. Αυτό ακριβώς που διατείνεται η Τουρκία για να υποστηρίξει πως το Καστελόριζο δεν διαθέτει ΑΟΖ, ούτε καν υφαλοκρηπίδα, και έτσι να αποκόψει την οποιαδήποτε συνάφεια της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή ΑΟΖ και την Αίγυπτο. Γι’ αυτό εξάλλου και μετά από αυτή τη συνάντηση είχαν μειωθεί και οι μεταναστευτικές ροές. Αντίθετα, όταν πραγματοποιήθηκε η κυβερνητική αλλαγή του Ιουλίου του 2019, ο Ερντογάν φρόντισε να στείλει ένα μήνυμα στον Μητσοτάκη, μέσα από μερικές δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που έσπρωξε στα νησιά και στον Έβρο, για να θυμίσει στην Ελληνική Κυβέρνηση τα ήδη δρομολογηθέντα με την κυβέρνηση Τσίπρα!

Είναι προφανές για κάποιους ανθρώπους σαν εμάς ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι εν τέλει οι υδρογονάνθρακες, που στο κάτω-κάτω της γραφής μπορούν να αποδειχτούν και χωρίς νόημα (πράγμα που ισχυρίζεται ο Βαρουφάκης, ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ και οι οικολόγοι αλά Τσιρώνη), αλλά η άρνηση της κυριαρχίας μας πάνω στα ελληνικά νησιά και τις ελληνικές θάλασσες, η μεταβολή μας δηλαδή, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21, εκ νέου σε υποτελείς της Τουρκίας. Αυτό το νόημα έχει πριν από όλα η επιμονή μας στη διεκδίκηση και διατήρηση των δικαιωμάτων μας στις θάλασσες και τα νησιά μας.

Ερώτηση:Η κυβέρνηση της Ν.Δ τι κάνει και τι μπορεί να κάνει; Σε αντιδιαστολή με το γεγονός ότι, αν η Τουρκία πρακτικά έπαιρνε τον έλεγχο του μισού Αιγαίου, θα δεχόταν να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο για την επίλυση του θέματος της υφαλοκρηπίδας; Πόσο μας καλύπτει το Διεθνές Δικαστήριο; 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με βάση τις διεθνείς δεσμεύσεις της και τον χαρακτήρα της, είναι μία κυβέρνηση νεοφιλελεύθερων. Πρόκειται για ανθρώπους αναθρεμμένους στην πλειοψηφία τους –τις τρεις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον– με τους παγκοσμιοποιητικούς και εθνομηδενιστικούς κοινούς τόπους τον αρχουσών ελίτ της χώρας, από το Κολέγιο μέχρι το Χάρβαρντ. Γι’ αυτό δυσκολεύεται εξαιρετικά να αντιμετωπίσει ζητήματα που αφορούν τα εθνικά θέματα και την τουρκική προκλητικότητα. Μία κυβέρνηση που φανταζόταν ότι θα έχει να αντιμετωπίσει κατ’ εξοχήν τα ζητήματα των spreads των ομολόγων και της φορολογίας, βρέθηκε μπροστά στον ογκόλιθο του μεταναστευτικού και την τουρκική προκλητικότητα. Δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα – αν μπορέσει ποτέ να προσαρμοστεί– στη νέα πραγματικότητα. Εξάλλου, ιδιαίτερα σε σχέση με το μεταναστευτικό, συμπεριλαμβάνει και μία ισχυρή συνιστώσα συνδεδεμένη με το σύστημα Σόρος και τις ΜΚΟ –χαρακτηριστικές είναι οι σχέσεις του Μητσοτάκη με το Solidaritynow– δηλαδή την οργάνωση του Σόρος στην Ελλάδα. Εξου και με πολύ μεγάλη δυσκολία προχωράει στην αντιμετώπιση του ζητήματος και δείχνει αδυναμία λήψης αποφασιστικών μέτρων.

