O εντελώς μοναδικός Αριστομένης Προβελέγγιος μιλά στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Aριστομένης Προβελέγγιος: Ο Δον Κιχώτης της Οδού Κυκλάδων Το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μωυσίδη με επιμέλεια Γιώργου Τζιρτζιλάκη, για τον μοναδικό Έλληνα αρχιτέκτονα 30.8.2018  ΕΔΩ

Πηγή: www.lifo.gr

O νέος κόσμος τον ξέρει από ένα πάρεργο: σχεδίασε το μπαρ Au Revoir. Aλλά ο πολυσχιδής, υπέροχος άνθρωπος που με δέχτηκε σε ένα ισόγειο στα Άνω Πατήσια είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες αρχιτέκτονες.

 ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ 29.10.2018 

Πηγή: www.lifo.gr

«Ευλογημένος είναι ο επαναστάτης
που βοηθάει στον ξεσηκωμό»...
Φωτ.: Σπύρος Στάβερης/ LIFO

-Κύριε Προβελέγγιε, τώρα που μεγαλώνετε κι αποψιλώνεστε από φίλους, πώς αισθάνεστε; 

Δεν έχουν τίποτε ιδιαίτερο τα γηρατειά. Μπορείς να είσαι χαζοχαρούμενος σε οποιαδήποτε ηλικία. Μπορείς να είσαι δειλός και άτιμος όταν είσαι ακόμα νέος. Δεν κινδυνεύει κανείς όταν μεγαλώνει, κινδυνεύει όταν ζει αρνητικά. Από τι να κινδυνεύει; Να μην έχει γκόμενες;   

—Ναι! Λίγο το ’χετε; 

Γνωρίζετε ότι τα καλαμάρια είναι πιο γκομενιάρικα από μας; Γνωρίζετε ότι τα μικρόβια συνουσιάζονται φρενιτιωδώς; Σας μιλάω έτσι, γιατί το πήγατε στο σεξ…   

—Μάλλον εσείς το πήγατε, κύριε Προβελέγγιε, και φαντάζομαι δικαίως, αφού η απώλεια του σεξ θα ’ναι σκληρό πράγμα στα γηρατειά. 

Για ποια απώλεια μιλάτε;   

—Δεν παύει ένας ηλικιωμένος να κάνει έρωτα;

 Σε ποια ηλικία;   

—Στα 80, φαντάζομαι! 

Δεν θέλω να μπλεχτώ σε πράγματα που ούτε ξέρω ούτε με ενδιαφέρουν ‒ αλλά νομίζετε ότι όλοι αυτοί οι παλιόγεροι, οι οικονομημένοι, από 40 και πάνω, όταν βλέπουν στην τηλεόραση τα διάφορα σόου δεν σπάνε το κεφάλι τους πώς προσεγγίζει κανείς τους διάφορους μαστροπούς για να ρίξει αυτά τα κοροϊδάκια, τα κορίτσια με τα λοφία που κάνουνε νιάου νιάου;   

—Δεν τους μένει στο τέλος ένα πικρό κατακάθι; 

Το πικρό κατακάθι είναι ότι στα μάτια του κόσμου είναι άκομψη η ερωτική τους ζωή. Είναι άκομψο: το γδύσιμο, το ντύσιμο, το τέντωμα, η κοιλιά. Τι μιλάμε, όμως, τώρα για γκομενιλίκια των γέρων! Όταν βλέπω ότι η ζωή αναπαράγεται για να γίνει βορά του θανάτου… Σήμερα το πρωί έκατσε σ’ αυτά εδώ τα κλαδιά της εισόδου ένα πουλί που κελαηδούσε σαν αηδόνι. «Κοκκινολαίμης είναι!» μου είπε ο περιπτεράς μας, που εποπτεύει τις κινήσεις των πάντων. Ήταν ακόμα ένα και του απαντούσε, και κάπου κάπου άκουγες ένα φτερούγισμα πιο πλούσιο. Μόνο αν δεις αυτά τα πράγματα ιδεαλιστικά, αν τα προσέξεις και τους δώσεις προοπτική, αξίζει να ζεις μεγαλώνοντας. Αλλιώς καταντάς σαν τα καλαμάρια που βγαίνουν κατά εκατομμύρια, γονιμοποιούν βάναυσα τα θηλυκά, ξερνάνε τ’ αυγά τους και πεθαίνουν στη λάσπη για να γίνουν η τροφή των γόνων που θα γεννηθούν. Γιατί η ζωή έχει απελπισμένη δύναμη να ζήσει, και στα βάθη του ωκεανού τα καλαμάρια την τρέφουν μ’ αυτές τις τελετές του θανάτου.   

—Τον κοκκινολαίμη που έκατσε στο παράθυρό σας τον βλέπετε ιδεαλιστικά, αλλά το σεξ γιατί το βλέπετε έτσι ωμά; 

Γιατί έχει καταστρέψει τον κόσμο.   

—Εσάς σας κατέστρεψε; 

Εγώ στην Αντίσταση ήμουν αρκετά νόστιμο παλικάρι, αλλά σαν επικεφαλής που ήμουν είχα αποκλείσει τις αγάπες ‒ γιατί θα δημιουργούσε διάσπαση, δυσαρέσκειες και ζήλια. Επέβαλα έναν ασκητισμό στη ζωή μου, δεν χάλασε ο κόσμος! Ναι, έδωσα πάντα σημασία στο καθήκον, που συνεπάγεται κάποιες θυσίες. Αλλά νομίζω πως στη ζωή χόρτασα αγάπη.   «Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πουκάμισο είναι 25 ετών και τα παπούτσια μου είναι μονοφόρι του ’87, κι αυτό το παντελόνι μου είναι του 1963 ‒ και δεν λιώνει! Δεν ξοδεύω και δεν επιθυμώ».

... Φωτ.: Σπύρος Στάβερης/ LIFO  

Η συνέχεια της συνέντευξης ΕΔΩ...

Πηγή: www.lifo.gr

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com