Σμύρνη 27 Αυγούστου 1922
Στις 10 το πρωί τουρκικές σημαίες υψώνονται στην τουρκική συνοικία. Τη διοίκηση της πόλης ανέλαβε ο αιμοσταγής Νουρεντίν Πασάς.
Στο στόχαστρό του μπαίνει ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Καλαφάτης, ο τελευταίος Επίσκοπος Σμύρνης.
Ο Νουρεντίν συλλαμβάνει τον Δεσπότη και του απαγγέλει την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Ο Τούρκος αξιωματούχος κατευθύνεται προς το μπαλκόνι του Διοικητηρίου απ’ όπου αντικρίζει τη θέα μαινόμενου πλήθους, 1.500 περίπου Τούρκων.
«Αν καλό σας έκανε τούτος να του το ανταποδώσετε. Αν κακό σας έκανε, κάντε του και εσείς κακό!»
Ο Τουρκικός όχλος, τελώντας σε έξαλλη κατάσταση, παραλαμβάνει τον Χρυσόστομο.
Του έβγαλαν με ξιφολόγχη τα μάτια, του έκοψαν τ’ αυτιά και τη γλώσσα. Τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά. Τον μαχαίρωσαν αμέτρητες φορές.
Δεν άφησαν τίποτε το σκληρό και το εξευτελιστικό που να μην το κάμουν στο αφανισμένο και μισοσκοτωμένο κορμί του Χρυσοστόμου.
Από καιρού σε καιρό, όταν ο ίδιος μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του.
Κι εσύρθηκεν έτσι, ως τους Ικί-Τσεσμέ, ο γέρων Μητροπολίτης Σμύρνης, κατακομματιασμένος.
Το μοναδικό του φταίξιμο ήταν ότι ήταν ένας Έλλην με μεγάλο πατριωτισμό και ευγλωττία που επιθυμούσε την πρόοδο της φυλής του και εργαζόταν για το σκοπό αυτό.
Η κεμαλική τουρκική δημοκρατία “γεννιόταν” με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να “γεννηθεί”: με φρίκη και αίμα.
ΠΗΓΗ: Λαογραφικός Σύλλογος «Μωραΐτες εν Χορώ»
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.