Του Γεωργίου Παπασίμου
Χωρίς αμφιβολία οι πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά (τουρκική ναυτική άσκηση με στόχο την κατάληψη νησίδας απέναντι από τη Ρόδο, η μεγέθυνση των παραβιάσεων και των υπερπτήσεων ,πάνω από κατοικημένα νησιά στο Αιγαίο, η θρασύτατη απάντηση της Άγκυρας ότι δήθεν προηγήθηκαν παραβιάσεις του τουρκικού εναερίου χώρου από ελληνικά μαχητικά και η επαναφορά μέσω δηλώσεων Ακάρ της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου) για μια ακόμα φορά συνέτριψαν τις πρόσκαιρες ελληνικές ψευδαισθήσεις περί νέας περιόδου νηνεμίας μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Όπως είχαμε επισημάναμε σε προηγούμενο άρθρο τελικά το μόνο αποτέλεσμα αυτής ήταν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους του Ερντογάν.
Βασικός πυρήνας των θέσεων και της στάσης των ελληνικών ελίτ διαχρονικά έναντι της Τουρκίας τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί η διάχυση ειδήσεων και αναλύσεων, που κατατείνουν στη δημιουργία ενός εικονικού πλαισίου έναντι της πραγματικής τουρκικής απειλής. Οι παλαιότερες εξ αυτών αφορούσαν τις αντιλήψεις και πολιτικές περί εξημέρωσης του αδηφάγου τουρκικού «θηρίου» μέσω της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. με συνέπεια η Ελλάδα να πρωτοστατεί από τη δεκαετία του ’90 για την ένταξη αυτής. Αυτό όωμς που παρέμεινε ως αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών ήταν η ισχυροποίηση της Τουρκίας σε οικονομικό επίπεδο και σε διπλωματικό, αφού οι διάφορες κυβερνήσεις της χώρας υπήρξαν αρκούντως υποχωρητικές στην τουρκική επιθετικότητα (χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα Ίμια και η Μαδρίτη με την οποία αναγνωρίστηκαν ζωτικά γειτονικά συμφέροντα στην Τουρκία). Ακόμα, και όταν το 2020 η Τουρκία επέδειξε τη μέγιστη επιθετικότητα και προκλητικότητα στον Έβρο και στο Αιγαίο, ουδεμία αρνητική συνέπεια είχε αυτή από την Ε.Ε. παρά το γεγονός ότι αμφισβητούσε ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα δύο μελών αυτής (Ελλάδα και Κύπρος). Αντίθετα, πριμοδοτόθηκε σε αυτή την περίοδο με αρκετά δις ευρώ λόγω της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού.
Και αφού το αφήγημα περί εξημερώσεως της Τουρκίας μέσω της Ε.Ε. απέτυχε επινοήθηκαν και καλλιεργήθηκαν το τελευταίο καιρό νέα σαθρά αφηγήματα με στόχο τη συσκότιση της πραγματικότητας. Έτσι, στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ διαχέονται οι αντιλήψεις περί δήθεν κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας και δήθεν τιμωρίας της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα λόγω των S-400, της στενής ρωσο-τουρκικής φιλίας και των αυτόνομων επιθετικών κινήσεων της Άγκυρας. Έτσι λόγω αυτών σύμφωνα με τους διαμορφωτές της κοινής γνώσης στην Ελλάδα έχουμε δήθεν ήδη οδηγήσει την Τουρκία σε απομόνωση. Σε αυτή την αφήγηση προστίθεται ότι οι επιλογές της Ελλάδος για μεγαλύτερη πρόσδεση της στις ΗΠΑ και μετατροπή της ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης (βάσεις Σούδας, Αλεξανδρούπολης, Στεφανοδικαίου κλπ) θωρακίζουν δήθεν τη χώρα έναντι των τουρκικών απειλών.
Πλην όμως και αυτές οι νεότερες ψευδαισθήσεις έχουν συντριβεί με εκκωφαντικό τρόπο, αφού ποτέ δεν απηχούσαν την πραγματικότητα. Η οικονομία της Τουρκίας παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε νομισματικό επίπεδο, καθώς και την πτώση του βιοτικού επίπεδου μεγάλου τμήματος του τουρκικού λαού παραμένει ισχυρή με ανάπτυξη εθνικής παραγωγής στο βιομηχανικό και αγροτικό τομέα (με χαρακτηριστικότερη την άνθιση της πολεμικής βιομηχανίας). Μάλιστα κατά τα πρότυπα της κινεζικής ανάπτυξης επιδιώκει να μετατραπεί σε παραγωγικό υποδοχέα των μεγάλων παγκόσμιων πολυεθνικών εταιριών. Εξού και τα τεράστια και υψηλού επιπέδου έργα που παρατηρούνται, όπως αεροδρόμια, σιδηροδρομικό δίκτυο, νοσοκομειακός τουρισμός και πυρηνικά εργοστάσια και εξαγωγή πολεμικού υλικού. Και το χειρότερο εξ όλων είναι ότι ακριβώς βρίσκεται στην αντίπερα όχθη έναντι της παρασιτικής ελληνικής οικονομίας και των δραματικών ευθυνών της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού εξουσίας, που όχι μόνο την οδήγησαν σε πλήρη πτώχευση (μνημονιακή περίοδος), αλλά συνεχίζουν ανέμελα να κινούνται στις ίδιες σαθρές και επικίνδυνες ράγες.