Σε σχέση με τη συνολική αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, ακολουθεί τη λανθασμένη πολιτική του προβλέψιμου και πειθήνιου εταίρου των ΗΠΑ η οποία παγιώνει τη συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας σε βάρος μας χωρίς να διασφαλίζει με ρητές εγγυήσεις τα εθνικά μας συμφέροντα. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, από τη θέση της και από τη γεωπολιτική πραγματικότητα, να διατηρεί στοιχεία μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και να μην εγκλωβίζεται σε μία μονοδιάστατη σχέση με τις ΗΠΑ. Έτσι, είναι καλές οι όποιες συμμαχίες διασφαλίζονται, χωρίς όμως να τρέφουμε και αυταπάτες για την έκτασή τους.

Είναι απόλυτα χαρακτηριστική η αισχρή συμπεριφορά της Γερμανίας που αποκλείει την Ελλάδα από τη συζήτηση για τη Λιβύη, όταν είναι η πρώτη που θα έπρεπε να έχει προσκληθεί στη συνδιάσκεψη του Βερολίνου. Και όμως, ούτε και οι άλλοι σύμμαχοί μας όπως η Γαλλία δεν επιμένουν για την πρόσκληση της Ελλάδας.

Όσον αφορά στο ζήτημα της Χάγης, είναι προφανές πως η Τουρκία θα δεχτεί μία οποιαδήποτε προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο μόνο εάν η Ελλάδα συμφωνήσει να συμπεριληφθούν στα θέματα προς συζήτηση όλες οι απαιτήσεις της. Διότι, ακόμα και αν το δικαστήριο της Χάγης δειχτεί ευνοϊκό στις τουρκικές απαιτήσεις, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοήσει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ τουλάχιστον των μεγάλων ελληνικών νησιών, Δωδεκανήσου, Κρήτης και λοιπών, δηλαδή ακριβώς αυτά που ζητάει η Τουρκία. Επομένως, η Τουρκία θα προσφύγει στη Χάγη μόνο εάν η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχθεί τις διεκδικήσεις της. Και επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το δεχτεί προκαταβολικά οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και οι πιο ενδοτική, γι’ αυτό μία προσφυγή στη Χάγη θα ακολουθήσει την οποία αντιπαράθεση με την Τουρκία και δεν θα προηγηθεί. Επομένως οι Έλληνες πρέπει να προετοιμάζονται για δύσκολες μέρες.

Ερώτηση:Πόσο δυνατό χαρτί είναι το μεταναστευτικό στο πόκερ της Τουρκίας; Πόσους κρυμμένους άσσους έχει στο μανίκι ο Ερντογάν; 

Το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ανοιχτά ισλαμική χώρα, όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία. Αποτελεί και πρόβλημα εθνικής συνοχής ενώ έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά όταν γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν την προσφυγική κρίση, προωθεί την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα.

Οι εθνομηδενιστές χρησιμοποιούν τα αισθήματα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού για τους ταλαιπωρούμενους πρόσφυγες και μετανάστες προκειμένου να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο hot-spot της Ευρώπης, η οποία πλέον έχει κλείσει τα σύνορά της και αφήνει τη χώρα μας, μαζί με τις ΜΚΟ του κυρίου Σόρος, να αντιμετωπίζει μόνη της το ζήτημα. Το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις σε όλη τη χώρα, αλλά και ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και σε ένα σημαντικό μέρος του κέντρου της Αθήνας, όπου έχει ήδη οδηγήσει στην εκδίωξη των Ελλήνων πολιτών από ένα μεγάλο μέρος του κέντρου, το οποίο μεταβάλλεται σε γκέτο.Δυστυχώς, στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο, οι προερχόμενοι από την Αριστερά –στην πλειοψηφία τους, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις,– δεν τολμούν να παρουσιάσουν το μεταναστευτικό ζήτημα ως αυτό που είναι, δηλαδή ως το σημαντικότερο ίσως όπλο της Τουρκίας για να γονατίσει την Ελλάδα, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Βραχυπρόθεσμα διότι, μέσω του μεταναστευτικού-προσφυγικού, η Τουρκία μπορεί να εκβιάζει και την Ευρώπη και να υποχρεώνει ακόμα και την ελληνική κυβέρνηση να διεκδικεί περισσότερα χρήματα… για την Τουρκία από την Ένωση, ώστε να σταματήσει να μας στέλνει τις καθημερινές καραβιές! Μέσω του προσφυγικού η Τουρκία διασφαλίζει επαίνους και όχι καταδίκες γι’ αυτό και μπόρεσε να περάσει ανώδυνα και την εισβολή στη Συρία. Η Τουρκία, ελέγχοντας το μεταναστευτικό-προσφυγικό, έχει αποκτήσει το ισχυρότερο όπλο της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας.

Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αλλοιώνει αποφασιστικά την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας κάνοντας ένα βήμα προς τον εποικισμό της από μουσουλμανικούς πληθυσμούς, βασικό προγεφύρωμα για τον μελλοντικό έλεγχό της.

Ταυτόχρονα, το μεταναστευτικό-προσφυγικό αποτελεί και το σημαντικότερο όπλο των εθνομηδενιστών στο εσωτερικό της χώρας γιατί, με βάση αυτό, αρνούνται ουσιαστικά την όποια εθνική εγρήγορση απέναντι στην Τουρκία. Προτάσσοντας τον ψευδο-ανθρωπισμό, αφοπλίζουν τη χώρα μπροστά στο τοξικότερο και επικινδυνότερο όπλο του νεο-οθωμανισμού και παράλληλα κλείνουν το μάτι και συνεργάζονται ανοιχτά με τον Σόρος και τις ΜΚΟ του, με τους δουλέμπορους και όλο το κύκλωμα ξενοδόχων, ιδιοκτητών ακινήτων και αλυσίδων εφοδιασμού που αποκομίζει δισεκατομμύρια από τις μεταναστευτικές ροές. Οι εθνομηδενιστές δεν τολμούν βέβαια να συμπαραταχθούν ανοιχτά με την Τουρκία, που με τόσο ιταμό τρόπο απειλεί την Ελλάδα, γι’ αυτό χρησιμοποιούν ως βασικό τους όπλο τον «ανθρωπισμό» ως προς το μεταναστευτικό, συσκοτίζοντας το γεγονός πως αυτό το τελευταίο αποτελεί το ισχυρότερο όπλο αυτής ακριβώς της δύναμης που μας απειλεί, δηλαδή της Τουρκίας.

Το μεταναστευτικό-προσφυγικό είναι λοιπόν ένα σημαντικό όπλο για την κινητοποίηση του ελληνικού λαού ενάντια στην τουρκική επιθετικότητα. Κι αυτό γιατί το μεταναστευτικό έχει απτό και συγκεκριμένο χαρακτήρα για τους Έλληνες πολίτες, που το αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, ενώ θεωρείται ευκολότερα αντιμετωπίσιμο από την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, την Κύπρο ή την ΑΟΖ.

Αν αφήσουμε την πρωτοβουλία στους Χρυσαυγίτες και άλλους ακροδεξιούς, τότε και οι συνολικές πολιτικές συνέπειες θα είναι αρνητικές και θα επιτρέψουμε και πάλι να κυριαρχήσει το θανατερό δίπολο εθνομηδενιστές-φασίστες, ενώ εμείς μπορούμε και πρέπει να το μεταβάλουμε σε δίπολο μεταξύ του δημοκρατικού πατριωτισμού και των εθνομηδενιστών.

Η Ελλάδα, επομένως, για να μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα των προσφύγων είναι υποχρεωμένη να πάρει μια σειρά από μέτρα. Πρώτον, να προστατεύσει πολύ πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της από την παράνομη μετανάστευση· δεύτερον, να επιδιώξει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους, τρίτον, να οργανώσει την προσωρινή εγκατάσταση των αληθινών προσφύγων στη χώρα μας με όρους που θα αποφεύγουν τη γκετοποίηση. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται μόνο σε ορισμένες λαϊκές περιοχές ενώ εκείνοι που είναι υπεύθυνοι και αδιαφορούν για το ζήτημα να τους χρησιμοποιούν μόνο σαν υπηρετικό προσωπικό. Τέταρτον, να διεκδικήσει με τα πιο συντονισμένα μέτρα τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, θεωρητικώς, έχουν δεσμευτεί για κάτι τέτοιο.

Ταυτόχρονα, για όλους εκείνους τους μετανάστες που αποδέχονται την ένταξή τους στον ελληνικό πολιτισμό και βρίσκονται πολιτιστικά πλησιέστερα σε αυτόν, να οργανωθεί η μονιμότερη εγκατάστασή τους.

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/214853

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com