Τι να πει κανείς και για την άλλη διαδεδομένη «περισπούδαστης» ανάλυση και αντίληψη περί τουρκικής απομόνωσης! Ο πόλεμος της Ουκρανίας εκτόξευσε την «απομονωμένη» δήθεν Τουρκία σε παγκόσμιο πρωταγωνιστή, αφού στο έδαφος της έγιναν οι μέχρι τώρα συνομιλίες των εμπόλεμων πλευρών, και η Ουκρανία απαιτεί στην οποιαδήποτε λύση να αποτελεί αυτή εγγυήτρια δύναμη. Ο δε, εξαφανισμένος μέχρι τώρα γ.γ. του ΟΗΕ κ. Γκουτιέρες τρεις μήνες μετά την έναρξη του καταστρεπτικού πολέμου επιχειρώντας να παρέμβει στις εξελίξεις ξεκίνησε το ταξίδι του από την Τουρκία αναδεικνύοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο το ρόλο του Ερντογάν ως ειρηνοποιού, τη στιγμή που η Τουρκία είναι η πρώτη κατοχική χώρα σε επίπεδο Ευρώπης κατέχοντας το 40% της Μεγαλονήσου και για την οποία κατοχή έχουν υπάρξει πολλές καταδίκες του ΟΗΕ.
Όσον αφορά τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η Τουρκία αποτελεί μια ισχυρή περιφερειακή χώρα, ένα τεράστιο γεωπολιτικό οικόπεδο, που θα κάνουν τα πάντα για να την διατηρήσουν στο δυτικό άρμα με αμφίβολα, πάντως αποτελέσματα στην πορεία του χρόνου και στη τελική διαμόρφωση του πολυπολικού κόσμου και ειδικότερα του ευρασιατικού γιγάντιου πόλου που φαίνεται να δημιουργείται μεταξύ Κίνας και Ρωσίας. Έτσι, έδειξαν ότι είναι έτοιμες να καταπιούν τα πάντα εν σχέσει με τις τουρκικές προκλήσεις και αυθαιρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο δεν ενοχλούνται από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν ακολουθεί στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, επωφελούμενη έτσι οικονομικά και γεωπολιτικά από τον ειδικό ρόλο που της αποδίδει και η ίδια η Ρωσία, αλλά αντιθέτως εξαίρεται από όλους τους δυτικούς ο δήθεν αυτόνομος και ειρηνοποιός ρόλος του επιτήδειου ουδέτερου .
Έτσι, το πιθανότερο είναι στα ελληνοτουρκικά προβλήματα ο ελληνικός δεδομένος και εξαρτημένος ρόλος , όχι μόνο να μην προσφέρει οτιδήποτε θετικό για τη χώρα, αλλά αντίθετα να αποτελέσει εργαλείο πιέσεως για υποχώρηση της Ελλάδος έναντι των παράνομων τουρκικών αξιώσεων. Χαρακτηριστική και ενδεικτική περίπτωση αποτελεί η πίεση των ΗΠΑ να αποσταλούν κρίσιμα αντιαεροπορικά όπλα ρωσικής κατασκευής στην Ουκρανία απογυμνώνοντας τη στοιχειώδη άμυνα των ελληνικών νησιών του Βορείου Αιγαίου την ίδια στιγμή που η Άγκυρα δημοσιοποιεί με κάθε δυνατό τρόπο τον στόχο της για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας.
Την ίδια ώρα η χώρα μας πρωτοστατεί ανοήτως στην πρώτη γραμμή του αντιρωσισμού στέλνοντας και στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, αντί να παραμείνει στη φραστική καταδίκη της ρωσικής επίθεσης για λόγους αρχών, όταν τα στοιχειώδη εθνικά συμφέροντα των δύο κρατικών οντοτήτων του Ελληνισμού απαιτούν ισορροπημένες και όχι αναίτιες επιθετικές κινήσεις προς τη Ρωσία.
Η Ελλάδα, λόγω του εξαρτημένου χαρακτήρα του πολιτικού της προσωπικού της και της οικονομικής της ολιγαρχίας και της πρόδηλης ανεπάρκειας αυτών, να προβούν στη σωστή ανάλυση των παγκόσμιων εξελίξεων για μια ακόμα φορά απώλεσε την ευκαιρία να εκθέσει την αναθεωρητική τουρκική πολιτική έναντι της χώρας μας στο ΝΑΤΟ προβάλλοντας τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και να αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό της ρόλο, θέτοντας μετ’ επιτάσεως την ομοιότητα της ρωσικής εισβολής και πιθανόν της μελλοντικής κατοχής ουκρανικού τμήματος με την τουρκική κατοχή στη Κύπρο, και απαιτώντας την στοιχειώδη δέσμευση κάλυψης της από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περίπτωση που αμφισβητηθούν τα κυριαρχικά ελληνικά δικαιώματα από την Τουρκία.
Αντιθέτως, χωρίς να πετύχουν τίποτα από αυτά που υποτίθεται επιδίωκαν, προχωρήσαν και στην αναίτια επιθετική διάρρηξη των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδος και Κύπρου με τη Ρωσία που θα έπρεπε να διαφυλαχθούν ως αντίβαρο μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής στην περιοχή, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η χώρα μας όφειλε για λόγους αρχών να καταδικάσει την ρωσική εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα, όπως είναι η Ουκρανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.